เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?) นิยาย บท 520

ตอนที่ 520 เกาะเซเบิล!

ซูมู่ชิงเองไม่ได้รู้สึกตัวเลยว่าบางทีตนเองอาจจะป่วยจริงๆ

ในเวลาปกติหล่อนเองก็เคารพพี่ชายของสามีคนนี้มากขึ้น เพราะเขาดีกับหล่อน หล่อนเองจึงไม่กล้าขึ้นเสียงกับเย่เทียน

แต่ทันทีที่เรื่องนี้เกี่ยวกับสามีของซูมู่ชิง เย่เฉิน ไม่ว่าฝ่ายตรงข้ามจะเป็นใครหล่อนก็จะไม่ยอมให้ใครลบหลู่คนที่หล่อนรัก

เย่เทียนเห็นเหตุการณ์เข้าจึงกล่าว “มู่ชิง ไม่น่าเธอถึงไม่อยากจะรักษาโรคให้หาย เดาว่าคงเป็นเพราะฉินหงเหยียนล่ะสิใช่ไหม?”

ซูมู่ชิงชะงักไป คิดไม่ถึงว่าเย่เทียนจู่ๆ ก็พูดถึงฉินหงเหยียน “เกี่ยวอะไรกับฉินหงเหยียนคะ?”

เย่เทียนกล่าวต่อ “ข่าวที่ได้มาน้องสามเขารู้ข่าวของฉินหงเหยียนแล้ว เชื่อว่าอีกไม่นานเดี๋ยวพวกเขาคงจะเจอกัน ด้วยสายสัมพันธ์ที่พวกเขามีต่อกันจะต้องกลับมาคบหากันแน่ พอถึงตอนนั้นน้องสามก็จะต้องเลือกระหว่างเธอกับฉินหงเหยียน เธอไม่สบายไม่อาจมีสัมพันธ์กับผู้ชายคนไหนในโลกได้ ดังนั้นน้องสามต้องทิ้งฉินหงเหยียน หรือไม่ก็รีบพวกเธอทั้งสองคน ไม่ว่ายังไงน้องสามก็ไม่มีทางทิ้งเธอ ฮ่าๆ สมแล้วที่เป็นคนตระกูลซู ฉลาด เจ้าแผนการจริงๆ!”

เย่เทียนจึงเปลี่ยนวิธีมายั่วยุซูมู่ชิงแทน

ซูมู่ชิงตกหลุมพรางเข้าจริงๆ แล้วรีบร้อนอธิบาย “ฉันไม่ได้คิดแบบนี้เลยนะคะ! ฉัน…ฉันอยากจะต่อสู้กับพี่ฉินหงเหยียนอย่างเท่าเทียมกัน ไม่ว่าเย่เฉินจะเลือกใคร ฉันก็สามารถยอมรับได้”

เย่เทียนกล่าวด้วยใบหน้าระบายยิ้ม “ฮ่าๆ ต่อสู้กันอย่างเท่าเทียมเหรอ? เธอป่วยแบบนี้ฉินหงเหยียนจะต่อสู้กับเธออย่างเท่าเทียมได้ยังไง? ฉันรู้ว่าน้องสามใจอ่อน รู้ว่าเธอต้องอยู่กับเขาเท่านั้นเลยแน่ใจล่ะสิจริงไหม? ซูมู่ชิงเธอทำแบบนี้ออกจะน่าอายไปหน่อยหรือเปล่า!”

ซูมู่ชิงกล่าว “ฉัน…”

ทันใดนั้นเองว่าซูมู่ชิงก็พูดไม่ออก!

ถูกต้อง โรคนี้ของซูมู่ชิงจะทำให้เย่เฉินทอดทิ้งซูมู่ชิงไม่ได้ เพราะนิสัยที่ดีของเขา

ต่อให้เย่เฉินอยากเลือกฉินหงเหยียนมากเท่าไหร่ ก็เพราะโรคนี้ของซูมู่ชิงจะทำให้เขาสงสารหล่อน ไม่อยากเลิกกับหล่อน

แต่ว่าทันทีที่ซูมู่ชิงหายแล้ว หล่อนก็จะเป็นผู้หญิงธรรมทั่วไปจะต้องโดนโลกภายนอกยั่วยวน…

“ขอแสดงความยินดีด้วยนะ น้องสะใภ้ เธอเป็นผู้ชนะแล้ว เชื่อว่าน้องสามกับฉินหงเหยียนจะเป็นยังไงกัน เธอก็จะยังเป็นสะใภ้ของตระกูลเย่ตลอดไป”

พูดจบเย่เฉินก็หัวเราะเสียงเย็นแล้วเดินออกไป

คำพูดนี้ของเย่เทียนทำให้ซูมู่ชิงรู้สึกไม่ดี

หล่อนเป็นผู้หญิงเมืองหลวง เย่อหยิ่งตั้งแต่เด็ก จะไม่ยอมให้ใครคิดว่าหล่อนน่าสงสารจนมีคนต้องให้คนรักและดูแล

“ได้ค่ะ ฉันจะรักษาโรค!”

ซูมู่ชิงโพล่งออกมา

เย่เทียนหัวเราะ “มู่ชิง เธอต้องคิดให้ดีๆ นะ ถ้าเธอหาย ผู้ชายที่จะทำให้เธอหลงใหลจะไม่ใช่แค่น้องสามเท่านั้น แต่เดี๋ยวถ้าน้องสามกลับมาอย่ามาโทษฉันว่าบังคับเธอรักษาโรคนี้นะ เดี๋ยวพี่ชายอย่างฉันจะกลายเป็นคนผิด”

ซูมู่ชิงเองเพิ่งจะได้เห็นความร้ายกาจของเย่เทียนเอาในตอนนี้ ทั้งๆ ที่เขาเป็นคนพยายามโน้มน้าวให้หล่อนรักษาโรค แต่พอหล่อนยอมจะรักษาแล้วเขาก็รีบออกตัวว่าเรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับเขา

ใบหน้าซูมู่ชิงแข็งกระด้าง “ฉันคิดดีแล้วค่ะ ฉันอยากจะแข่งขันกับฉินหงเหยียนอย่างเท่าเทียมกันสักครั้ง ฉันจะให้เย่เฉินเลือกฉันเพราะสงสารฉันไม่ได้ พี่ใหญ่คะเรียกพวกเขาสองคนพ่อลูกกลับมาหน่อย”

เย่เทียนยิ้มเจ้าเล่ห์

……

ที่ทะเลแอตแลนติก เส้นทางเดินเรือที่มุ่งหน้าไปทวีปอเมริกา

เหอเฟิงหมายเลข 3 ของเย่เฉินเปิดโหมดพรางตัวค่อยๆ เข้าไปใกล้ๆ เกาะเซเบิล

ชิงหลงกล่าว “คุณชาย อีกสามนาทีเราจะถึงเกาะเซเบิล”

เย่เฉินพยักหน้ารับ ในที่สุดก็ถึงแล้วในที่สุดก็จะได้เจอพี่รอง จะได้ความจริงเขา

ในที่สุด…ก็จะได้เจอฉินหงเหยียนแล้ว!

“ลูกพี่ มหาสมุทรนี้มีเรือเยอะจังเลย! ดูครึกครื้นมาก!”

หวังเอ้อร์เชอราายงาน

เหอเฟิงหมายเลข 3 มีเทคโนโลยีระดับสูงสุด สามารถตรวจสอบร่องรอยชีวิตทั้งหมดที่อยู่แถวนั้นได้

เย่เฉินกล่าว “เดิมที่นี่คือเป็นสุสานแห่งแอตแลนติก หลายร้อยปีมานี้มีเรือล่มจำนวนนับไม่ถ้วน แต่ว่าส่วนก็จ้มลงก้นทะเลลึก เหอเฟิงหมายเลข 3 เหอเฟิงหมายเลข 3 ของเราน่าจะตรวจเจอไม่หมดหรอก ดังนั้น…เรือล่มพวกนี้น่าจะเป็นของใหม่!”

เย่เฉินสำทับ “ถึงแม้ว่าเขาจะไม่กล้าทำอะไรกับฉัน แต่เขาต้องไม่ปราณีทุกคนแน่ ซีกวาระวังล่ะ”

ซีกวาพยักหน้า

“เสี่ยวตั่ว วิลล่าที่คุณพูดอยู่ตรงไหน?” เย่เฉินถามฉินเสี่ยวตั่ว

ฉินเสี่ยวตั่วชี้ไปตำแหน่งด้านบบน“บนเขาค่ะ”

ทุกคนเดินรุกคืบเข้าไปใกล้ๆ อย่างระมัดระวัง 10 นาทีต่อมาก็มาถึงสถานที่แห่งหนึ่งแต่ไม่เห็นอะไรเลย

“มีวิลล่าที่ไหน? นี่มันที่รกร้างชัดๆ กระทั่งนกตัวหนึ่งก็ยังไม่มี คุณหนูเสี่ยวตั่วจำผิดหรือเปล่าครับ?”

ซีกวามองรอบๆ

ฉินเสี่ยวตั่วเกาศีรษะ “เอ๊ะ ไม่สิ คราวก่อนตอนฉันมา วิลล่าอยู่ที่นี่นะคะ ฉันไม่ได้หลอกทุกคนนะ!”

ชิงหลงกล่าวว่า “อาจจะเป็นวิลล่าเคลื่อนที่ พวกเขาย้ายวิลล่าไปที่อื่นแล้ว นี่ก็ไม่แปลกหรอก เราหากันต่อเถอะ”

“เดี๋ยวก่อน!” ทันใดนั้นเองเย่เฉินก็ตะโกนให้ทุกคนหยุด

“มีอะไรครับ?”

เย่เฉินขมวดคิ้ว “ตลอดทางที่เดินมานี้ไม่เห็นคนของพี่รองเลย ผิดปกติจริงๆ”

“แย่แล้ว! ตกหลุมพรางเขาแล้ว! โทรหาเสี่ยวหวังเดี๋ยวนี้เลย!”

เย่เฉินพูดพลางกดโทรศัพท์ไป

ซีกวากดโทรออกแต่ก็ไม่มีใครรับ

“คุณชายเย่ เสี่ยวหวังไม่รับสาย จะเป็นอะไรไหมครับคุณชาย?”

เย่เฉิยกล่าวว่า “เย่เซวียนเอาเหอเฟิงหมายเลข 3 ของฉันไปแล้วทุกคนลงเขาไปให้เร็วที่สุด!”