เข้าสู่ระบบ ‘ฝ่ามือยูไล’ [Sign in Buddha’s palm] นิยาย บท 199

Sign in Buddha’s palm 199 (1) บดขยี้

ภายในพระราชวังถัง

หลีหว่านตกตะลึง มองไปที่เกราะคุ้มกันที่ปกป้องนางเอาไว้ และก็พบที่มาของเกราะคุ้มกันนั้นได้อย่างรวดเร็ว มันมาจากรอยสัญลักษณ์รูปดาบที่นางพกติดตัวเอาไว้

ในเวลานี้ ชิ้นไม้แผ่นนั้นเปล่งแสงสลัวๆ ออกมา คล้ายแสงเทียนกําลังส่องสว่างอยู่กลางความมืด

“ลุงสาม?”

หลีหว่านกะพริบตาปริบๆ

ซูฉินมอบแผ่นไม้ชิ้นนี้ให้กับนาง และรอยสัญลักษณ์รูปดาบเองก็ถูกทิ้งไว้โดยซูฉิน

ในเวลานั้น

ชายท่าทางดุดันที่ลอยอยู่บนท้องฟ้าก็ขมวดคิ้วขึ้นมาเล็กน้อย “เกราะคุ้มกันนี้…”

ฉับพลัน

ชายท่าทางดุดันก็เหมือนจะรู้ถึงบางสิ่งขึ้นมาได้ จากนั้นก็หันไปมองอีกทิศทางหนึ่ง

เห็นเป็นปราณมีดสีดําสนิท คมมีดสีดําสนิทอันนี้ดูราวกับพลังฉีกกระชากที่ทั้งยาวและคมกริบ ทันทีที่ชายท่าทางดุดันสังเกตเห็น มันก็เข้ามาอยู่ในระยะสิบเมตรเสียแล้ว

“ไม่”

ชายท่าทางดุดันสมแล้วที่เป็นศิษย์แห่งนิกายใหญ่ในต่างแดน ในจุดวิกฤติใกล้ขอบเหวความตายเช่นนี้ มันได้กระตุ้นทักษะลับต้องห้าม ร่างของมันค่อยๆ สูง ใหญ่ขึ้นกลายเป็นเหมือนกับยักษ์ขนาดย่อมๆ ซึ่งสูงกว่าห้าเมตร กลิ่นอายอันทรงพลังแผ่ออกมาคละคลุ้ง

นิกายใหญ่ในต่างแดนที่ชายท่าทางดุดันสังกัดอยู่นั้นขึ้นชื่อเรื่องวิชาบ่มเพาะร่างกาย มีทักษะลับในการเพิ่มพละกําลังให้มากขึ้น โดยทักษะลับนี้เป็นวิธีต้องห้ามที่จําจะต้องเผาแก่นแท้และเลือดเนื้อของตนเองเพื่อยกระดับของกายเนื้อให้ไปถึงขีดสุด

ในช่วงเวลาต่อมา

ก่อนที่ชายท่าทางดุดันจะตอบโต้

แสงจากคมมีดที่ทั้งคมกริบและมืดมิดก็มาถึง

ฉึกกก

แสงจากคมมีดทะลวงผ่านร่างกายของชายท่าทางดุดันไปได้อย่างง่ายดาย และตัดผ่านกระดูกที่ดูทรงพลังไปได้อีกด้วยร่างกายที่แสนภาคภูมิของชายท่าทางดุดันนั้น เมื่ออยู่ต่อหน้าคมมีดนี้ก็ราวกับเป็นกระดาษแผ่นหนึ่ง

ครืด!

ร่างของชายผู้ดุดันขาดออกเป็นสองส่วน ร่วงหล่นลงมาจากฟากฟ้า เลือดของจอมยุทธในขอบเขตตํานานยุทธหลั่งไหลโปรยปราย

ในเวลาเดียวกัน

ทันทีที่จิตวิญญาณของชายท่าทางดุดันต้องการจะหลบหนี เขารู้สึกได้ถึงไอพลังที่เหมือนกับจะมาจากขุมนรก แผ่กระจายออกมาอย่างบ้าคลั่ง ในชั่วพริบตาทั้งกายเนื้อและจิตสัมผัสศักดิ์สิทธิ์ก็สลายหายไปอย่างสมบูรณ์

“นี่คือ?”

ไม่ไกลนัก รูม่านตาของศิษย์ทั้งหลายจากนิกายใหญ่ในต่างแดนก็หดแคบ รวมถึงเทพธิดาปิงหลิงแห่งตําหนักเทพเจ้าหิมะเองก็ด้วย การตอบสนองของทุกคนกลายเป็นแข็งทื่อ

ในฐานะที่พวกเขาเป็นตํานานยุทธ จิตสัมผัสศักดิ์สิทธิ์ของพวกเขาห้อมล้อมพื้นที่ในรัศมีหลายสิบเมตรโดยรอบเอาไว้แล้ว แต่ถึงกระนั้นก็ไม่มีใครสังเกตเห็นว่าเหตุใดชายผู้ดุดันผู้นี้จึงถูกฉีกร่างออกเป็นสองส่วนในฉับพลัน

“เกิดอะไรขึ้น?”

ชายชุดคลุมสีเขียวที่ถือดาบยาวเต็มไปด้วยความประหลาดใจ

การที่ชายท่าทางดุดันตกตายไป เป็นเรื่องที่ทําให้ทุกคนตกใจมากที่สุด เพราะความตายที่เกิดขึ้นนั้นอธิบายไม่ได้ไร้ซึ่งคําเตือน

“มีคนลงมือแน่แล้ว”

ปิงหลิง เทพธิดาแห่งตําหนักเทพเจ้าหิมะพูดออกมาด้วยท่าทางเคร่งขรึม

เมื่อคนอื่นได้ยินเช่นนี้ต่างก็กลอกตา ใช่ ชายผู้ดุดันตายไปแล้ว แน่นอนว่าต้องมีใครสักคนเป็นผู้ลงมือ

แต่คําถามในตอนนี้คือ ใครเป็นผู้ลงมือ?

เมื่อเทียบกับศิษย์นิกายใหญ่ที่กําลังไม่สบายใจกันอยู่นั้นทางด้านจักรพรรดิถังและคนอื่นๆ กลับมีความสุขขึ้นมา

“พี่สาม พี่สามคงเป็นผู้ลงมือแน่แล้ว” จักรพรรดิถังกล่าวออกมาด้วยความมั่นใจเป็นอย่างมาก

แม้ตั้งแต่ต้นจนจบ ถึงเขาจะไม่ได้เห็นซูฉินปรากฏตัวออกมา แต่เขารู้สึกได้ว่าคนที่สังหารชายท่าทางดุดันผู้นั้นต้องเป็นซูฉินแน่ๆ

“นายท่าน?”

หร่วนชิงค่อยๆ ยืนขึ้น แต่ใบหน้ายังคงซีดเซียวอยู่

เขาได้ต่อสู้กับนักพรตเต๋า แม้จะเสียเปรียบอยู่เสมอเมื่อประมือกัน แต่เนื่องจากอีกฝ่ายไม่ได้ต้องการจะหักหาญ จึงไม่ได้บาดเจ็บสาหัสแต่อย่างใด ไม่เช่นนั้นตอนนี้คงลุกขึ้นยืนไม่ไหวเป็นแน่

ในตอนนั้นเอง

ร่างสูงผอมเพรียวค่อยๆ ปรากฏตัวออกมาอย่างช้าๆ

ร่างนี้มีมีดรูปร่างแปลกๆ คล้ายกับเคียว ตัวใบมีดโค้งเป็นวงดั่งดวงจันทร์อยู่ในมือขวา ชี้ใบมีดไปที่พื้น เดินมาอย่างไม่รีบร้อน

“เขาคือ?”

เมื่อเทพธิดายุคปัจจุบันแห่งตําหนักเทพเจ้าหิมะเห็นร่างนั้นปรากฏขึ้น ดวงตาก็จับจ้องไปที่คู่ต่อสู้อย่างรวดเร็ว

ศิษย์นิกายใหญ่คนอื่นๆ ก็ทําเช่นเดียวกัน ใบหน้าของพวกเขาเคร่งเครียดราวกับเผชิญหน้ากับศัตรู มันแปลกเกินไปที่จู่ๆ ชายท่าทางดุดันก็ตกตายลง ศิษย์ของนิกายใหญ่แม้จะทระนงดื้อรั้น แต่พวกเขาก็ไม่ได้โง่เง่า

“เป็นพี่สาม”

จักรพรรดิถังถอนหายใจด้วยความโล่งอก

จนถึงตอนนี้ จักรพรรดิถังก็โล่งใจได้อย่างเต็มที่แล้ว

“ท่านผู้แข็งแกร่งคงจะเป็นตํานานยุทธที่พํานักอยู่ในเมืองฉางอัน?” ชายผู้เย็นชาในชุดคลุมสีดํายิ้มออกมา ประสานมือไปทางซูฉิน

ท่าที่ของเขาถ่อมตัวอย่างยิ่ง ปราศจากความเย่อหยิ่งในฐานะศิษย์นิกายใหญ่

ด้วยความจริงที่ซูฉินสามารถสังหารชายดุดันได้อย่างเงียบเชียบ เพียงแค่สิ่งนี้ก็บอกได้แล้วว่าความแข็งแกร่งของซูฉินเหนือกว่าพวกเขามาก อย่างน้อยๆ ก็คงเป็นระดับเดียวกับผู้อาวุโสอันดับต้นๆ ภายในนิกายใหญ่

“ในเมื่อท่านอยู่ที่นี่ พวกเราคงจะไม่รบกวนท่านอีกต่อไป” ชายผู้เย็นชาในชุดคลุมดํารีบกล่าวออก

ในความเห็นของมัน ในเมื่อพวกตนยอมถอยขนาดนี้ก็ถือว่าโอนอ่อนผ่อนตามมากแล้ว ถ้าซูฉินคิดให้ไกลสักหน่อย ก็คงจะไม่ไล่ต้อนพวกมันไปมากกว่านี้

“ฮึ่ม”

“เมื่อข้ากลับไปที่นิกายได้ ข้าจะต้องไปเชิญท่านอาจารย์ให้มาลงมือสังหารคนทั้งเมืองนี้ให้สิ้น” ชายชุดดําท่าทางเย็นชาครุ่นคิดอยู่ภายในใจอย่างรวดเร็ว แต่การแสดงออกกลับยิ่งดูอ่อนน้อมถ่อมตนมากขึ้นไปอีก

นิกายที่เขาสังกัดอยู่ไม่นับว่าเป็นผู้มีคุณธรรมอะไร เป็นเรื่องธรรมดาที่จะเช่นฆ่าสังหารสิ่งมีชีวิต

ปิงหลิงซึ่งเป็นเทพธิดายุคปัจจุบันของตําหนักเทพเจ้าหิมะก็จ้องไปที่ซูฉิน และดูว่าซูฉินจะมีปฏิกิริยาอย่างไร

“พี่สาม…” จักรพรรดิถังมองซูฉินอย่างเป็นกังวล

ท่ามกลางความสนใจของทุกผู้ทุกคน ในที่สุดซูฉินก็พูดขึ้นมา

“ต้องการที่จะจากไป?”

ใบหน้าของซูฉินฉายแววประชดประชัน “มาถึงที่นี่ ยังต้องการจะกลับไปอย่างมีชีวิตอยู่อีกหรือ?”

ทันทีที่สิ้นเสียง ซูฉินก็โบกสะบัดมีดเทพเจ้าปีศาจในมือขวาเบาๆ ตวัดเข้าใส่ชายชุดดํา

“เจ้า?!”

ชายชุดดําที่ดูเย็นชาพลันตกใจ จากนั้นมันก็รู้สึกถึงวิกฤตชีวิตความเป็นความตายที่ไม่เคยเผชิญมาก่อน

วิกฤตชีวิตครั้งนี้เหนือกว่าที่ชายชุดดําเคยเจอมาทั้งชีวิตชายผู้เคยเดินทางข้ามน้ำข้ามทะเลไปมาหลายต่อหลายที่ เห็นทั้งผืนฟ้า ผืนดิน และแม้แต่สัตว์ทะเลที่รอดชีวิตมาจากสมัยดึกดําบรรพ์ก็ยังเจอมาแล้ว

ในช่วงเวลาต่อมา

ชายผู้เย็นชาในชุดคลุมสีดําก็เผชิญหน้ากับคมมีดที่สีดําสนิทราวกับหมึก

“เชือดเฉือนมัน!”

ชายชุดดําไม่มีเวลาคิดว่าเหตุใดซูฉินจึงตัดสินใจเด็ดขาดเช่นนี้ เพราะในตอนนี้มีเพียงความคิดเดียวภายในใจ

นั่นคือต้องมีชีวิตอยู่ให้ได้

ต้องรอดไปให้ได้

ทันใดนั้นร่างของชายชุดดําผู้เย็นชาจู่ๆ ก็กลายเป็นสีดําสนิท ราวกับเปลี่ยนความจริงให้เป็นสิ่งลวงตา

“ร่างปีศาจลวงตา?”

ใบหน้าของเทพธิดาในยุคปัจจุบันของตําหนักเทพเจ้าหิมะก็เปลี่ยนไป

ร่างปีศาจลวงตาคือวิชาพื้นฐานของนิกายใหญ่ที่ชายชุดดําผู้เย็นชาสังกัดอยู่ เมื่อฝึกฝนไปได้ระดับหนึ่ง สามารถทําให้ผู้ฝึกฝนสามารถเปลี่ยนร่างตนเองระหว่างความเป็นจริงและภาพลวงตาได้ตามใจปรารถนา ซึ่งสามารถทําให้เพิกเฉยต่อการโจมตีต่างๆ ได้

ฉึก

ในเวลานั้นเอง คมดาบสีดําของซูฉินก็ได้ตัดผ่านร่างเงาลวงตาของชายชุดดํา

ทันใดนั้น

ร่างเงาลวงตาสีดําก็ถูกตัดออกเป็นสองส่วนโดยตรง และร่างของชายชุดดําที่ท่าทางเย็นชาก็หวนคืนกลับมา จากนั้นจึงค่อยๆ ร่วงหล่นลงจากฟ้า

“ตายแล้ว!”

เทพธิดาคนปัจจุบันของตําหนักเทพเจ้าหิมะหน้าเปลี่ยนสีทันที

“วิ่ง!”

บรรพบุรุษสังหารโลหิตที่อยู่ด้านข้าง ตกใจกลัว ไม่มีรีรอแต่ประการใด กลายร่างเป็นแสงสีแดงเลือดพุ่งหนีไปในระยะไกล

ซูฉินแลดูไร้อารมณ์ ไม่มีสุข ไม่มีเศร้า กระชับมีดเทพเจ้าปีศาจในมือแล้วฟันออกไปทางบรรพบุรุษสังหารโลหิต

ครืด

ปรากฎวงสีดําสนิทฉีกกระชากจนเหมือนเป็นรอยแยกบนท้องฟ้า

หลังจากฆ่าบรรพบุรุษสังหารโลหิตด้วยการผ่าออกเป็นสองส่วน เขาก็ไม่มีความลังเลใจแต่อย่างใด สาวเท้าก้าวข้ามผ่านร่างของชายชุดดําผู้เป็นชาไป