เหนือดาวยังมีเรา นิยาย บท 7

แต่คนที่เธอพยายามจะลืม กลับปรากฏเข้ามาในสายตาของเธอเหมือนกับตามหลอกหลอนไม่ยอมลดละ

ช่วงบ่าย เฟยบอกว่า มีลูกค้ารายใหญ่มาที่ร้าน บอกว่าเป็นพ่อหนุ่มรูปหล่อคนหนึ่ง เหล่าบรรดาชายหญิงต่างกรูกันเข้าไปล้อมวงดู

ตอนนี้พันดาวไม่มีกะจิตกะใจจะไปบ้าผู้ชาย เธอนั่งอยู่ตรงที่นั่งของตัวเอง แววตาเหม่อลอยไม่น้อย

จนกระทั่งได้ยินชื่อชื่อหนึ่งท่ามกลางเสียงซุบซิบพูดคุยกัน ทิศเหนือ

ราวกับถูกกระตุ้นเส้นประสาท ทำให้เธอดึงสติกลับมาทันที ลุกขึ้นเตรียมที่จะไปตรวจสอบมูลเหตุที่แท้จริง

แต่กลับเห็นเพื่อนร่วมงานที่ทำหน้าที่ในการต้อนรับตรงชั้นล่างวิ่งขึ้นมาบอกว่า“ดาวลงมาหน่อยสิ คุณทิศเหนือบอกว่าเขามีรายละเอียดเล็กๆน้อยๆที่อยากปรึกษากับเธอซึ่งๆหน้า”

“ฉันเหรอ?”

“ใช่ คุณทิศเหนือบอกว่าเขาเคยเห็นการออกแบบของเธอมาจากในนิตยสาร รู้สึกชอบเป็นพิเศษ ก็เลยตั้งใจมาหาด้วยตัวเองโดยเฉพาะ อยากที่จะให้เธอไปช่วยออกแบบเสื้อผ้าให้กับเขาหน่อยน่ะ”

คนที่อยู่ข้างๆอิจฉาเธออยู่ไม่น้อย ต่างชื่นชมว่าการออกแบบของเธอนั้นโดดเด่นเกินกว่าใคร แต่มีแค่เธอคนเดียวเท่านั้นที่รู้ว่า สิ่งที่ทิศเหนือรู้สึกชอบใจนั้นมันไม่ใช่การออกแบบของเธอเลย เห็นๆอยู่ว่าจงใจมาหาเรื่องเธอชัดๆ

แต่เธอคิดไม่ถึงว่า เขาจะตรวจสอบสถานที่ทำงานของเธอจนเจอได้อย่างรวดเร็วขนาดนี้

ผู้ชายคนนี้ตามเซ้าซี้ยิ่งกว่าที่เธอคิดจินตนาการเอาไว้เสียอีก

ตอนที่พันดาวลงไปชั้นล่าง ก็เห็นทิศเหนือนั่งอยู่ที่โต๊ะ ในมือเปิดดูนิตยสารแฟชั่นอยู่หนึ่งเล่ม

พอเธอมานั่งลงที่ตำแหน่งตรงกันข้ามกับเขา เขาถึงได้เงยหน้าขึ้นมาชำเลืองมองเธออย่างนิ่งเฉย ยังคงเล่นละครกับเธอ พูดถามขึ้นมา“คุณก็คือคุณพันดาวเหรอครับ?”

พันดาวรักษารอยยิ้มที่สุภาพและแข็งทื่อเอาไว้ พยักหน้า แสร้งทำเป็นว่าไม่รู้จักเขาเช่นเดียวกัน เธอพูดขึ้น“ใช่ค่ะ ไม่ทราบว่าคุณมีความต้องการอะไรเหรอคะ?”

ทิศเหนือกลับตอบไม่ตรงคำถาม มองสำรวจการแต่งกายในการทำงานของเธอหัวจรดเท้า ก่อนจะพูดขึ้นมา“สวยมากเลย”

เพื่อนร่วมงานที่เอาเครื่องดื่มมาให้ก็อึ้งตะลึงไปด้วยความสับสนงุนงง จากนั้นก็หน้าแดงด้วยความเขินอาย ก่อนจะพูดกับทิศเหนือ“ขอบคุณสำหรับคำชมของคุณทิศเหนือค่ะ”

ทิศเหนือก็ไม่ได้แก้ไขอะไร พูดคุยกับพันดาวด้วยหัวข้อที่ไม่ได้เกี่ยวข้องกับเรื่องงาน พันดาวก็พยายามดึงบทสนทนากลับมาเรื่องงานอย่างสุดชีวิต