เหมยฮวาบัญชาการ นิยาย บท 63

ฝูซิ่นเล่อนำกองทัพที่ได้รับชัยชนะจากหงเจากลับมายังหลันเจาอีกครั้ง ฝูซิ่นฮวาจัดพิธีศพให้เหล่าทหารที่เสียชีวิตอย่างสมเกียรติในเมืองหลันเจา พร้อมให้คนส่งความไปแจ้งต่อครอบครัวผู้เสียชีวิต และเบิกงบประมาณเลี้ยงดูตลอดชีพให้ ฝ่ายทหารที่บาดเจ็บมีหมอจำนวนมากคอยดูแลอย่างใกล้ชิด อีกทั้งยังมีชาวเมืองหลันเจาให้ความช่วยเหลือ การเคลื่อนย้ายคนเจ็บบางส่วนกลับไปยังเมืองหลวงจึงเป็นไปด้วยความสะดวกราบรื่น

ฝูซิ่นฮวาและฝูซิ่นเล่อกำลังประชุมร่วมกับเหล่าทหาร ทัพไป๋หู่แม้มีทั้งคนเจ็บและคนตาย แต่เมื่อนำจำนวนทั้งหมดมารวมกันก็ยังมิสามารถลดทอนกำลังของกองทัพลงได้

“ยามนี้เราครอบครองเมืองเล็กของต้าเจาได้ทั้งเฉิงเจา หยินเจา ไป๋เจา และหงเจา นอกจากนี้ยังมีเมืองอื่นของต้าเจาที่พร้อมให้การสนับสนุนเรา ทำให้สามารถตัดกำลังของฝ่ายต้าเจาได้ทั้งหมด”

ฝูซิ่นฮวามีสีหน้าไม่สู้ดีนักขณะพูด กลิ่นชาที่เคยหอม ยามนี้ฉุนจมูกนางยิ่งนัก หญิงสาวมีทีท่าพะอืดพะอมเล็กน้อย ก่อนจะกลั้นใจพูดต่อ

“จากจำนวนผู้คนที่เราต้องดูแลมากขึ้น ข้าจึงคิดว่าเราควรขอเสบียงเพิ่มก่อนกำหนด เมื่อเสบียงเดินทางถึงเมืองลั่วชิว ให้เตรียมส่งคนไปรอรับ”

“ขอรับท่านกุนซือ”

ภาพแผนที่เบื้องหน้าของฝูซิ่นฮวาพร่าเลือนเล็กน้อย หญิงสาวกะพริบตาเพื่อปรับสายตา

“ท่านพี่ เป็นอะไรหรือเปล่าขอรับ” ฝูซิ่นเล่อถาม เมื่อเห็นสีหน้าของผู้เป็นพี่

“ข้าไม่เป็นไร” ฝูซิ่นตอบ ขณะเอื้อมมือไปจับแผนที่ “แผนการต่อไปที่ข้าจะ...จะ...”

ภาพเบื้องหน้าของฝูซิ่นฮวาพร่าเลือนลงเรื่อย ๆ คล้ายทุกสิ่งรอบตัวกำลังหมุนคว้าง หญิงสาวทรุดตัวลงพร้อม ๆ กับที่สติสัมปชัญญะวูบดับไป

“ท่านพี่!” ฝูซิ่นเล่อรับร่างของพี่สาวไว้ได้ทัน ก่อนที่นางจะล้มลงบนพื้น

ฝูซิ่นฮวาใบหน้าซีดขาว เนื้อตัวอ่อนปวกเปียก ฝูซิ่นเล่อพยายามตบแก้มและเรียกนางอยู่หลายครั้ง แต่ผู้เป็นพี่ก็ไม่มีทีท่าว่าจะรู้สึกตัว

“ตามหมอมา!”

หมอหลวงที่ติดตามมาร่วมกองทัพตรวจชีพจรให้ฝูซิ่นฮวาที่นอนอยู่บนฟูก ชายวัยกลางคนมีสีหน้าหนักใจ ขณะหันมาหาฝูซิ่นเล่อที่นั่งอยู่ข้างพี่สาวด้วยความเป็นห่วง

“ท่านหมอ พี่สาวข้าเป็นอะไร” แม่ทัพหนุ่มถามอย่างร้อนใจ

“เรียนท่านแม่ทัพ ยามนี้ท่านกุนซือ...” หมอหลวงทิ้งช่วงเล็กน้อย ท่าทางไม่สบายใจและเป็นกังวล “ท่านกุนซือตั้งครรภ์ขอรับ”

“ตั้งครรภ์!” ฝูซิ่นเล่อร้องอย่างตกใจ “ท่านแน่ใจหรือ!”

“ข้าแน่ใจ” หมอหลวงตอบ “ท่านกุนซือกำลังตั้งครรภ์อย่างแน่นอนขอรับ”

“ข้าตั้งครรภ์หรือ” น้ำเสียงอ่อนระโหยถามขึ้น

หมอหลวงและฝูซิ่นเล่อหันกลับไปมองบนฟูก พบว่าฝูซิ่นฮวาค่อย ๆ ปรือตาขึ้นช้า ๆ ก่อนจะมองมาที่พวกเขา

“ว่าอย่างไร ข้าตั้งครรภ์อย่างนั้นหรือ” หญิงสาวถามซ้ำ

“ขอรับ” หมอหลวงเป็นผู้ตอบ “ท่านกุนซือตั้งครรภ์ได้ราวสองเดือนแล้วขอรับ”

“สองเดือน” ฝูซิ่นเล่อมือไม้อ่อน ในขณะที่ฝูซิ่นฮวาถอนหายใจ

“สองเดือน ระยะเวลาพอ ๆ กับที่ออกรบ ลูกคนนี้ช่างไม่รู้จักเลือกเวลาเกิดเอาเสียเลย” หญิงสาวเอ่ยคล้ายตำหนิ ทว่ามือนุ่มกลับวางบนครรภ์ของตนอย่างอ่อนโยน

“รบกวนท่านหมอเก็บเรื่องนี้ไว้เป็นความลับด้วย”

“ขอรับท่านกุนซือ” หมอหลวงรับคำ “ข้าจะไปเตรียมยาให้ท่าน”

“ขอบใจ”