ตอนที่ 373 หลี่เฉิงเจี๋ยรู้ความจริง!
หลี่เฉิงเจี๋ยรู้ว่าซูมู่ชิงไม่ใช้มีทางสร้างเรื่องโกหกมาหลอกตนเองแน่นอน หญิงสาวบอกว่าตนเองไม่สบาย เช่นนั้นแล้วเจ้าหล่อนก็ต้องป่วยเป็นอะไรสักอย่างแน่
ในฐานะที่เขาเป็นว่าที่สามีของหญิงสาวเขาย่อมจำเป็นต้องทำความเข้าใจในอาการป่วยของหญิงสาว!
บารมีในเมืองหลวงของตระกูลหลี่นั้นยิ่งใหญ่ มีเส้นสายและคนรู้จักเต็มไปหมด เขาอยากจะหาประวัติการรักษาของหญิงสาวนั้นช่างง่ายดาย
ในระยะเวลาหนึ่งวันที่หลี่เฉิงเจี๋ยอยู่บ้าน เขาเรียกหมอชื่อดังจากโรงพยาบาลต่างๆ ในเมืองหลวงมาเป็นจำนวนมาก คนพวกนี้ต่างเป็นหมอที่คนไข้ธรรมดาจะต้องนัดเป็นเวลานานกว่าจะได้พบ
แต่พวกเขากลับถูกหลี่เฉิงเจี๋ยเรียกให้มาหาที่บ้าน
แต่พอเขาถามเรียงตัวแล้วก็ไม่ได้เรื่องอะไร
จนถึงตอน 5 โมงเย็น กัวเยว่หมิงก็โดนช่วนเฉียนจื่อบังคับให้มาที่บ้านของหลี่เฉิงเจี๋ย
“ปล่อยผมนะ! นี่พวกคุณกำลังลักพาตัวผมอยู่!”
กัวเยว่หมิงก้าวไปด้านหน้าโดยไร้ซึ่งความหวาดกลัว ข้างตัวมีนักเลงหัวไม้รูปร่างสูงใหญ่เดินตามมา
เฉียนช่วนจื่อเจอตัวกัวหมิงเยว่ แต่กัวเยว่หมิงเดาได้ว่าหลี่เฉิงเจี๋ยอยากจะถามอะไร เขาจึงปฏิเสธไม่มาพบอีกฝ่าย แต่ก็โดนเฉียนช่วนจื่อจับตัวมา
เฉียนช่วนจื่อหัวเราะหึหึพลางกล่าว “คุณหมอกัว ผมขอแนะนำให้คุณช่วยให้ความร่วมมือเถอะนะ หมอทั้งหลายในเมืองหลวงที่ว่าดังกว่าคุณยังยินยอมมาที่นี่ด้วยตัวเองเลย คุณเป็นแค่จิตแพทย์ที่ไม่ได้ดังนักหนา ทำตัวยุ่งอะไรขนาดนั้น ขี้โม้จริงๆ คุณชายหลี่แค่จะถามอะไรคุณนิดหน่อยเท่านั้น คุณตอบมาตามตรงก็พอ!”
หลี่เฉิงเจี๋ยกล่าวพลางลากแขนกัวเยว่หมิงเข้าไปในห้องรับแขก
“คุณชายหลี่ กัวเยว่หมิงมาแล้ว” เฉียนช่วนจื่อรายงาน
หลี่เฉิงเจี๋ยกำลังดื่มชาอยู่ เขาหันมองอีกฝ่ายแล้วกล่าว “คุณคือคุณหมอกัวใช่ไหม นั่งสิ”
กัวเยว่หมิงแค่นเสียง “คุณหลี่ ถ้าคุณไม่สบายอยากไปหาหมอ ไปที่ทำงานผมน่าจะดีกว่านะครับ จับผมมาแบบนี้ออกจะเกินไปหน่อย!”
หลี่เฉิงเจี๋ยหัวเราะ “คุณหมอกัว อย่าโกรธเลยนะ วันนี้ผมต้องเจอคุณหมออย่างน้อยๆ สิบกว่าคน แล้วพวกเขายังมาจากโรงพยาบาลที่แตกต่างกันด้วยนะ ถ้าต้องไปขอพบทุกคนผมเหนื่อยตายเลยไม่ใช่หรือไง?”
เฉียนชวนจื่อเสริมต่อ “จริงด้วย คุณชายหลี่ของเราเป็นใคร? เขามีเรื่องจะถามคุณก็ต้องให้คุณเป็นฝ่ายมาหาเขาสิ!”
กัวเยว่หมิงเกลียดชังท่าทางวางมาดยโสโอหังของหลี่เฉิงเจี๋ย แต่คิดว่าซูมู่ชิงต้องแต่งงานกับผู้ชายแบบนี้ก็เกิดเป็นห่วงชีวิตหลังการสมรสของหญิงสาวขึ้นมารำไร
กัวเยว่หมิงทรุดตัวนั่งลงจากนั้นก็กล่าวอย่างไม่ค่อยจะพอใจ “คุณชายหลี่มีอะไรจะถามก็รีบถาม ผมยังมีธุระที่โรงพยาบาลต้องทำต่อ!”
หลี่เฉิงเจี๋ยก็ไม่อ้อมค้อม “คุณเป็นจิตแพทย์ส่วนตัวของซูมู่ชิงใช่ไหม?”
ทันทีที่เอ่ยถึงชื่อของซูมู่ชิง กัวเยว่หมิงก็มีท่าทีระแวงทันที เขารู้ว่าที่หลี่เฉิงเจี๋ยกล้าจับเขามา จะต้องรู้เรื่องความสัมพันธ์ระหว่างพวกเขาสองคน
ดังนั้น กัวเยว่หมิงจึงไม่ปฏิเสธ เขาพยักหน้ารับ “ใช่”
“ดีมาก” ใบหน้าหลี่เฉิงเจี๋ยระบายยิ้ม “จิตแพทย์ จะต้องรู้เรื่องของคนไขมากกว่าหมออื่นแน่ๆ ผมเชื่อว่าคุณจะต้องรู้อาการป่วยของหล่อนอย่างชัดเจนแน่นอน คุณบอกผมมา ทำไมหล่อนถึงนอนกับผมไม่ได้?”
กัวเยว่หมิงเองก็คิดไม่ถึงว่าหลี่เฉิงเจี๋ยจะพูดตรงไปตรงมาขนาดนี้ อีกฝ่ายเอ่ยถามในสิ่งที่ตนเองอยากรู้ทันทีที่ถามเขา
กัวเยว่หมิงเองมีท่าทีตึงเครียดเขาพึมพำ “หา? หมายความว่ายังไง? ทำไมนอนร่วมห้องกับคุณไม่ได้?”
หลี่เฉิงเจี๋ยหัวเราะหึหึ “คุณหมอกัวคุณไม่ต้องเเสแสร้งหรอกนะ ผมตรวจสอบบันทึกการรักษาของซูมู่ชิงที่โรงพยาบาลของคุณแล้ว หล่อนจะอยู่ที่นั่นอย่างน้อยครั้งละหลายชั่วโมง บางครั้งยังค้างคืนที่นั่นด้วยซ้ำไป! รวมถึงคืนวานด้วย! บอกว่าซูมู่ชิงทำอะไรที่นั่นบ้าง!”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?)