เข้าสู่ระบบ ‘ฝ่ามือยูไล’ [Sign in Buddha’s palm] นิยาย บท 211
สรุปบท ตอนที่ 211.2 (II) เข้าสู่ระบบ! ภาพ สิบสองสัตว์ศักดิ์สิทธิ์: เข้าสู่ระบบ ‘ฝ่ามือยูไล’ [Sign in Buddha’s palm]
ตอนที่ 211.2 (II) เข้าสู่ระบบ! ภาพ สิบสองสัตว์ศักดิ์สิทธิ์ – ตอนที่ต้องอ่านของ เข้าสู่ระบบ ‘ฝ่ามือยูไล’ [Sign in Buddha’s palm]
ตอนนี้ของ เข้าสู่ระบบ ‘ฝ่ามือยูไล’ [Sign in Buddha’s palm] โดย Internet ถือเป็นช่วงเวลาสำคัญของนิยายActionทั้งเรื่อง ด้วยบทสนทนาทรงพลัง ความสัมพันธ์ของตัวละครที่พัฒนา และเหตุการณ์ที่เปลี่ยนโทนเรื่องอย่างสิ้นเชิง ตอนที่ 211.2 (II) เข้าสู่ระบบ! ภาพ สิบสองสัตว์ศักดิ์สิทธิ์ จะทำให้คุณอยากอ่านต่อทันที
Sign in Buddha’s palm 211 (11) เข้าสู่ระบบ! ภาพ สิบสองสัตว์ศักดิ์สิทธิ์
“เจ้าแน่ใจหรือว่าจ้าวทะเลบูรพานั้นตายไปแล้ว?”
ซูฉินคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วจึงถามต่อ
“ไม่แน่ใจ”
ชิงชิวเฉียนเฉียนกล่าวตามความจริงว่า “จ้าวทะเลบูรพา มีความสามารถสูงเสียดฟ้า แม้ว่าเขาจะตายไป แต่ก็มีหนทางที่จะฟื้นคืนชีพกลับมาได้ หากเขากลับมาเห็นห้องลับใน ถ้ําเซียนถูกครอบครองโดยเผ่าจิ้งจอกของข้าล่ะก็ คงจะไม่ปล่อยพวกข้าไปแน่”
เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ชิงชิวเฉียนเฉียนเงยหน้าขึ้นและมองไปที่ซูฉินอย่างระมัดระวัง “ดังนั้นบรรพบุรุษเผ่าจิ้งจอกของข้าจึงรอคอยเกือบสองพันปีกว่าจะกล้าเข้าครอบครองเกาะหยิงโจวแห่งนี้ทีละนิด”
“สองพันปี?”
“ตระกูลจิ้งจอกของเจ้านี่ระวังตัวดีจริงๆ”
รอยยิ้มปรากฏบนใบหน้าของซูฉิน
เซียนเทพปฐพี่มีอายุขัยเพียงหนึ่งพันปี แม้ว่าจ้าวทะเลบูรพาจะมีหนทางยืดอายุขัยออกไปได้ แต่การยืดอายุขัยออกไปได้สี่ถึงห้าร้อยปีก็ถึงขีดสุดแล้ว ยังไม่นับระยะเวลาก่อนหน้าที่จ้าวทะเลบูรพาใช้ในการบ่มเพาะเรื่อยมา
เผ่าจิ้งจอกตระกูลชิงชิวรอเกือบสองพันปีก่อนถึงจะกล้าเคลื่อนไหว แม้เผ่าพันธุ์ภูตอสูรจะมีอายุยืนยาวเกินกว่าเผ่าพันธุ์มนุษย์ แต่หลังจากระยะเวลาอันยาวนานเช่นนี้ สําหรับเผ่าพันธุ์จิ้งจอกก็ยังต้องใช้เวลาไปหลายชั่วอายุคน
แน่นอน ยิ่งจิ้งจอกตระกูลชิงชิวระมัดระวังตนมากเท่าไหร่ ก็ยิ่งอธิบายถึงความน่าสะพรึงกลัวของจ้าวทะเลบูรพาในยุคนั้นได้มากขึ้นเท่านั้น
แม้ว่าบรรพบุรุษเผ่าจิ้งจอกในยุคนั้นจะเชื่อว่าจ้าวทะเลบูรพามีแนวโน้มที่จะตกตายไปแล้ว แต่มันก็ยังรอจนถึงขีดจํากัดอายุขัยของอีกฝ่ายจึงจะรวบรวมความกล้า เข้ายึดครองเกาะหยิงโจว
“เซียนเทพปฐพีขั้นสูงสุด…”
ซูฉินรู้สึกทึ่ง แม้ว่าเขาจะแน่ใจว่าตนสามารถขึ้นสู่ขอบเขตเซียนเทพปฐพีได้ และก็ไม่ใช่ปัญหาที่จะไปยังจุดสูงสุด แต่การก้าวไปสู่จุดนั้นอาจใช้เวลาไปหลายร้อยหลายพันปี
“เจ้าคิดเห็นอย่างไรกับเคหาสน์ลับภายในถ้ําเซียน?”
ซูฉินถอนหายใจออกมาแล้วจึงลอบถาม
“นายท่าน” ชิงชิวเฉียนเฉียนรีบกล่าวตอบทันที “ท่านหัวหน้าเผ่าคิดเอาไว้ว่า ถ้ําแห่งนั้นเป็นสมบัติล้ําค่าของจ้าวทะเลบูรพา แต่น่าเสียดายที่นางไม่สามารถผ่าแนวค่ายกลสังหารที่ล้อมรอบอยู่เข้าไปได้”
“บรรพบุรุษเผ่าจิ้งจอกของข้าก็ไม่สามารถกําจัดค่ายกลเก้าชั้นออกไปได้ ทําได้แค่มองดูสมบัติที่ซ่อนอยู่ใต้ฝ่าเท้า แต่ไม่สามารถแตะต้องได้”
ชิงชิวเฉียนเฉียนกระซิบบอก
“สมบัติ?”
ซูฉินส่ายหัวเล็กน้อย
ถึงแม้ว่าเขาจะไม่รู้ว่ามันผ่านมานานแค่ไหนแล้วตั้งแต่ยุครุ่งเรืองของกระแสปราณฉีครั้งล่าสุด แต่อย่างน้อยก็หลายหมื่นปี
เป็นพันๆ ปีผ่านพ้นไป จะมีสมบัติอะไรเล่าถึงเก็บไว้ได้ ยาวนานขนาดนั้น?
“เสร็จเรียบร้อย
ดวงตาของซูฉินเป็นประกายในทันที เมื่อมองไปยังแผ่นศิลาสีดําเบื้องหน้า และตะโกนออกมาเสียงดัง “จงฟื้นคืน!”
ทันใดนั้น
เห็นค่ายกลฟ้าดินขนาดใหญ่สั่นสะเทือนและเข้าปกคลุม เกาะหยิงโจวทั้งหมดอีกครั้ง
ในขณะนี้เขาได้ปรับแต่งศิลาสีดําอย่างสมบูรณ์แล้ว ซึ่งเทียบเท่ากับการเป็นเจ้าของคนใหม่ของเกาะหยิงโจว ยกเว้นก็แต่ถ้ําเซียนในส่วนลึกของเกาะ ไม่มีสิ่งใดที่อยู่นอกเหนือขอบเขตการตรวจสอบของซูฉิน
“พาข้าไปยังถ้ําเซียนที่มีห้องลับนั่นซะ”
หลังจากซูฉินเข้าควบคุมเกาะหยิงโจวเรียบร้อย เขาก็หันไปพูดกับชิงชิวเฉียนเฉียน
“เจ้าค่ะ”
ชิงชิวเฉียนเฉียนโค้งคารวะพร้อมกับกล่าวคํา
เมื่อชิงชิวเฉียนเฉียนกําลังจะพาซูฉินไปที่ถ้ําเซียนในส่วนลึกของเกาะหยิงโจว
ซูฉินก็หยุดอย่างกะทันหัน
“เกือบลืมไปเลย”
ดวงตาของซูฉินตกลงไปบนแผ่นศิลาสีดําอีกครั้ง
เหตุผลสําคัญที่สุดที่ซูฉินออกจากเมืองฉางอันเพื่อค้นหา เกาะหยิงโจวก็เพราะเขาต้องการหาสถานที่ใหม่สําหรับการลงชื่อเข้าใช้
“เกาะหยิงโจวเป็นหนึ่งในสิบทวีปและสามเกาะดํารงอยู่ มายาวนานหลายหมื่นปี มันจะต้องมี “เต๋าสะสม” เป็นจํานวนมากแน่”
ความคิดของซูฉินผันผวนไปมา และรีบกระซิบคําภายในใจทันที “ระบบ ลงชื่อเข้าใช้”
[ขอแสดงความยินดี โฮสต์ลงชื่อเข้าใช้สําเร็จ ได้รับภาพ “สิบสองสัตว์ศักดิ์สิทธิ์” ]
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เข้าสู่ระบบ ‘ฝ่ามือยูไล’ [Sign in Buddha’s palm]