เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?) นิยาย บท 478

ตอนที่ 478 เย่เฉินเป็น 18 มงกุฎเหรอ?

พอซูมู่ชิงได้ยินเด็กร้านเหล้ากล่าวเช่นนี้ก็ทำอะไรไม่ถูก

คิดไม่ถึงว่าพอหล่อนบอกว่าตนเองเป็นใครก็แล้ว แต่พนักงานร้านเหล้าคนนี้กลับไม่มีท่าทีอะไร

ส่วนซูมู่ชิงกล่าวว่า “ฉันไม่ได้อยากกินเหล้าฟรีหรอกค่ะ แต่ฉันหมายความว่า Gilbey’s Bar นี่น่าจะเป็นของเก๋อหลินหวังกรุ๊ปไม่ใช่เหรอคะ? ฉันน่ะถือหุ้นใหญ่ที่สุดของบริษัทเก๋อหลินกรุ๊ป ฉันเป็นเจ้าของแล้วจะดื่มเหล้าที่นี่น่าจะพอมีสิทธิ์ล่ะมั้ง?”

ซูมู่ชิงพูดจาเนิบนาบ อ่อนหวาน บางทีอาจเพราะหญิงสาวไม่ค่อยได้พูดภาษาอังกฤษด้วย

ส่วนเมื่อฟางชิงเห็นเหตุการณ์จึงหันไปกล่าวกับซูมู่ชิง “มูชิง เธอเป็นเจ้าาของ จะเกรงใจพนักงานไปทำไม?”

หลังจากนั้นก็หันไปแหวใส่พนักงานร้านเหล้า “เฮอะ! นั่นเจ้านายของนายนะ! ร้านเหล้าร้านนี้เป็นของหล่อน! เราจะสั่งอะไรก็ได้ที่เราอยากจะดื่ม!”

บาร์เทนเดอร์หัวเราะร่วน “พวกคุณสี่คนเป็นแก๊งค์ต้มตุ๋นหรือเปล่าเนี่ย? อยากจะมาเนียนกินเหล้าฟรีใช่ไหม? ถ้าพวกคุณอยากดื่มเหล้าฟรีก็ไปหาแขกในร้าน ให้พวกเขาเลี้ยงพวกคุณแทนสิ แต่ว่าต้องนอนกับพวกเขาสักคืนนะ แต่ว่าอยากได้ฝันถึงเหลาหลายพันปอนด์เลย ผู้หญิงเอเชียน่ะค่าตัวถูก อย่างมากก็น่าจะได้ดื่มเหล้าราคาแค่ไม่กี่สิบปอนด์หรอก”

คำพูดเหยียดหยามและเหน็บแนมของบาร์เทนเดอร์ทำให้สาวๆ สี่คนโกรธจนควันออกหู!

ฟางชิงและจางเหมิงตบโต๊ะเสียงดัง “พูดอะไรน่ะ! นอนกับใครอะไรกัน รีบขอโทษพวกเราเดี๋ยวนี้นะ!”

บาร์เทนเดอร์ยังคงเช็ดแก้วต่อแล้วชี้ไปที่ซูมู่ชิง “ก็คุณผู้หญิงท่านนี้โกหกนี่นา ร้านเหล้าของเราไม่ได้เกี่ยวอะไรกับเก๋อหลินหวังกรุ๊ปด้วยซ้ำไป เจ้าของร้านเราชื่อคุณแมคโดนัลด์”

ซูมู่ชิงกำมือแน่น ในใจหล่อนไม่สบายใจ ถ้าไม่ใช่เพราะตนเอง เพื่อนๆ ของหล่อนก็คงจะไม่โดนคนดูถูกแบบนี้

แต่พอได้ยินคำพูดของบาร์เทนเดอร์ หญิงสาวก็แปลกใจว่าบาร์นี้ไม่ได้เป็นของบริษัทที่ตนเองถือหุ้นอยู่เหรอ?

แต่เย่เฉินพูดเองกับปากเลยว่าบาร์น้อยใหญ่ในอังกฤษล้วนแต่อยู่ภายใต้บริษัทที่ทำบาร์เหล้าชัดๆ

แต่ใครจะรู้ในเวลานี้เอง จู่ๆ ฟางชิงก็กล่าวขึ้นมาว่า “แมคโดนัลด์เหรอ? ใช่คุณแมคโดนัลด์ผู้บริหารลริษัทอิงเคอหรือเปล่า?”

บาร์เทนเดอร์กล่าวพลางระบายยิ้ม“ใช่แล้วครับ! คุณแมคโดนัลด์ นั่นแหละครับ คุณเองก็รู้จักเขาเหมือนกันเหรอครับเนี่ย? เขาคือเศรษฐีที่อายุยังน้อยและมีความสามารถมากที่สุดในอังกฤษเลยนะครับ! อายุยังไม่ 30 ก็มีทรัพย์สินมูลค่าหลายพันล้านปอนด์แล้ว”

ทันใดนั้นเองจางเหมิงก็โพล่งออกมา“ทำไมฉันถึงรู้สึกเหมือนชื่อนี้มันคุ้นๆ หูจังนะ?”

ฟางชิงกล่าว“แมคโดนัลด์ก็สามีฉันเอง!”

หลินเป้ยเป้ยเข้าใจในทันที “อ้อ จริงด้วย สามีเธอชื่อแมคโดนัลด์นี่เอง! ที่แท้บาร์เหล้าร้านนี้เป็นของสามีของเธอนี่เอง!”

ซูมู่ชิงชะงักไป เดิมทีหล่อนที่โดนเรียกเป็นควีนของบาร์ที่นี่ตกลงกันเอาไว้ว่าจะพาเพื่อนมาเลี้ยงเหล้า โดยที่หล่อนเป็นเจ้ามือ

แต่คิดไม่ถึงว่าเจ้าของร้านเหล้าแห่งนี้จะกลายเป็นเพื่อนตนเองไปได้เหรอเนี่ย?

ฟางชิงรีบคว้ามือถืออออกมาแล้วกดโทรออก

“ฮัลโหล ค่ะที่รัก ฉันมีอะไรจะถามหน่อยคุณซื้อ Gilbey’s Bar แล้วเหรอคะ?”

“ซื้อแล้วเหรอคะ? ทำไมคุณไม่บอกฉันก่อนล่ะคะ ตอนนี้ฉันอยู่ที่ Gilbey’s Bar บาร์เทนเดอร์ที่นี่ดูถูกเพื่อนฉัน ฉันอยากให้คุณไล่เขาออกเดี๋ยวนี้เลย!”

เมื่อกดวางสาย ฟางชิงก็กล่าวกับเพื่อนสาวทั้งสามคนด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้ม “ปวดหัวจริงๆ บาร์เหล้านี้เป็นของพวกเราจริงๆ ด้วยแฮะ เฮ้อต้องโทษสามีฉันเลยรวยเกินไม่มีอะไรทำก็ซื้อบาร์เหล้า ไม่ก็โรงกลั่นเหล้าฉันไม่ค่อยรู้เรื่ออะไรเลย”

พวกซูมู่ชิงเห็นสีหน้าของเพื่อนเก่าคนนี้แล้วก็เกิดความสงสัยขึ้นมาว่าฟางชิงจงใจทำหรือเปล่า?

จะบังเอิญขนาดที่ว่าร้านเหล้าที่หล่อนเลือก เป็นร้านที่สามีตนเองซื้อเอาไว้ แล้วไม่รู้เนี่ยนะ?

หลินเป้ยเป้ยกล่าว “ฟางชิงเธอจงใจทำให้เพื่อนเสียหน้าใช่ไหม?”

หลินเป้ยเป้ยมองออกในทันทีเลยว่าฟางชิงแกล้งทำไปเพื่อจะได้ดูถูกซูมู่ชิง และแฉสามีของหญิงสาว