เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?) นิยาย บท 449
ตอนที่ 449 เย่เฉินสูญเสียการมองเห็น!
“เชี่ยนเชี่ยน เธอเป็นอะไร?”
เพื่อนนักเรียนที่มาด้วยกันเห็นหญิงสาวล้มลงก็รีบมาประคองเจ้าหล่อน
เด็กสาวคนนั้นส่ายหน้าแล้วตีตนเอง “ฉันรู้สึกเหมือนเห็นอะไรไม่ค่อยชัดเลย”
“เหนื่อยเกินไปหรือเปล่า? กลับไปพักก่อนเถอะ”
“น่าจะเป็นแบบนั้นมั้ง…”
……
ส่วนเย่เฉินในตอนนี้นอนหลับปุ๋ยอยู่ในโรงแรมนานแล้ว
เช้าวันต่อมาซีกวาเคาะประตูห้อง เห็นเย่เฉินไม่ตอบก็เดินเข้ามา
“คุณชายเย่ คุณชายเย่ ตื่นเถอะครับ เราต้องออกเดินทางกลับเมืองหลวงแล้ว”
เย่เฉินได้ยินเสียงปลุกของซีกวาก็ค่อยๆ ตื่น เมื่อตื่นแล้วกลับมาพบว่าภาพเบื้องหน้าตนเองนั้นดำสนิท
“กี่โมงแล้ว?”
เย่เฉินถาม
ซีกวาตอบ “8 โมงแล้วครับ”
เย่เฉินกล่าวต่อ “เปิดผ้าม่าน ทำไมในห้องมืดขนาดนี้”
เมื่อซีกวาได้ยินเช่นนี้ก็ชะงักไป
เขาหันมองหน้าต่างก็พบว่าตนเองเพิ่งเปิดผ้าม่านไปเมื่อครู่!
อีกทั้งในตอนนี้แสงอาทิตย์ก็สาดส่องเข้ามา ถึงจะไม่เปิดไฟ แต่ก็สว่างมากแล้ว!
ทันใดนั้นเองซีกวาก็สัมผัสได้ถึงสิ่งผิดปกติ “คุณชายเย่…คุณชายรู้สึกว่าในห้อง…มันมืดเหรอครับ?”
เย่เฉินกล่าว “ไม่ใช่แค่มืด ไม่เห็นของอะไรเลย ทำไมผ้าม่านโรงแรมมันบังแสงดีจริงๆ ถ้า 8 โมงเช้าจริงต่อให้ไม่เปิดผ้าม่านก็ไม่น่าจะมืดขนาดนี้ ตอนนี้เป็นเวลากลางคืนหรือเปล่า?”
ซีกวายืนตัวแข็งกลืนน้ำลาย แล้วรีบร้อนวิ่งไปเปิดไฟทั้งห้อง!
“คุณ… คุณชาย ตอนนี้ล่ะครับ?”ซีกวาถามหวั่นๆ
ทันใดนั้นเองร่างกายเย่เฉินก็ขนลุกทันที!
เมื่อครู่เขาได้ยินเสียงซีกวาเปิดไป แต่ว่าหลังจากที่เปิดไฟแล้ว เย่เฉินกลับรู้สึกว่าเบื้องหน้าสายตาของเขายังคงดำสนิท!
“แย่แล้ว!”
ทันใดนั้นเองเย่เฉินก็รู้ตัวเลยว่านี่ไม่ใช่ปัญหาเรื่องไฟแต่เป็นปัญหาเรื่องสายตาของตนเอง!
ซีกวาเองงก็เดินไปหาเขาอย่างกลัวๆ “คุณชายครับ อย่าทำผมตกใจนะครับ ผมเปิดไฟหมดแล้ว อย่าบอกนะครับว่าจนตอนนี้คุณชายก็ยังไม่เห็นอะไรอีก?”
ซีกวาเครียดจนเกือบจะร้องไห้อยู่รอมร่อทว่าเย่เฉินกลับมีท่าทีนิ่งเฉย ในหัวเขาย้อนคิดถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นใน 24 ชั่วโมงก่อนหน้านี้ไม่หยุด
ยิ่งเขาตกอยู่ในสถานกาณณ์อันตรายหน้าสิ่วหน้าขวานมากเท่าไหร่ เขาก็จะยิ่งสงบนิ่งมากเท่านั้น
ซีกวาถามเสี่ยวสั่น “คุณชาย เมื่อวานผมเฝ้าคุณชายอยู่ตลอด รักษาความปลอดภัยให้คุณชายตั้งแต่งานเริ่ม ก็ไม่เห็นมีใครทำอะไรคุณชายนะครับ อีกอย่างตอนนี้ผมก้ไม่เห็นร่องรอยบาดเจ็บของดวงตาคุณชายเลย ดูไปแล้วก็เหมือนคนปกติทั่วไป ทำไมมองไม่เห็นละครับ? หรือว่าจะตาบอดชั่วคราวเพราะอารมณ์?”
เย่เฉินยังคงพยายามจะย้อมคิดถึงเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อวาน ถึงแม้ว่าเขาจะดื่มมากแต่เขาก็คุ้นเคยกับการดื่มเหล้าแรงๆ
ดังนั้นคนปกติพอดื่มเหล้าจนเมาแล้ว เมื่อตื่นขึ้นมาในวนถัดไปจะจำอะไรไม่ได้
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?)