เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?) นิยาย บท 107

เดิมทีตัวบริษัทหัวเซิ่งกรุ๊ปเองก็เป็นบริษัทเล็กๆ ที่มีมูลค่าไม่กี่ร้อยล้านเท่านั้น แต่ตระกูลเย่และตระกูลหลิ่วกลับจะใช้ทรัพย์สมบัติแสนล้านมาแข่งกัน

ตระกูลหลิ่วจะทำให้บริษัทล้มละลาย ส่วนตระกูลเย่จะประคองให้บริษัทดำเนินกิจการต่อ

สองวันต่อจากนี้ในตลาดหุ้น ทั้งสองฝั่งต่างก็โยนเม็ดเงินมหาศาลลงไปในสายบริษัทของหัวเซิ่งกรุ๊ป

ทั้งสองฝ่ายต่างก็ลงทุนไปหลายพันล้าน!

ทว่าในตอนที่ปิดตลาดหุ้นวันศุกร์ มูลค่าหุ้นของบริษัทหัวเซิ่งกรุ๊ปก็ยังคงขึ้นไปเรื่อยๆ!

วันนี้นี่เองหลิ่วอวี่เจ๋อที่ได้รับสายจากหลิ่วหย่วนหางคุณปู่ของเขา

“คุณปู่…”

ตอนที่หลิ่วอวี่เจ๋อรับโทรศัพท์เขาไม่กล้ากระโชกโฮกฮาก ตอนนี้เขาเขาใช้เงินที่บ้านไปแล้วหกพันล้านกับการสู้กับเย่เฉิน!

หลิวหย่วนหางด่ามาในสาย “กลับมาเทียนไห่เดี๋ยวนี้เลย! ไม่ต้องสู้กับเย่เฉินแล้ว! ก็แค่บริษัทหัวเซิ่งกรุ๊ปเล็กๆ จะมีมูลค่าสักเท่าไหร่กันเชียว? แกใช้เงินไปตั้งหกพันล้านเพื่อทำให้บริษัทนี้เจ๊ง! โง่บัดซบเลย!”

“คุณปู่ครับผม…” หลิ่วอวี่เจ๋ออยากจะอธิบายอย่างมาก

หลิ่วหย่วนหางก็กล่าวด้วยท่าทางแน่วแน่ “ไม่ต้องพูดแล้ว! วันจันทร์ตอนตลาดหุ้นเปิดให้แกขายหุ้นทั้งหมดในมือแกทิ้งซะ! ฉันเคยบอกแล้วว่าอย่าเพิ่งทะเลาะกับตระกูลเย่!”

หลิ่วอวี่เจ๋อกดวางสายแล้วกัดฟันกรอด

“โว้ย!”

หลิ่วอวี่เจ๋อโยนไอโฟนในมือลงพื้นอย่างรุนแรงด้วยโทสะตะคอกเสียงกร้าว “ทำไมคุณปู่ของเย่เฉินถึงสามารถทุ่มเงินและสนับสนุนเขาได้โดยไม่มีขีดจำกัด แต่คุณปู่ของฉันกลับไม่ทำแบบนั้น! ตระกูลลหลิ่วของเราไม่กลัวพวกเขาด้วยซ้ำ!”

หลิ่วอวี่เจ๋อรู้สึกว่าถ้าวันจันทร์ตลาดเปิด การทุ่มเทและความเสียหายก่อนหน้าก็จะเปล่าประโยชน์

เขารู้สึกว่าอีกแค่นิดเดียวก็จะประสบความสำเร็จแล้ว

แต่คำพูดของคุณปู่เขาจะไม่เชื่อฟังก็ไม่ได้

“ฉันแพ้แล้ว!”

หลิ่วอวี่เจ๋อคุกเข่าลงบนพื้นอย่างคิดไม่ตก ผมเผ้ายุ่งเหยิงยับเยิน ตอนนี้เหมือนกับคนบ้า ไม่ได้มีสภาพเหมือนคุณชายที่ร่ำรวยแม้แต่น้อย

ผ่านไปครู่หนึ่งจู่ๆ หลิ่วอวี่เจ๋อก็เงยหน้าขึ้น ดวงตาสองข้างฉายแววโหดเหี้ยม

“เย่เฉินแกดูหมิ่นอาฉัน แต่ฉันกลับแย่งภรรยาแกมาไม่ได้ แต่ก็นะฟางเชาเคยนอนกับหล่อนแล้วนี่! ฮ่าๆ เชื่อเลยว่าแกยังหน้าโง่คิดว่าวันนั้นฟางเชากับเมียแกไม่ได้ทำอะไรกันอีกเหรอ?”

หลิ่วอวี่เจ๋อหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาอีกครั้ง ค้นไฟล์ลับในมือถือเจอคลิปเสียงที่มีขนาดถึง 1G

หลิ่วอวี่เจ๋อยิ้มเจ้าเล่ห์ “เอาล่ะเดิมทีฉันดูถูกเรื่องที่ต่ำต้อยแบบนี้ แต่ว่าในเมื่อฉันเอาชนะนายไม่ได้ อย่างนั้นฉันจะไม่ปล่อยให้นายได้มีความสุขหรอก! ให้นายได้ชื่นชมเสียงสวรรค์ของเมียนายแล้วกัน!”

……

ตีสี่ของอีกวัน

เย่เฉินเปิดเปลือกตาช้าๆ อยากไปห้องน้ำ

ด้วยความคุ้นเคยที่ต้องมองโทรศัพท์ก่อน แล้วก็พบว่ามีอีเมลล์นิรนามถูกส่งเข้ามาในกล่องข้อความ

เมื่อเห็นหัวข้อเย่เฉินก็สงสัยทันที

“เสียงสวรรค์ของหวังเจียเหยา!”

เย่เฉินประหลาดใจมากทีเดียว เขาพอจะรู้ว่าภรรยาของตนเองร้องเพลงไพเราะ อย่างไรเสียหล่อนก็เคยเรียนดนตรีมาก่อน

เย่เฉินหันหน้ามามองหวังเจียที่กำลังหลับสนิทแล้วคิด “หรือว่าเจียเหยาเป็นคนส่งนะ?”

เพราะกลัวว่าจะไปรบกวนหญิงสาวจนหล่อนตื่น เย่เฉินจึงใส่หูฟังแล้วเปิดคลิปเสียง

สี่สิบนาทีต่อมา

เย่เฉินหน้าแดงก่ำ กำหมัดแน่น แววตาเหี้ยมโหด เขารู้สึกอยากจะฆ่าคนจนทนไม่ไหว!

คลิปเสียงนี้ไม่ใช่เสียงร้องเพลงของหวังเจียเหยา แต่เป็นหลักฐานที่หล่อนเปิดห้องกับฟางเชา!