เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?) นิยาย บท 268
คืนนี้เย่เฉินเลือกจะนอนที่วิลล่าในเขตเหมยกุยหยวน ในทุกมุมของที่นี่เหมือนเต็มไปด้วยความทรงจำระหว่างเขาและหวังเจียเหยา
รอยความรักและรอยเบาะแว้งที่ผ่านมาฉายขึ้นในหัวเขาเหมือนภาพยนตร์อย่างไรอย่างนั้น
เมื่อปีก่อน ไม่ว่าอย่างไรเขาก็คาดไม่ถึงว่าจะกลับมาเกิดเรื่องแบบนี้อีกครั้งในวันนี้
เย่เฉินเดินไปหยิบเหล้าขาวขวดหนึ่งจากในตู้ แล้วบอกแม่บ้านให้ทำกับแกล้มมาให้เขา แล้วตนเองก็ดื่มเหล้าอยู่คนเดียวในห้องรับแขก
เพราะเรื่องของลูก ทำให้เย่เฉินรู้สึกไม่สบายใจ ดื่มเหล้าไปไม่กี่แก้วก็เมามาย
จนเก้าโมงของวันที่สอง เย่เฉินก็พบว่าตนเองนอนอยู่ในห้องนอนที่เดิมเคยเป็นของเขาและหวังเจียเหยา
เย่เฉินรีบลุกขึ้นจากเตียงแล้วปัดตัวด้วยท่าทีรังเกียจ แล้วตะโกนเรียกแม่บ้านอย่างไม่สบอารมณ์
“คุณน้าครับ!”
แม่บ้านยังคงเป็นแม่บ้านคนเดิม ในช่วงที่ผ่านมาหล่อนอาศัยอยู่ที่นี่ คอยปัดกวาดเช็ดถูอยู่ทุกวัน
เมื่อวานที่เย่เฉินกลับมาพักที่บ้าน ทำให้หล่อนดีใจ
เมื่อได้ยินเย่เฉินเรียกหล่อน หล่อนก็รีบร้อนเดินขึ้นมาด้านบนอย่างดีอกดีใจแล้วกล่าวถามเขาด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้ม “คุณชายมีอะไรคะ?”
เย่เฉินกล่าว “ทำไมเอาผมมานอนห้องนี้? ผมเคยบอกแล้วไม่ใช่หรอกว่าผมจะไม่มีทางนอนห้องนี้อีกแล้ว?”
แม่บ้านกล่าว “คุณชายคะ ดิฉันไม่ได้พาคุณชายมาส่งที่นี่ แต่คุณชายโวยวายจะนอนห้องนี้ให้ได้”
“แค่ก…”
เย่เฉินคิดไม่ถึงเลยว่าหลังจากที่ตนเองเมามายแล้ว จะเลอะเลือนซ้ำแล้วซ้ำเล่าจนเดินกลับมาห้องนี้
ห้องนี้เต็มไปด้วยความรักของเขาและอดีตภรรยา เสียดายที่ตอนนี้เขาไม่สามารถจะทนมองห้องนี้ได้อีกแล้ว
ทันทีที่เขาเข้ามาในห้อง ในสมองเขาก็ปรากฏภาพของหวังเจียเหยาที่ยอมนอนกับชายแปลกหน้าเพื่อเงินพันล้าน
จู่ๆ แม่บ้านก็กล่าว “คุณชาย คุณหนูคนที่สองตระกูลหวังอยากพบคุณชาย รออยู่ด้านนอกมาสามชั่วโมงแล้ว คุณจะพบหล่อนไหมคะ?”
“คุณหนูคนที่สองตระกูลหวังเหรอ? หวังหยวนหยวนน่ะเหรอ?”
เย่เฉินเพิ่งจะกลับมาที่อวิ๋นโจว คิดไม่ถึงว่าเลยว่าหวังหยวนหยวนจะมาหาเขาเร็วขนาดนี้
พูดกันตามตรงในระยะหลังนี้เย่เฉินเองก็รู้สึกดีกับหวังหยวนหยวนไม่น้อย แม่สาวน้อยคนนี้ใสซื่อกว่าหวังเจียเหยา
อีกทั้งถ้าหากไม่ได้หล่อน เขาก็คงไม่สามารถหย่ากับหวังเจียเหยาได้อย่างราบรื่น ถือว่าเขาติดค้างหญิงสาวอยู่
“ให้หล่อนเข้ามาสิ บอกให้หล่อนรอผมที่ห้องรับแขก ล้างหน้าแล้วเดี๋ยวลงไป”
“ได้ค่ะคุณชาย!”
เย่เฉินลุกไปอาบน้ำแปรงฟัน แล้วก็พบว่าแปรงสีฟันและโฟมล้างหน้ายังเป็นยี่ห้อที่หวังเจียเหยาชอบ แต่ถ้าไม่ใช้ก็จะไม่มีอะไรจะใช้ เขาจึงจัดการล้างหน้าแปรงฟันให้เสร็จๆ ไป
จากนั้นเย่เฉินก็ค่อยๆ เดินลงมาด้านล่าง
และในตอนนั้นเองเขาก็พบเด็กสาวที่ดูทันสมัยในชุดไหมพรมคอเต่าสีอ่อน กระโปรงยาวสีเข้มและรองเท้าบู้ตสีดำ กำลังนั่งจิบชาอยู่ในห้องรับแขก
เย่เฉินมองหญิงสาวหน้าตาสะสวยและมีกลิ่นอายลูกคุณหนูคนนี้ แล้วตะลึงทันที
แต่หญิงสาวคนนั้นกลับวางแก้วชาลงอย่างตื่นเต้นเหมือนเห็นเขา แล้วรีบวิ่งมา “พี่เย่เฉิน!”
สาวสวยคนนั้นโผเข้าอ้อมกอดเย่เฉิน
เย่เฉินมองหญิงสาวตรงหน้าก่อนจะถามเขาอย่างเหลือเชื่อ “หยวนหยวนเหรอ?”
“ใช่ค่ะ” หวังเจียเหยาพยักหน้ารับอย่างดีอกดีใจ
เย่เฉินตกใจ เพราะหวังหยวนหยวนเปลี่ยนไป!
หญิงสาวสวยขึ้น!
“เธอ…ศัลยกรรมเหรอ?” เย่เฉินถามอย่างระมัดระวัง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?)