เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?) นิยาย บท 567
ตอนที่ 567 ขอรูปหน่อย!
เย่เฉินเห็นท่าทีซูมู่ชิงแปลกประหลาด ก็รู้ทันทีว่าหล่อนคิดเหลวไหล
อันที่จริงแล้วทั่วๆ ไปก็มีแม่ยายได้กับลูกเขยเยอะอยู่
เย่เฉินรีบร้อนกล่าว “คุณอย่าคิดเหลวไหลได้ไหม ผมแค่อยากได้รูปแม่คุณตอนสาวๆ เฉยๆ อยากเห็นว่าจะเหมือนคุณขนาดไหน”
ซูมู่ชิงยิ้มหวาน “ก็ได้ คุณรอเดี๋ยวนะคะ”
ซูมู่ชิงเดินไปหามารดาแล้วถาม “แม่คะ ใส่เสื้อทำไม เพิ่งกินเสร็จก็จะกลับแล้วเหรอคะ? อยู่ต่ออีกหน่อยสิคะ”
จางเชี่ยนจือมองฉินหงเหยียนด้วยท่าทางไม่สบอารมณ์ จากนั้นก็กล่าวด้วยน้ำเสียงประหลาด “ไม่ใช่บ้านแกคนเดียวเสียหน่อย แม่จะอยากอยู่ตามใจได้ที่ไหนล่ะ?”
ซูมู่ชิงรู้ว่ามารดายังรับเรื่องที่ตนเองต้องมีสามีร่วมกับฉินหงเหยียนไม่ได้ ส่วนซูมู่ชิงเองก็ต้องการเวลาในการปรับตัวเหมือนกัน
อย่างไรเสียผู้หญิงประเทศนี้ในสมัยแบบนี้โดนเฉพาะผู้หญิงมีเงินมีอำนาจ ตั้งแต่เกิดมาก็ถูกประคบประหงมดูแลราวเจ้าหยิง เย่อหยิ่งอย่างมาก
จะให้หล่อนต้องไปใช้ชีวิตเป็นเหมือนผู้หญิงในอดีต ต้องให้มายอมแบ่งปันสามีกับคนอื่นๆ ไม่เรื่องง่ายเลย
ซูมู่ชิงจึงกล่าว “แม่คะ แม่มีรูปตอนสาวๆ ไหม หนูขอใบหนึ่ง”
จางเชี่ยนจือกล่าว “อยากเห็นรูปแม่ตอนสาวๆ เหรอ? ง่ายจะตายไปส่องกระจกในห้องน้ำนู่นไป แม่เนี่ยนะตอนสาวๆ สวยกว่าแกเยอะ”
ซูมู่ชิงหัวเราะ หญิงสาวก็พอจะรู้ว่ามารดาตนเองหลงตัวเองมากทีเดียว
“โอ้ยแม่คะ ขอหนูเถอะนะคะ หนูอยากเห็น” ซูมู่ชิงออดอ้อน
จางเชี่ยนจือกล่าว “รูปถ่ายตอนสาวๆ แม่ก็ไม่มีในมือถือเหมือนกัน ถ้าอยากดูตามกลับไปดูที่บ้านนู่น”
และในเวลานี้เองซูมู่ชิงก็หันมองเย่เฉินอย่างลำบากใจ
จางเชี่ยนจือสังเกตเห็นก็ถาม “สรุปใครอยากเห็นกันแน่เหรอ?”
ซูมู่ชิงคิดว่าไม่น่าจะมีอะไรจึงสารภาพความจริง “เย่เฉินอยากดูค่ะ”
ทันทีที่ซูมู่ชิงกล่าวออกมา บรรยากาศในห้องนั่งเล่นก็แปลกประหลาดไปทันที
ซูหมิงเจ๋อที่กำลังชมภาพวาดและภาพพู่กันจีนก็ชะงักไป จางเชี่ยนจือก็มองเย่เฉินด้วยสายตาประหลาด
เย่เฉินเก้อเขินอย่างมาก ทำไมพ่อตาแม่ยายถึงได้มองเขาด้วยสายตาแบบนี้!
ลูกเขยจะดูภาพแม่ยายไม่ได้เลยหรือไง?!
เย่เฉินรีบร้อนอธิบาย “จริงครับ ก็ได้ยินคุณแม่พูดบ่อยๆ ว่ามู่ชิงเหมือนคุณตอนสาวๆ เป๊ะเลย ผมก็เลยอยากจะเห็นว่าคุณตอนสาวๆ หน้าตาเป็นยังไง”
ซูหมิงเจ๋อกล่าวพลางระบายยิ้ม “อย่าไปฟังเชี่ยนจือพูดเหลวไหลเลย ตอนสาวๆ หล่อนสวยสู้มู่ชิงได้ที่ไหน”
จางเชี่ยนจือได้ยินก็หัวเสีย “ตอนฉันสาวๆ สวยสู้ลูกสาวเราไม่ได้ตรงไหน? ตอนคุณแต่งงานกับฉัน ฉันก็เป็นสาวงามลำดับหนึ่งในเมืองหลวงเหมือนกันเข้าใจไหม?”
ซูหมิงเจ๋อเถียงจางเชี่ยนจือต่อ “ก็ในยุคนั้นมีผู้หญิงสวยๆ เยอะที่ไหนล่ะ คุณเป็นที่หนึ่งก็วัดอะไรไม่ได้หรอก ตอนนี้คนสวยๆ เยอะจะตาย การแข่งจันมันสูง ลูกเราต่างหากที่เป็นสาวสวยเบอร์หนึ่งน่ะ”
จางเชี่ยนจือท้าวสะเอว “ซูหมิงเจ๋อ! ตอนคุณจีบฉันตอนนั้นไม่ได้พูดแบบนี้นี่! คุณชมฉันสวยเป็นนางฟ้า บอกว่ารักฉันทันทีที่เห็น แถมยังชมฉัน ชมฉันสะโพกงอนจะมีลูกชายให้คุณได้!”
ซูหมิงเจ๋อ “…”
พวกเย่เฉินและซูมู่ชิง “…”
แม่ยายช่างเปิดเผยจริงๆ ด้วย คำพูดแบบนี้ก็ยังกล้าพูดต่อหน้าคนรุ่นหลัง
ดูไปแล้วปกติจางเชี่ยนจือน่าจะโวยวายใส่ซูหมิงเจ๋อไม่น้อย
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?)