เข้าสู่ระบบ ‘ฝ่ามือยูไล’ [Sign in Buddha’s palm] นิยาย บท 224

Sign in Buddha’s palm 224 สอบถาม

นักพรตเฒ่าไม่เคยรู้สึกไร้อํานาจเช่นนี้มาก่อน

เขาเป็นผู้อาวุโสของสํานักเอกะวิถี ถ้านับศิษย์ในสํานักเอ กะวิถีทั้งหมด ยกเว้นก็แต่บรรพชนที่หลับใหล เขาไม่เคยเกร งกลัวผู้ใดเลย และแม้แต่ผู้อาวุโสในนิกายใหญ่คนอื่นๆ ก็ไม่ กล้าล่วงเกินเมื่อพบกับเขา เนื่องด้วยมีสํานักเอกะวิถีอยู่เบื้อ งหลัง

แต่ในตอนนี้ ความมั่นใจในตัวตนของเขาดูทั้งจืดจางและอ่ อนแอเพราะชายหนุ่มที่อยู่ตรงหน้า

นักพรตผู้มากประสบการณ์ไม่รู้ทั้งชื่อและที่มาของซูฉิน และแม้แต่ความสัมพันธ์ระหว่างซูฉินกับจ้าวทะเลบูรพาก็ไม่ชัดเจน สิ่งเดียวที่เขารู้คือซูฉินเป็นตํานานยุทธขั้นสูงสุดที่สามารถควบแน่นอาณาเขตได้อาณาเขต

ตํานานยุทธขั้นสูงสุด!

ในยุทธภพต่างแดน คําเหล่านี้แสดงให้เห็นถึงความแข็งแกร่งโดยเฉพาะอย่างยิ่งคือเมื่อสองสิ่งนี้อยู่ร่วมกัน มันก็เพียงพอแล้วที่จะอยู่เหนือสุดในยุทธภพต่างแดน

ตํานานยุทธขั้นสูงสุดที่สามารถควบแน่นอาณาเขตได้นั้น แม้ว่าจะนับบรรพชนที่หลับใหลภายในนิกายใหญ่เข้าไปแล้ว เกรงว่าก็คงจะมีไม่มากนัก

สิ่งที่น่ากลัวก็คือพลังและเลือดเนื้อของซูฉินนั้นยังอยู่ในช่วงรุ่งเรือง แม้ว่านักพรตเฒ่าจะมองอายุที่แท้จริงของซูฉินไม่ออก แต่เขาก็พอจะรู้ว่าซูฉินยังห่างไกลจากบั้นปลายชีวิตนัก

ความแข็งแกร่งของฐานการบ่มเพาะนั้นแน่นอนว่าเป็นส่วนหลักของเหล่าจอมยุทธ แต่ระดับพลังชีวิตและเลือดเนื้อก็มีความสําคัญไม่แพ้กัน

“หากผู้อาวุโสมีข้อสงสัยใดให้ถามข้าได้โดยตรงเลย ผู้น้อยจะไม่ปิดบังแม้แต่ครึ่งคํา”

นักพรตผู้เจนโลกสงบใจลง แสดงตนเป็นผู้น้อยอย่างสมบูรณ์ แสดงให้เห็นถึงความนับถืออย่างยิ่ง

ในสายตาของนักพรตเฒ่า แม้ซูฉินจะดูเด็ก แต่ด้วยความแข็งแกร่งดังกล่าว เขาจะต้องเป็นสัตว์ประหลาดเฒ่าที่อยู่มาสี่ร้อยถึงห้าร้อยปีแล้วเป็นแน่

ส่วนรูปลักษณ์

สําหรับตํานานยุทธ การคงความอ่อนเยาว์ก็เพียงต้องอาศัยวิธีการเล็กๆน้อยๆเท่านั้น

“ผู้อาวุโส?”

ซูฉินส่ายศีรษะเล็กน้อย อายุที่แท้จริงของเขายังไม่ถึงห้าสิบปีด้วยซ้ํา อายุโดยรวมของเขาคงเทียบไม่ได้แม้แต่เศษเสี้ยวของอายุของนักพรตเฒ่าที่อยู่ตรงหน้า แต่กลับถูกอีกฝ่ายเรียกว่าผู้อาวุโส?

เพียงแต่ในทางการฝึกยุทธ ผู้เชี่ยวชาญย่อมถูกยกย่องเป็นครูบาอาจารย์ซูฉินเหนือกว่านักพรตเฒ่าทั้งในด้านความแข็งแกร่งและฐานการบ่มเพาะ ก็ควรจะเรียกซูฉินว่าผู้อาวุโสได้

“พวกเจ้ามาทําอะไรที่นี่?” ซูฉินเหลือบมองนักพรตเฒ่า แล้วถามอย่างไม่ใส่ใจอะไรนัก

ไม่ว่าจะเป็นหมิงโยว จอมยุทธอีกสองคน แม้กระทั่งนักพรตเฒ่าที่อยู่ตรงหน้า พวกเขาล้วนเป็นตํานานยุทธในระดับนภาชั้นที่สี่ขั้นสูงสุด โดยเฉพาะหมิงโยวที่ก้าวเท้าเข้าสู่ระดับนภาชั้นที่ห้าไปครึ่งก้าวแล้ว

บุคคลผู้ทรงพลังอํานาจเช่นนี้ ปกติจะไม่ได้พบเห็นได้โดยง่ายแม้จะผ่านไปหลายยุคหลายสมัย แต่บัดนี้กลับบุกเข้ามาในเกาะหยิงโจวกันเป็นกลุ่ม

“ผู้อาวุโส”

“ข้ามาที่นี่เพื่อค้นหาสาเหตุการตายของกลุ่มศิษย์ในนิกายที่ตกตายกันอย่างกะทันหัน”

นักพรตเฒ่าครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วจึงเรียบเรียงคําพูด กระซิบตอบออกไป

“ศิษย์นิกายที่ตกตายอย่างกะทันหัน?”

ใบหน้าของซูฉินครุ่นคิดและพูดออกมาเบาๆ “ตํานานยุทธระดับนภาชั้นที่สามที่มีกลิ่นอายคล้ายๆกับเจ้า?”

“เป็นเช่นนั้น”

นักพรตเฒ่าตกใจเล็กน้อยและถามอย่างระมัดระวัง “ผู้อาวุโสเคยเห็นพวกเขาหรือ?”

“ข้าน่าจะเคยเห็นจริงๆ”

น้ําเสียงของซูฉินสงบ ไม่มีความสั่นไหวใดๆ “ข้าน่าจะเป็นคนสังหารพวกเขาเอง”

นานมาแล้ว ตํานานยุทธจากต่างแดนหลายคนต้องการจะเข้ายึดครองเมืองฉางอัน เป็นผลให้ซูฉินต้องออกจากด่านฝึกตนเพื่อมาสังหารพวกเขาโดยไม่ได้ตั้งใจ น่าจะเป็นเหล่าศิษย์นิกายที่ตกตายลงอย่างกะทันหันตามที่นักพรตเฒ่าได้บอกออกมา

“ผู้อาวุโส…”

นักพรตเฒ่าหน้าแดงก่ํา และสุดท้ายก็กล่าวว่า “เป็นโชคของพวกเขาแล้วที่ได้ตายด้วยน้ํามือของผู้อาวุโส”

แม้แต่ในยุทธภพต่างแดน ตํานานยุทธขั้นสูงสุดที่ควบแน่นอาณาเขตได้ก็หาได้ยากแม้จะผ่านไปนับร้อยนับพันปี ศิษย์นิกายใหญ่เหล่านั้นเป็นเพียงตํานานยุทธระดับนภาชั้นที่สาม แต่กลับสามารถทําให้ซูฉินต้องลงมือสังหารเป็นการส่วนตัว นั่นก็เพียงพอแล้วที่จะได้รับความภาคภูมิใจ

“อย่างนั้นรึ?”

ซูฉินไม่รู้จะพูดเกี่ยวกับเรื่องพวกนั้น จึงถามต่อไปว่า “ในต่างดินแดนของพวกเจ้า มีสมบัติที่ใช้ในการยืดอายุขัยบ้างไหม?”

ซูฉินมองไปที่นักพรตเฒ่าด้วยความสนใจ ตั้งแต่ช่วงที่เขา อยู่วัดเส้าหลิน หลังจากสังหารจอมมาร ซูฉินก็ได้รับ ชิ้นส่วนหนังสัตว์มาแผ่นหนึ่ง ซึ่งบันทึกเกี่ยวกับกลิ่นอายข องสมบัติอายุวัฒนะเมื่อแปดร้อยปีก่อนในดินแดนโพ้นทะเล

ซฉินเคยถามเหยียนไฟมาก่อนหน้านี้ แต่อีกฝ่ายบอกว่า เขาไม่ทราบเรื่องนี้

ซูฉินไม่ได้แปลกใจอะไร

ไม่ว่าจะอย่างไร แม้จะเป็นในต่างดินแดนเองก็เป็นไปไม่ได้ที่ตํานานยุทธทุกคนจะมีโอกาสได้รับสมบัติที่ช่วยยืดอายุ

แม้ว่าเหยียนไห่จะเป็นศิษย์สํานักเอกะวิถี แต่ความแข็งแกร่งของเขาก็ยังไม่เพียงพอ ความรอบรู้คงไม่ใช่ระดับสูงสุดแน่นอน และเป็นปกติที่จะไม่ทราบเรื่อง

แต่นักพรตเฒ่าตรงหน้าแข็งแกร่งกว่าเหยียนไห่เล็กน้อย บางทีเขาอาจจะรู้ก็ได้ว่ามีอะไรเกิดขึ้นบ้าง

“ต่างดินแดน?”

นักพรตเฒ่าจับบางอย่างในประโยคของซูฉินไว้ได้อย่างดี

“ผู้อาวุโสไม่ได้มาจากยุทธในดินแดนของพวกเราหรอกหรือ?”

นักพรตเฒ่าตกตะลึงและไม่อยากเชื่อ

ในสายตาของนักพรตเฒ่า ความแข็งแกร่งของซูฉินอาจจะเทียบได้กับบรรพชนผู้หลับใหลบางคน จนทําให้ตอนแรก เขาคิดไปว่าซูฉินเป็นผู้แข็งแกร่งในดินแดนโพ้นทะเลที่ปลีกวิเวกอยู่ แต่ในยามนี้ ดูเหมือนว่าซูฉินจะไม่ได้เป็นเช่นนั้น

“ผู้อาวุโสมาจากที่ใดกันนะ?”

นักพรตเฒ่าหัวใจสั่นไว และให้ความเคารพมากยิ่งขึ้น “ผู้อาวุโส มันมีสมบัติที่ช่วยเพิ่มอายุขัยในต่างดินแดน อย่างไรก็ตาม จํานวนของพวกมันมีอยู่น้อยมาก และอย่างน้อยๆก็ต้องเป็นจอมยุทธขอบเขตตํานานยุทธถึงจะต้านทานพลังของมันได้”

“นอกจากนี้ แต่ละคนยังใช้ได้เพียงแค่ครั้งเดียว ซึ่งสามารถยืดอายุได้มากสุดก็หลายสิบปี”