เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?) นิยาย บท 299
สรุปบท ตอนที่ 299 ของขวัญอันมีมูลค่าประเมินไม่ได้ของเย่เฉิน!: เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?)
ตอน ตอนที่ 299 ของขวัญอันมีมูลค่าประเมินไม่ได้ของเย่เฉิน! จาก เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?) – ความลับ ความรัก และการเปลี่ยนแปลง
ตอนที่ 299 ของขวัญอันมีมูลค่าประเมินไม่ได้ของเย่เฉิน! คือตอนที่เปี่ยมด้วยอารมณ์และสาระในนิยายAction เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?) ที่เขียนโดย Internet เรื่องราวดำเนินสู่จุดสำคัญ ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยใจตัวละคร การตัดสินใจที่ส่งผลต่ออนาคต หรือความลับที่ซ่อนมานาน เรียกได้ว่าเป็นตอนที่นักอ่านรอคอย
“สวรรค์! ตุ้มหูเพชรสวยจังง!”
ฉินเสี่ยวตั่วตะลึง หล่อนเป็นแอร์โฮสเตสมักจะไปเที่ยวทั่วโลก หญิงสาวเคยไปร้านแบรนด์เนมมาแล้วทั่วโลก
แต่ว่าต่อให้เป็นผู้หญิงที่เคยเห็นโลกมามากอย่างหญิงสาว ยังตกตะลึงเมื่อเห็นตุ้มหูคู่นี้
ตุ้มหูเพชรที่มีคุณภาพแบบนี้ สวยจนทำให้คนหยุดหายใจ หล่อนยังไม่เคยเห็นมาก่อน
ตุ้มหูเพชรสองเม็ดนี้ เป็นสีฟ้าหนึ่งเม็ด และสีชมพูอีกหนึ่งเม็ด
ฉินเสี่ยวตั่วอดไม่ได้ หล่อนยื่นนิ้วขาวเรียวงามออกไปแตะเพชรเม็ดหนึ่งมาดูพินิจดูใกล้ๆ แล้วเพ้อ “สวยจังเลย…”
เย่เฉินเห็นท่าทางโง่งมของฉินเสี่ยวตั่วก็หัวเราะออกมา ตุ้มหูคู่นี้เป็นของขวัญที่ไม่ว่าผู้หญิงคนใดก็ไม่อาจปฏิเสธได้!
เย่เฉินแนะนำ “ตุ้มหูเพชรสองเม็ดนี้ ชื่อ Apollo กับ Artemis เทพแห่งดวงอาทิตย์และดวงจันทร์ เพชรชื่อ Apollo สีฟ้า 14.54 กะรัต ภายในไม่มีตำหนิ ส่วน Artemis สีชมพู 16.00 กะรัต ความใสอยู่ที่ VVS2 เป็นตุ้มหูเพชรที่แพงที่สุดในโลก”
ฉินเสี่ยวตั่วถามอย่างประหลาดใจ “ตุ้มหูคู่นี้ราคาเท่าไหร่?”
เย่เฉินกล่าว “เม็ดสีชมพูราคาเกือบสองร้อยล้าน ส่วนเม็ดสีฟ้าราคาห้าร้อยล้าน ”
“อะไรนะ? ห้า…ร้อยล้าน”
มือของฉินเสี่ยวตั่วที่หยิบตุ้มหูราคาห้าร้อยล้านนั้นสั่นระริก!
คิดไม่ถึงเลยว่าตุ้มหูเพชรเม็ดเล็กๆ จะราคาแพงเสียยิ่งกว่าบ้านที่แพงที่สุดในเมืองเสินเฉิงเสียอีก!
“ฮือๆ…. อิจฉาพี่สาวจังเลย”
ดวงตาฉินเสี่ยวตั่วฉายแววริษยา ตุ้มหูเพชรแบบนี้ ใครจะไม่อยากได้บ้าง?
ฉินเสี่ยวตั่วคล้องแขนเย่เฉินราวจะเอาใจเขา “พี่เขย งั้นพอจะยกตุ้มหูสีชมพูที่ราคาถูกกว่านิดหน่อยเม็ดนั้นให้ฉันใส่ได้ไหมคะ? นะคะนะๆ”
ฉินเสี่ยวตั่วขอร้องเย่เฉินไปพร้อมๆ กับเขย่ามือเขาไปด้วย
ฉินเสี่ยวตั่วหุ่นดีเกินไป หล่อนกอดแขนเขาแบบนี้ทำให้เขาออกจะตะขิดตะขวงใจไม่น้อย เพราะอาจจะไปแตะโดนอะไรที่ไม่ควรไปโดน
เย่เฉินกล่าว “ฮ่าๆ ขอแค่พี่สาวคุณยอม ผมก็ไม่ติดใจอะไรหรอก”
“ขอบคุณค่ะพี่เขย ฉันรู้อยู่แล้วว่าพี่เขยใจดีที่สุด!” ฉินเสี่ยวตั่วชมเชยเขาอย่างดีใจ
และเป็นอย่างที่คิด มีเงินย่อมดีกว่าอยู่แล้ว ถึงสัปดาห์ที่ผ่านมาไม่มีเวลาอยู่เป็นเพื่อนแฟนสาว ทำผิดต่อแฟนสาวและทำผิดต่อคนในครอบครัวของแฟนสาวด้วย
แต่ขอแค่ส่งมอบของขวัญที่มูลค่าสูงขนาดนี้ออกไปให้แล้ว พวกหล่อนจะต้องให้อภัยเขาแน่
“เอาเถอะ ฉันจะรีบไปส่งมอบของขวัญและจดหมายของนายให้พี่สาวฉันเดี๋ยวนี้ นายรอข่าวดีจากฉันก็แล้วกัน!”
ฉินเสี่ยวตั่ววางเพชรมูลค่าแพงเทียมฟ้าลงในกล่องนั้นอย่างระมัดระวัง ถือเอาไว้ในมือแล้วเตรียมตัวกลับ
เย่เฉินพยักหน้ารับแล้วถาม “จริงสิ พี่สาวคุณตอนนี้อยู่ที่ไหน? อยู่ที่บ้านหรือนอนโรงแรม”
เมืองเสินเฉิงเป็นสถานที่ที่ฉินหงเหยียนเติบโต หล่อนน่าจะมีบ้านที่นี่
ต่อให้ไม่มีแต่ฉินเสี่ยวตั่วก็อยู่ที่นี่ ฉินหงเหยียนก็น่าจะอยู่กับน้องสาว
ฉินเสี่ยวตั่วกล่าววว่า “พี่สาวฉันตอนนี้อยู่ในวิลล่าของคุณอาสวี่”
“อะไรนะ? หล่อนอยู่บ้านสวี่ฉู่หมิง? พวกเขาอยู่ด้วยกันเหรอ?”
ใบหน้าเย่เฉินคล้ำเขียว เขาเคยโดนทรยศหักหลังจากคนรักมาก่อนจึงอ่อนไหวกับเรื่องแบบนี้เป็นอย่างมาก!
ตอนหวังเจียเหยาอยู่กับเย่เฉินยังเรียกผู้ชายให้มาหา
แต่สถานการณ์ตอนนี้กลับกลายเป็นว่าฉินหงเหยียนไปอยู่ที่บ้านของสวี่ฉู่หมิงเสียอย่างนั้น!
หรือว่าฉินหงเหยียนนอนกับสวี่ฉู่หมิงไปแล้วเพราะโกรธเขา?
ถ้าหากเป็นแบบนี้เย่เฉินคงจะโกรธหญิงสาวจริงๆ!
ฉินหงเหยียนจะโกรธที่เย่เฉินไม่สนใจหล่อนก็ได้ จะโกรธที่จู่ๆ เย่เฉินมีลูกเล็กเด็กแดงโผล่ออกมาทำให้หล่อนต้องตกที่นั่งลำบาก
แต่ว่าหล่อนไม่ควรจะวิ่งโร่มานอนกับคนรักเก่าโดยไม่พูดไม่จาแบบนี้!
นี่คือการล้างแค้นชัดๆ!
ฉินเสี่ยวตั่วรีบร้อนอธิบาย “แหม ไม่ได้น้อยด้วยกัน คุณอาสวี่มีบ้านในเมืองเสินเฉิงตั้งเยอะตั้งแยะ พี่สาวฉันก็แค่อาศัยอยู่ในบ้านหนึ่งในนั้นของเขาเท่านั้นแหละ คุณอาเขาไม่ได้อยู่กับพี่สาวฉัน”
“นายเชื่อฉันได้ 100% เพราะว่าหลายวันมานี้ฉันนอนกับพี่เขาตลอด คุณอาสวี่ยังไม่เคยค้างคืนเลย” พอได้ยินฉินเสี่ยวตั่วพูด เย่เฉินก็เลยสบายใจ
“ขอบคุณนะคะพี่กวา ส่งแค่ที่ประตูก็พอแล้ว ที่นี่ยามตรวจเข้ม ห้ามรถขับเข้า ฉันไปล่ะ!”
ฉินเสี่ยวตั่วยิ้มแล้วโบกมือ
“คุณหนูระวัง! หากมีเรื่องอะไรคุณโทรหาผมได้ตลอดเวลานะครับ!” ซีกวากล่าวอย่างนอบน้อม
“ฮ่าๆ ค่ะๆ”
ฉินเสี่ยวตั่วยิ้ม เป็นครั้งแรกที่โดนคนเรียก ‘คุณหนู’ หล่อนรู้สึกว่าพวกลูกน้องของเย่เฉินน่าสนใจอย่างมาก
ถึงแม้สวี่ฉู่หมิงจะรู้ว่าเย่เฉินมีเงินมาก แต่จากสถานการณ์ก็เห็นได้ชัดเจนว่าฟากเย่เฉินจะเก่งกว่าเล็กน้อย
เมื่อกลับถึงวิลล่า ฉินเสี่ยวตั่วตระโกนเสียงกร้าว “พี่คะ หนูกลับมาแล้ว!”
แต่ว่าฉินหงเหยียนอยู่ในห้องรับแขกชัดๆ แต่ขานรับหญิงสาว
เดินเข้ามาดูใกล้ๆ ก็พบว่าหูของฉินหงเหยียนยัดหูฟังไร้สายเอาไว้
ฉินเสี่ยวตั่วถอดหูฟังฉินหงเหยียนออกมา ปรายตามองมือถือฉินหงเหยียนแล้วกล่าว “พี่คะ พี่หัดภาษาอังกฤษอยู่หรอคะ ช่วงนี้ทำไมพี่ชอบเรียนภาษาอังกฤษจังเลยคะ ที่จริงระดับภาษาอังกฤษของพี่ออกไปเที่ยว คุยกับชาวต่างชาติก็รู้เรื่องแล้วนี่นา อ้อ ฉันรู้แล้ว เพราะพี่คิดว่าค่อไปอาจจะต้องย้ายไปอังกฤษกับเย่เฉินล่ะสิ ก็เลยเตรียมตัวทำความคุ้นเคยกับที่นั่นเอาไว้ล่วงหน้าใช่ไหม?”
ฉินหงเหยียนมีสีหน้าไม่พอใจ “เธอพูดเหลวไหลอะไร ฉันกำลังจะแต่งงานกับสวี่ฉู่หมิงอยู่แล้ว เลิกพูดถึงเย่เฉินที”
ฉินเสี่ยวตั่วหัวเราะคิกคัก หล่อนรู้ว่าพี่สาวยังชอบเย่เฉินอยู่ จึงส่งกล่องตุ้มหูเพชรในมือให้พี่สาว “นี่ค่ะพี่”
“อะไรเหรอ?” ฉินหงเหยียนถาม
“เปิดออกมาดูก็รู้เอง” ฉินเสี่ยวตั่วทำท่าทีลึกลับ
ฉินหงเหยียนรีบมาแล้วเปิดออกดู ทันใดนั้นเองก็ตกใจจนเอามือปิดปาก “ตุ้มหูเพชรที่ฉันชอบที่สุด! Apolla กับ Artemis นี่นา! ใครให้มาเหรอ?”
ฉินเสี่ยวตั่วหัวเราะคิกคัก “พี่ทายสิคะ”
“สวี่ฉู่หมิงเหรอ?” ฉินหงเหยียนถาม
ฉินเสี่ยวตั่วส่ายหน้า “ไม่ใช่ค่ะ ผู้ชายที่พี่รักที่สุดคนนั้นให้มาต่างหาก!”
ใบหน้าฉินหงเหยียนเปลี่ยนสีทันที “เย่เฉินเหรอ? เธอไปเจอเขามาเหรอ?”
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?)