เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?) นิยาย บท 346

ตอนที่ 346 ซูมู่ชิงจะแต่งงานแล้ว!

ซูเจิ้นหางกล่าวว่า “เท่าที่ฉันรู้ เย่เซวียนและเย่เฉินไม่ใช่พี่น้องพ่อแม่เดียวกัน ความสัมพันธ์ของพวกเขาก็เหมือนกับมู่หลินและมู่ชิวที่พ่อเดียวกัน แต่คนละแม่ แกดูสิ มู่หลินกับมู่ชิวมักจะทะเลาะกันบ่อยๆ ก็คงพอจะนึกออกว่า ความสัมพันธ์ของเย่เซวียนกับเย่เฉินก็คงไม่ได้ดีมากเหมือนกัน”

ชายหนุ่มพยักหน้า เขาไม่ค่อยรู้อะไรเกี่ยวกับตระกูลเย่ แต่เขารู้เกี่ยวกับลูกชายสองคนของตระกูลซูทั้งสามรุ่นทุกเรื่อง

ไม่ใช่แค่ซูมู่หลินและซูมู่ชิวที่ขัดแย้งกันบ่อยๆ แม้แต่ซูมู่ชิงกับซูมู่เสวี่ยก็มักจะมีเรื่องจ่อล้อต่อเถียงกัน และหาเรื่องกันอยู่บ่อยๆ

ชายหนุ่มกล่าวว่า “เพื่อแย่งมรดกเหรอครับ? แต่ก็ไม่น่าจะต้องโหดร้ายขนาดนี้ ถึงกับฆ่าเย่เฉินหรอกมั้งครับ?”

ซูเจิ้นหางส่ายศีรษะ แล้วพูดว่า “ฉันเดาว่าคงไม่ใช่แค่เรื่องการแย่งมรดกเท่านั้นหรอก ตระกูลใหญ่ๆ อย่างตระกูลซูของเราและตระกูลเย่ ลูกหลานไม่ฆ่ากันเพื่อแย่งมรดกหรอก เพราะว่าเงินของทั้งสองตระกูล ลูกหลานทุกคนใช้ไปทั้งชาติก็ยังไม่หมดด้วยซ้ำ ต่อให้พวกเขาครอบครองมรัพย์สมบัติทั้งหมดก็ไม่มีความหมายอะไร อาจจะเป็นเพราะเรื่องความลับของตระกูลเย่ ฉันเดาว่าเย่เซวียนอาจจะรู้ความลับของตระกูลเย่เข้า เขาถึงได้ชิงลงมือกำจัดเย่เฉินก่อน”

ชายหนุ่มครุ่นคิดตามอย่างละเอียด “เหมือนเย่เฉินกับเย่เซวียนจะมีพี่ชายอีกคนใช่ไหมครับ?”

ซูเจิ้นหางขมวดคิ้วเมื่อพูดถึงพี่ใหญ่ของทั้งคู่ “พี่ใหญ่ของพวกเขาลึกลับมาก ตอนนี้ฉันไม่รู้ด้วยซ้ำว่าหน้าตาเขาเป็นอย่างไร ฉันเดาว่าเขาน่าจะเป็นเด็กที่ประพฤติตนอยูในกรอบ เป็นเด็กนิ่งๆ ไม่ชอบสร้างเรื่อง”

“เสี่ยวหลิว แกส่งคนไปให้ทั่วเมืองหลวง จะต้องควานหาตัวเย่เซวียนให้เจอให้ได้!”

“ครับผม!”

“อีกอย่างฉันเหลืออดกับ UFO บ้านั่นของเย่เฉินแล้ว หาทีมสอดแนมมืออาชีพที่สุดให้พวกเขาหาเครื่องบิน UFO ให้เจอ และทำลายมันซะ! นอกจากนี้ก็ตามหาตัวผู้ที่อยู่เบื้องหลังคอยควบคุม UFO ด้วย!”

“ครับผม!”

“เอาล่ะ แกไปจัดการเถอะไป”

ชายหนุ่มเดินออกมาจากห้องทำงาน ก็เห็นซูมู่ชิงที่มีสีหน้าเศร้าหมอง “คุณหนูซู”

ซูมู่ชิงพยักหน้า ไม่ได้เอ่ยอะไรแล้วก็เดินเข้าไปในห้องทำงาน

“คุณปู่คะ”

ตอนที่ซูมู่ชิงเดินเข้าไป ซูเจิ้นหางเห็นสีหน้าที่ยังเปื้อนคราบน้ำตาของหลานสาวจึงถาม “เป็นอะไร?”

ซูมู่ชิงตอบว่า “คุณปู่ หนูยอมรับการแต่งงานตามที่คุณปู่จัดการให้คะ”

ซูเจิ้นหางประหลาดใจทันที “แกพูดว่าอะไรนะ?”

ช่วงหลายปีมานี้ ซูมู่ชิงดื้อรั้นมาก หญิงสาวไม่แม้แต่จะพบหน้าคู่ดูตัวที่ทางบ้านจัดหามาให้ด้วยซ้ำ

วันนี้พระอาทิตย์จะขึ้นทางทิศตะวันตกหรือเปล่านะ? หญิงสาวถึงได้ยอมรับการแต่งงานที่ทางบ้านจัดให้?

ซูมู่ชิงพูดด้วยสีหน้าเศร้าสร้อย “แล้วแต่คุณปู่เลยค่ะ จะให้แต่งกับใครก็ได้ หนูยอมหมด”

ซูเจิ้นหางถามด้วยความสงสัย “จิตใจโดนอะไรกระทบมาหรือเปล่า? วันนี้แกไม่ได้ไปช่วยเย่เฉินหาฉินหงเหยียนไม่ใช่เหรอ? หรือเป็นเพราะเย่เฉิน?”

ซูมู่ชิงก้มหน้าก้มตา เมื่อนึกถึงคำพูดเหล่านั้นที่เย่เฉินพูดกับหล่อนแล้วก็รู้สึกน้อยใจ

“หนูไม่อยากให้เขาคิดว่า หนูยอมทำทุกอย่างเพื่อจะได้แต่งงานกับเขา คุณปู่คะได้โปรดให้หนูได้แต่งงานเถอะนะคะ!” ซูมู่ชิงพูดด้วยความน้อยใจ

ซูเจิ้นหางรู้สึกแปลกใจ “หลายปีมานี้ พูดอย่างไรแกก็ไม่ยอมแต่งงาน วันนี้แกยอมที่จะแต่งงานกับคนอื่นเพื่อจะไม่ให้เย่เฉินเข้าใจแกผิดเนี่ยนะ? มู่ชิง ดูท่าแล้วแกน่าจะชอบเจ้าหนุ่มนั่นเข้าให้แล้วจริงๆ!”

เดิมทีซูเจิ้นหางคิดว่าซูมู่ชิงไม่ได้มีความรู้สึกอะไรให้เย่เฉิน อย่างมากก็อาจจะแค่คิดว่าเขาเป็นคุณชายสูงศักดิ์ของตระกูลลึกลับ

แต่ในวินาทีนี้ ซูเจิ้นหางก็ตระหนักได้ว่า หลานสาวของตัวเองมีใจให้เย่เฉินแล้วจริงๆ แถมยังเป็นผู้ชายที่เคยทำให้หลานสาวของเขาเคยเสียใจมาแล้วอีกด้วย

“ตระกูลเย่บ้าเอ๊ย! ตระกูลซูของฉันมีอะไรที่ไม่คู่ควรกับพวกนาย! ผู้หญิงเก่งๆ อย่างมู่ชิง หาอีกห้าร้อยปีก็หาไม่เจอหรอก! ถ้าเป็นสมัยก่อน หลานสาวฉันเป็นผู้หญิงที่จะต้องได้แต่งงานกับฮ่องเต้แน่ๆ! คิดไม่ถึงว่าเย่เฉินจะไม่ชอบ!”

ซูเจิ้นหางรู้สึกว่าเรื่องนี้ไม่ยุติธรรมกับหลานสาว

ส่วนซูมู่ชิงเองก็รู้สึกอับอายขายขี้หน้า หญิงสาวกลั้นน้ำตาเอาไว้ไม่ไหว “คุณปู่ ขอร้องนะคะอย่าพูดอีกเลย”