เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?) นิยาย บท 530
สรุปบท ตอนที่ 530 หวังเอ้อร์เชอโดนซ้อม!: เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?)
อ่านสรุป ตอนที่ 530 หวังเอ้อร์เชอโดนซ้อม! จาก เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?) โดย Internet
บทที่ ตอนที่ 530 หวังเอ้อร์เชอโดนซ้อม! คืออีกหนึ่งตอนเด่นในนิยายAction เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?) ที่นักอ่านห้ามพลาด การดำเนินเรื่องในตอนนี้จะทำให้คุณเข้าใจตัวละครมากขึ้น พร้อมกับพลิกสถานการณ์ที่ไม่มีใครคาดคิด เขียนโดย Internet อย่างเฉียบคมและลึกซึ้ง
ตอนที่ 530 หวังเอ้อร์เชอโดนซ้อม!
หวังเอ้อร์เชอหัวเสียจัด แย่งผู้หญิงของเย่เฉินแต่ยังกล้าป้ายสีให้ตคำ ณชายอีกเหรอ?
ถ้าหากว่าซีกวาหรือชิงหลงมาได้ยินเข้า เกรงว่าลีมินจีคงจะตายไปนานแล้ว!
หวังเอ้อร์เชอกำหมัดแน่น โมโหที่ตัวเองต่อยตีไม่เป็น นายของตนเองโดนดูถูก เขายังไม่สามารถล้างแค้นอีกฝ่ายได้!
หวังเอ้อร์เชอชี้ลีมินจี “แกมันรนหาที่ตาย! รู้ไหมว่าสิ่งที่ต้องแลกกับการล่วงเกินคุณชายเย่คืออะไร!”
ลีมินจีโวยวาย “บัดซบ! แกมันไอ้คนปากกดี ในพื้นที่ของฉัน คิดไม่ถึงว่าจะกล้าพูดกับแบบนี้ในถิ่นฉัน แกรู้ไหมว่าฉันเป็นใคร? แกรู้ไหมว่าอิทธิพลของฉันในโซลเป็นยังไง! อย่าว่าแต่เย่เฉินเลยต่อให้เป็นคุณอันที่ยิ่งใหญ่ในเมืองหลวง ถ้ากล้าตั้งตัวเป็นศัตรูกับฉันก็ต้องตายสถานเดียว!”
หวังเอ้อร์เชอด่ากราด “แกเรียนจีนเพื่อเอาไว้คุยโม้หรือไง? พี่กังนัมช่วยสั่งสอนเขาแทนผมที!”
กังนัมดูตึงเครียดอย่างผิดปกติ เขามองคนพวกนี้โดยเฉพาะอย่างยิ่งลีมินจีคนนี้ดูแล้วน่ากลัวอย่างมาก
ลีมินจีหันมองกังนัม “นายคือคนที่ทำร้ายลูกน้องฉันจนบาดเจ็บใช่ไหมล่ะ? ได้ยินมาว่าหมัดแกร้ายกาจนี่ ไม่รู้ว่าหมัดแกจะขวางลูกปืนฉันได้ไหมนะ?”
ลีมินจีพูดพลางควักปืนออกมายิงกังนัม!
ปัง!
โชคดีที่กังนัมตั้งท่ารอเอาไว้ก่อน ทำให้เขาหลบได้ทัน
ประตูของห้องผ่าตัดนี้โดนลูกน้องของลีมินจีขวางทำให้ออกไปไม่ได้
ดังนั้นกังนัมจึงกลิ้งตัวบนพื้นและพุ่งออกนอกหน้าต่างไป
ปัง!
ปัง!
ลีมินจียิงปืนอีกสองนัดติดต่อกัน กระสุนลูกหนึ่งไม่โดนกังนัม แต่โดนใส่คุณหมอ!
หลังจากที่คุณหมอชเวโดนยิง ก็ล้มลงบนพื้น
“บ้าเอ๊ย! มีปืนด้วย!”
หวังเอ้อร์เชอเองก็ตกใจจนขวัญเสีย รีบไปหลบที่มุมห้อง
ส่วนกังนัมเองเขาก็ไม่ใช่ยอดฝีมือแบบพวกไป๋หู่ ชิงหลง จูเชว่ เมื่อต้องเผชิญหน้ากับคนสิบกว่าคน และพวกเขามีปืน จึงไม่มีโอกาสจะชนะได้เลย
ดังนั้นกังนัมทำได้เพียงหนีไป กระทั่งพาตัวหวังเอ้อร์ไปด้วยยังไม่มีปัญญา
“บัดซบ คิดไม่ถึงว่าจะปล่อยเขาหนีไปได้”
ลีมินจีคิดไม่ถึงว่าหมอนี่จะหลบกระสุนปืนเขาแล้วหนีรอดไปได้
ดูแล้วไม่ใช่คนธรรมดาจริงๆ อย่างที่คิด
แต่ว่าหวังเอ้อร์เชอในตอนนี้กลับขดตัวหลบอยู่ที่มุมห้องอย่างหวาดกลัว
ลีมินจีไม่แยแสคุณหมอที่โดนยิงตายแม้แต่น้อย แต่ชี้ไปที่หวังเอ้อร์เชอที่กำลังสั่นเทา แล้วกล่าวกับพวกลูกน้อง
“พวกนายดูสิ ไอ้หมอนี่หลบอยู่ที่มุมห้อง เหมือนหมาตัวหนึ่งไหม? ฮ่าๆ…”
“ฮ่าๆ”
“เหมือนมากเลยครับ คนจีนนี่มันด้อยสติปัญญาจริงๆ กระทั่งความกล้าจะสู้ยังไม่มีเลย ฮ่าๆ”
พวกลูกน้องของเขาต่างก็เยาะเย้ยเขา
ลีมินจีกล่าว “จับไอ้หมอนั่นมาให้ฉัน!”
“ครับ!”
หวังเอ้อร์เชอโดนลากไปที่ตรงหน้าลีมินจี ลีมินจีถือปืนเล็งไปที่หวังเอ้อร์เชอแล้วถาม “แกว่าใครเรียนภาษาจีนเพื่อเอาไว้โม้เหรอ? หา?”
หวังเอ้อร์เชอเพิ่งจะรู้สึกตัวเดี๋ยวนี้เองว่า ชายหนุ่มคนตรงหน้านี้กล้ายิงคนตายในโรงพยาบาลของเกาหลี ต้องไม่ใช่คนธรรมดาแน่!
หวังเอ้อร์เชอรีบร้อนกล่าว “ท่านปนะธานครับ ผมว่าผมน่ะ คุณท่าทางองอาจห้าวหาญ จะบอกว่าคุยโม้ได้ยังไงล่ะ!”
หวังเอ้อร์เชอรู้ว่าตอนนี้กระทั่งกังนัมยังหนีไปแล้ว คนช่วยเขาสักคนก็ไม่มี ถ้าหากว่าตั้งตัวเป็นศัตรูกับลีมินจีแล้ว เกรงว่าคงจะตายสถานเดียว
เอาตัวรอดเป็นยอดดี เขาจึงตัดสินใจจะเยินยอประธานหลี่คนนี้เสียหน่อย
ทว่าลีมินจีไม่ตกหลุมพรางเขาลีมินจีไม่แยแส “ตอนนี้ชมฉันแล้วเหรอ? ตอนนี้ยอมแพ้แล้วเหรอ? เมื่อกี้ตอนซ้อมลูกน้องฉันนายเก่งมากไม่ใช่หรือไง!”
ผลัวะ!
เย่เฉินในตอนนี้ออกจากเกาะเซเบิ้ล มุ่งหน้าไปที่เกาหลี เพื่อไปตามจับเย่เซวียน
ฉินหงเหยียนเองก็ได้คนที่เย่เฉินจัดแจงไปส่งที่เมืองหลวง
เย่เฉินก็บอกกับซูมู่ชิงให้หล่อนรีบกลับเมืองหลวงให้เร็วที่สุด
“คุณชายเย่…”
ปลายสายเป็นเสียงสะอึกสะอื้นของหวังเอ้อร์เชอ
เย่เฉินขมวดคิ้วมุ่น เมื่อรู้ว่าหวังเอ้อร์เชอเกิดเรื่อง “เป็นอะไรไป เสี่ยวหวัง? คนของพี่รองของฉันรังแกนายเหรอ?”
หวังเอ้อร์เชอกล่าว “เปล่าครับ คุณชายเย่เซวียดีกับผมมากเลย ไม่ได้ซ้อมผม แต่พาผมไปคลินิกศัลยกรรม พอผมมาถึงโรงพยาบาลศัลยกรรมแล้ว ไปเจอน้องสาวของหวังเจียเหยาอดตภรรยาของคุณชาย”
เย่เฉินถาม “นายหมายถึงหวังหยวนหยวนเหรอ?”
หวังเอ้อร์เชอกล่าว “ใช่ครับหวังหยวนหยวนมีพ่อบุญธรรมคนหนึ่ง อยากนอนกับหล่อน ครั้งนี้เขานัดแนะกับประธานธนาคารจับตัวหล่อนไป”
“พ่อบุญธรรมเหรอ?”
เย่เฉินครุ่นคิด ทันใดนั้นเองก็ยินคิดไปถึงงานแต่งงานของซูมู่ชิงและเขา หวังหยวนหยวนไปนับถือผู้ชายคนหนึ่งเป็นพ่อบุญธรรม
ในตอนนั้นเองเย่เฉินโกรธจัด เขาไม่อยากจะให้หวังหยวนหยวนเดินบนทางเส้นนี้ ไม่หวังให้หล่อนเป็นคู่นอนใคร
ดังนั้นเขาจึงเสนอตัวจะช่วยหล่อนไปแล้ว สุดท้ายแล้วหวังหยวนหยวนก็ควรจะขีดเส้นกับคุณอันไปแล้วถึงจะถูก
หรือเพราะไม่ได้นอนกับหญิงสาว ดังนั้นคุณอันคนนั้นถึงได้ใช้วิธีการแบบนี้เหรอ?
เย่เฉินแค่นเสียง “คุณอันคนนี้เอาเรื่องลูกสาวบุญธรรมมาบังหน้า คิดไม่ถึงว่าจะทำเรื่องน่าอายแบบนี้ ฉันล่ะเกลียดพวกตาแก่ในวงการการเงินแบบนี้ที่สุด แต่ว่านายไม่ต้องกังวลนะ คนแซ่อันคนนี้รู้จักยันคุณปู่ของซูมู่ชิง ฉันจะบอกซูมู่ชิง เขาก็ไม่น่าจะกล้าแตะต้องหวังหยวนหยวนแล้วล่ะ”
หวังเอ้อร์เชอร้อนรน
“คุณชายครับ ตอนนี้คนที่อยากนอนกับหวังหยวนหยวนไม่ได้มีแค่คนแซ่อันแล้วล่ะครับ ประธานหลี่ประธานธนาคารเกาหลี ก็อยากจะนอนกับหล่อนด้วย! อีกทั้งยังพาหล่อนไปที่บ้านเขาแล้วครับ! เขายังบอกว่า…”
เย่เฉินกล่าว “เขาพูดว่าอะไรอีก?”
หวังเอ้อร์เชอกล่าวต่อ “เขาบอกว่าหลังจากนอนกับหวังหยวนหยวนแล้ว จะโยนความผิดให้คุณชายครับ!”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?)