เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?) นิยาย บท 511

ตอนที่ 511 ผมเป็นเจ้าของที่นี่!

เย่เฉินเองก็ถือว่าเป็นส่วนหนึ่งของวงการบันเทิงเมื่อได้ยินพนักงานหน้าเคาน์เตอร์ตัวเล็กๆ ของบริษัทเอ็นเตอร์เทนเมนท์ในเกาหลีกลับกล้ามาดูถูกวงการบันเทิงของประเทศตัวเองแบบนี้ มันน่าโมโหจริงๆ!

พูดในเรื่องวงการบันเทิงประเทศเกาหลีไม่ใช่เบอร์หนึ่งของโลกเสียหน่อย เป็นแค่น้องน้อยเท่านั้นเมื่อเทียบกับประเทศอเมริกา

ต่อให้เป็นผู้กำกับของฮอลีวูด หรือว่าจะดาราศิลปินเบอร์ใหญ่ก็ยังไม่กล้าพูดกับเย่เฉินแบบนี้!

“ครับ!”

พวกซีกวาอาจจะทำอะไรอย่างอื่นไม่ค่อยได้ แต่เรื่องทำลายข้าวของเป็นเรื่องที่ชำนาญที่สุดแล้ว

พูดแล้วซีกวาก็ลงมือทุบเคาน์เตอร์ของบริษัท GE เป็นอย่างแรก

โลโก้ของบริษัทที่อยู่ตรงเคาน์เตอร์ก็โดนทุบหักไปทันที

หญิงสาวที่อยู่ตรงเคาน์เตอร์คิดไม่ถึงว่าพวกเขาทุบบริษัทจริงๆ

“รปภ.! รปภ.!”

สาวน้อยคนนั้นตะโกนเรียกหารปภ.ของตึก แล้วรปภ.ในชุดยูนิฟอร์มรูปร่างกำยำหลายคนก็เดินมาทันที

สาวคนนั้นรีบร้อนกล่าว “พี่รปภ.สองคนรีบเข้ามาขวางพวกเขา พวกเขาเป็นพวกอันธพาลมาจากเมืองจีนอยากจะเจอศิลปินในบริษัทเรา เพราะไม่เจอเขาก็ทุบบริษัทเรา รบกวนพวกคุณช่วยไล่พวกเขาออกไปด้วย! เชิญแจ้งตำรวจได้เลย ส่งพวกเขาไปสถานีตำรวจ!”

ทันทีที่รปภ.ได้ยินแล้วถือกระยองออกมาเดินย่างสามขุมมาหาซีกวาที่กำลังทุบข้าวของ

“หยุดเดี๋ยวนี้!” รปภ.ตวาด

ล่ามตะโกนใส่ซีกวาอย่างร้อนรน “รปภ.บอกให้คุณหยุดเดี๋ยวนี้!”

ซีกวาเผชิญหน้ากับรปภ.สองคนแล้วกลับดูถูก “คนที่จะสั่งให้ฉันหยุดมือได้มีแค่คุณชายเย่เท่านั้น พวกเขาสองคนเป็นใคร ไร้สาระจริงๆ กล้าห้ามฉันด้วยเหรอ? ถามพวกเขาสิว่าเคยได้ยินไหมว่าประเทศเกาหลีจะวุ่นวายไหม ขึ้นอยู่กับพี่กวา!”

ล่ามชะงักทันทีแล้วเย่เฉินกล่าว “บอกรปภ.ไปเลยว่าฉันเป็นเจ้าของของตัวตึก ทั้งหมดในตึกหลังนี้เป็นของฉัน รวมถึงพวกเขาด้วย”

ล่ามอธิบายให้รปภ.ฟัง

หลังจากที่หญิงสาวชาวเกาหลีได้ยินแล้วก็กล่าวกับรปภ. “อย่าฟังพวกเขาพูดเหลวไหล เขาเป็นคนไม่มีมารยาทแบบนี้ จะเป็นเจ้าของตึกหลังนี้ได้ยังไง! เจ้าของตึกนี้จะต้องเป็นเศรษฐี เขาเหมือนหรือไง?”

รปภ.กลับสงสัย เพราะในช่วงก่อนหน้านี้พวกเขาเพิ่งจะได้รับคำสั่งจากหัวหน้าบอกว่าตึกนี้โดนชาวชาวจีนแซ่เย่ซื้อไปแล้ว

แถมยังกำชับด้วยว่าให้พวกเขาตั้งใจทำงานกันสักหน่อย ถ้าหากว่าเจอคนแซ่เย่มาจากที่จีน นั่นก็คือหัวหน้าของพวกเขา อย่าให้เจ้าของมาเจออะไรไม่ดีเข้า ไม่อย่างนั้นพวกเขาเตรียมโดนไล่ออกเลย

ยามคนหนึ่งมองเย่เฉินตั้งแต่หัวจรดเท้า ถามอย่างระมัดระวัง “ขอโทษนะครับ คุณชื่ออะไร?”

“เย่เฉิน!”

“แซ่เย่จริงๆ ด้วย”

รปภ.สองคนลนลานในทันที พวกเขารู้แค่ว่าเจ้าของแซ่เย่ แต่ไม่รู้ชื่อจริงของอีกฝ่าย

“คุณรบกวนรอสักครู่ เดี๋ยวผมจะไปเรียกหัวหน้าผมมา”

ไม่นานนักก็มีชายดูสูงวัยเล็กน้อย แล้วรปภ.ทั้งสองคนก็รายงานเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น

หัวหน้ารปภ.คนนี้เดินมาหาเย่เฉินแล้วก้มหัวทำความเคารพเขา “คุณคือเจ้าของคนใหม่ของตึกหลังนี้ คริส คุณเย่เฉินใช่ไหมครับ?”

เย่เฉินพยักหน้ารับ

หัวหน้ารปภ.ถาม “พอจอขอดูเอกสารประจำตัวคุณหน่อยได้ไหม? ขอโทษด้วยนะครับ เราเองก็กังวล ถ้ามีคนปลอมแปลงตัวเป็นคุณแล้วพังตึกคงจะไม่ดี”

เย่เฉินเองก็ไม่ได้ติดใจอะไร เขาส่งเอกสารประจำตัวของตนเองให้เขาดู

“หมอนี่หล่อจริงๆ ด้วย”

ด้วยส่วนสูงที่มากกว่า 180 ซม. ใบหน้าที่หล่อเหลา สวมใส่เสื้อผ้ามีสไตล์

ถึงแม้ว่าจีจอนฮีจะโตกว่าเย่เฉินมาก แต่มองไม่ออกเลยว่าเขาแก่กว่ามาก

จำต้องยอมรับว่าดาราของประเทศนี้ทำให้สาวๆ ของประเทศจีนหลงใหลก็เป็นเรื่องเข้าใจได้

พวกเขาให้ความสำคัญกับการดูแลตัวเองและเสื้อผ้ากว่าผู้ชายชาวจีน

“สวัสดีครับ ผมคือจีจอนฮี”

จีจอนฮีค้อมตัวทำความเคารพเย่เฉิน

ซีกวาเห็นดาราหนุ่มน้อยก็มีสีหน้าไม่พอใจ “คุณชายเย่บอกให้นายพูดแล้วเหรอ? แต๋วจัง เป็นผู้ชายแล้วแต่งหน้าทำไม!”

ฉินเสี่ยวตั่วเป็นนางฟ้าในดวงใจของซีกวา เขารู้ว่าตนเองไม่คู่ควรกับหญิงสาวดังนั้นถึงได้อยากให้เจ้านายตัวเองตกร่องปล่องชิ้นกับหญิงสาว

เขาจะไม่โวยวายเลยขอแค่เย่เฉินเป็นคนได้ฉินเสี่ยวตั่วมาครอบครอง

ถ้าหากว่าเป็นคนอื่นล่ะก็เขาไม่ยอมแน่

ดังนั้นพอรู้ว่าหญิงสาวชอบดาราคนนี้ ซีกวาก็ริษยาอีกฝ่ายอย่างมาก

“ซีกวาอย่าเสียมารยาท”

เย่เฉินกล่าวเตือน เขาไม่อยากให้ดาราพวกนี้คิดว่าคนจากประเทศจีนไม่มีมารยาท

เย่เฉินหันมองจีจอนฮีแล้วกล่าว “ผมขอไม่พูดอ้อมค้อมนะ ในหนึ่งสัปดาห์ผมอยากให้คุณเปิดคอนเสิร์ตเดี่ยวในเมืองเสินเฉิงที่ประเทศผม ถ้าคุณรับปากผมจะโอนเงินห้าสิบล้านให้เลย ฟังให้ดีๆ นะเงินหยวนนะ ถ้าคุณไม่รับปากเตรียมเก็บของกลับบ้านได้เลย ผมสัญญาเลยว่าจะทำให้คุณไม่มีที่ยืนในวงการนี้อีก!”