เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?) นิยาย บท 526

ตอนที่ 526 บังเอิญเจอหวังหยวนหยวน!

ในเส้นทางการเดินเรือของทะเลแอตแลนติก

บนเครื่องบินเหอเฟิงหมายเลข 3 ของเย่เฉิน

หวังเอ้อร์เชอมองเสี้ยวหน้าของเย่เซวียนอย่างนับถือ แล้วกล่าวชมอีกฝ่ายไม่หยุด

“หล่อเกินไปแล้ว! หล่อเกินไปแล้ว! ทำไมโลกนี้ถึงได้มีผู้ชายที่เท่และหล่อสุดๆ แบบคุณชายเย่เซวียนได้เนี่ย ! เมื่อก่อนคุณชายเย่เคยบอกเราว่าคนที่หล่อที่สุดในตระกูลเย่คือคุณชายเย่เซวียน! ตอนนั้นผมไม่เชื่อคิดว่าคุณชายเย่เฉินหล่อมากแล้ว จะมีคนหล่อกว่าเขาได้ยังไงกัน? วันนี้พอมาเห็นคุณชายก็รู้สึกว่าเป็นอย่างนั้นจริงๆ! คุณชายเย่เซวียนครับ ผมโดนความหล่อของคุณชายสะกดเอาไว้อย่างอยู่หมัดแล้วครับ ขอคุณชายรับผมเป็นมาสผู้ซื่อสัตย์ด้วยนะครับ!”

เย่เฉินทายเอาไว้ไม่มีผิด หวังเอ้อร์เชอเป็นคนพูดเก่ง จะต้องสรรหาวิธีต่างๆ นานามาเยินยอเย่เซวียน

หวังเอ้อร์เชอกังวลใจอย่างมาก ตอนที่เพิ่งถึงเกาะเซเบิลเขาเห็นศพระเนระนาดบนหาดทรายก็ตกใจกลัวจนไม่กล้าลงจากเครื่องบิน

คิดว่าหลบอยู่ในเครื่องบินน่าจะปลอดภัยกว่านิดหน่อย ใครจะคาดคิดล่ะว่าเย่เซวียนจะโผล่มาขโมยเครื่องบินอย่างไร้สุ้มไร้เสียง

หวังเอ้อร์เชอเป็นคนที่เตะต่อยไม่เก่ง แค่โดนคนจำนวนหลายร้อยของจูเชว่ล้อมเครื่องบินก็ตกใจจนจะสิ้นสติไป

เย่เซวียนระบายยิ้ม ที่จริงแล้วเขาไม่อยากจะทำร้ายคนของเย่เฉินด้วยซ้ำ

คนสิบคนที่เฝ้ารอบๆ ก็แค่โดนตีให้สลบเท่านั้นเอง

ส่วนหวังเอ้อร์เชอคนนี้เป็นคนสนิทของเย่เฉิน เย่เซวียนยังไม่มีทางทำร้ายเขา

เย่เซวียนกล่าว “ไอ้น้อง นายตาถึงนี่ พูดจาเก่งเชียว แต่หน้าตาอัปลักษณ์ไปหน่อย นายชื่ออะไรนะ?”

หวังเอ้อร์เชอกล่าว “ผมชื่อหวังเอ้อร์เชอครับคุณชาย คุณชายเรียกผมว่าเสี่ยวหวังก็ได้”

ใบหน้าเย่เซวียนเหนื่อยหน่าย “นี่มันอะไรกัน? หวังเอ้อร์เชอเหรอ? หน้าตาน่าเกลียดก็อัปลักษณ์ ชื่อก็ไม่เพราะ! เฮ้อ น้องสามนี่เลือกคนไม่เก่งเลย! ดูแล้วต่อไปนอกจากจะหาผู้หญิงสวยๆ ให้เขาแล้วยังต้องหาลูกน้องหน้าตาหล่อๆ ให้เขาด้วย”

หวังเอ้อร์เชอกลับมีท่าทีเหนื่อยหน่าย “คุณตาเป็นคนตั้งชื่อให้ผม ชื่อของผมไม่ได้น่าเกลียดที่สุดในตระกูลหรอกครับ พี่ชายผมชื่อหวังต้าหม่า! ชื่อน่าเกลียดกว่าของผมอีก!”

“ฮ่าๆ…. หวังต้าหม่าเหรอ? หวังต้ามา? ชื่อที่ตานายตั้งนี่มันสุดยอดจริงๆ!”

เย่เซวียนหลุดขำพรืดออกมา

หวังเอ้อร์เชอเห็นก็เย้าแหย่ให้อีกฝ่ายหัวเราะอีก “ไม่ใช่แค่นั้นนะครับ พ่อผมชื่อหวังซินเหวิน แล้วคุณชายลองทายสิครับว่าลุงคนโตของผมชื่ออะไร?”

เย่เซวียนส่ายหน้า เขาทายไม่ออกจริงๆ

หวังเอ้อร์เชอกล่าว “หวังเหลียนปอ เฮ้อ…รวมๆ กันไปแล้วเป็นกรมการข่าวประชาสัมพันธ์! บ้านพวกนายตั้งชื่อได้เจ๋งจริงๆ ฮ่าๆ”

เย่เซวียนค่อยๆ เข้าใจว่าทำไมน้องชายถึงได้เลือกหวังเอ้อร์เชอเป็นลูกน้องของเขา

ถึงแม้ว่าจะไม่ได้มีความสามารถอะไร แล้วก็ไม่ได้เตะต่อยอะไรเป็น แต่อีกฝ่ายหัวไว และเป็นคนสนุกสนาน

เย่เซวียนกล่าว “เสี่ยวหวัง นายนี่ตลกจริงๆ แต่ชื่อแล้วก็หน้าตาอัปลักษณ์ไปหน่อย ไม่อย่างนั้นฉันก็คงจะรับนายเป็นลูกน้องแล้วแน่ๆ”

หวังเอ้อร์เชอรีบร้อนกล่าว “ผมเปลี่ยนชื่อได้ ถ้าหน้าตาคุณไม่เข้าตาคุณชาย ผมศัลยกรรมได้ครับ! ผมชื่นชมคุณชายรองเป็นอย่างมาก คุณชายรับผมเอาไว้ด้วยเถอะนะครับ!”

หวังเอ้อร์เชอรู้ว่าภารกิจในตอนนี้ของเย่เฉินก็คือจับเย่เซวียน

แน่นอนว่าเขาไม่สามารถทรยศเย่เฉินได้จริงๆ แต่ว่าเย่เซวียนเป็นคนกลับกลอกอย่างมาก เย่เฉินเพียงคนเดียวเกรงว่าจะจับเขาไม่ได้

ดังนั้นหวังเอ้อร์เชอจึงคิดว่าควรจะอยู่ข้างตัวเย่เซวียนเป็นหนอนข้างตัวเขา รอโอกาสเหมาะๆ ก็ค่อยร่วมแรงกับเย่เฉินแล้วจับตัวเย่เซวียนด้วยกัน!

เย่เซวียนถามอย่างสงสัย “อ้อ? นายยอมศัลยกรรมเพื่อฉันเลยหรอ? เอาเถอะ เดี๋ยวถ้าถึงเกาหลีแล้วนายไปหาโรงพยาบาลศัลยกรรมสิ ถ้าสำเร็จก็ค่อยมาหาฉัน ฉันจะยอมให้นายติดตามฉัน แต่ถ้าไม่ก็ไสหัวไป อย่ามาหาฉัน ฉันเกลียดคนหน้าตาอัปลักษณ์ที่สุด โดยเฉพาะพวกสัตว์ประหลาด!”

หวังเอ้อร์เชอสีหน้าตกใจ “คุณชายเย่เซวียน คุณชายจะไปเกาหลีเหรอ? ที่ไหนครับ?”

เย่เซวียนกล่าว “ชองวาแดกวังจัง”

ชองวาแดกวังจัง!

หวังเอ้อร์เชอตกใจจนพูดไม่ออกทันที เงียบไปนานก่อนจะถามเสียงสั่น “ชองวาแดกวังจังคือปราสาท…อะไรนั่นไหมครับ?”

เย่เซวียนพยักหน้า