เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?) นิยาย บท 601

ตอนที่ 601 ลาก่อน มอนโร!

หลี่เหว่ยกล่าว “ครียคุณชายเย่ ตอนที่มาเราก็ได้รับคำสั่งมาแล้วว่าขอแค่คุณยินดีเคียงข้างเรา คุณก็จะได้รับสมญานามว่า ขุนพลมังกรแห่งแผ่นดิน!จะต้องเสียสละเพื่อประเทศชาติอย่างมาก! หลังจากที่คุณชายกลายเป็นขุนพลมังกรแล้วจะได้รับอภิสิทธิ์หลายอย่าง! ทุกคนในสมาคมมังกรหมอบของเราจะทำตามคำสั่งของขุนพลมังกร!!”

ถึงแม้ว่าเย่เฉินจะไม่ได้เห็นค่าของตำแหน่งนี้เท่าไร อย่างไรเสียตระกูลของเขาก็ก้าวนำหน้าโลกใบนี้ไปหลายสิบปีแล้ว แต่อภิสิทธิ์ที่จะได้จากตำแหน่งนี้ก็เย้ายวนใจอยู่

อย่างไรเสียตระกูลเย่ก็เป็นตระกูลลึกลับ ไม่ใช่ทุกคนจะยอมรับพวกเขา โดยเฉพาะพวกคนมีเงินในประเทศบางคน

เย่เฉินยิ้มแล้วกล่าว “งั้นก็แปลว่าบัญชีที่โดนอายัดของผมก็สามารถปลดอายัดได้แล้วน่ะสิใช่ไหม?”

หลี่เหว่ยเก้อเขินอย่างยิ่งเขารีบกล่าว “ผมจะรีบไปจัดการให้ทันที ผมขอรับรองเลยว่าหลังจากที่คุณชายกลับประเทศไปแล้ว บัญชีจะใช้ได้ทั้งหมด!”

เย่เฉินพยักหน้ารับแล้วถอนหายใจยาว การที่ไม่สามารถใช้เงินได้นั้นมันทรมานใจ

ก่อนหน้านี้ลูกสาวก็เห็นเย่เฉินไม่มีเงินจ่ายค่ารถ

ในยุคนี้ใครกันที่ไม่พกเงินออกบ้าน

หลี่เหว่ยกล่าว “ท่าขุนพลมังกรตอนนี้คุณเป็นถึงขุนพลของเรา ยิ่งไม่ควรจะไปบุกชิงตัวคนมาจากบ้านบลูเฮ้าส์ ท่านซูก็บอกแล้วว่ายอมเสียสละคุณจางเชี่ยนจือ แต่ก็จะไม่ยอมให้คนมาด่าประเทศเรา”

เย่เฉินรู้ว่าซูเจิ้นหาง ยอมสละชีวิตเพื่อความถูกต้องด้วยซ้ำ ดังนั้นยิ่งไม่ต้องพูดถึงถ้าจะต้องเสียสละชีวิตของภรรยาของลูกชาย ที่เป็นแค่ลูกสะใภ้ของเขาเท่านั้นเอง

ความจริงแล้วเย่เฉินเองก็ไม่ชอบจางเชี่ยนจือเท่าไร เขาก็อยากให้อีกฝ่ายหายตัวไปจากโลกใบนี้ เขาจะได้ไม่ต้องโดนคนด่าว่าแบบนี้

แต่ว่าจางเชี่ยนจือเป็นแม่ยายของเขา เขาไม่มีทางยอมให้คนตระกูลพัคชิงตัวแม่ยายของเขาไปง่ายๆ แบบนี้

เย่เฉินกล่าว “ผมไม่มีทางล้มเลิกความคิดที่จะช่วยแม่ยายของผม ถ้าผมไม่แยแสเนื่องนี้ งั้นขั้นต่อไปคนตระกูลพัคก็จะจับภรรยาผม ลูกสาวผม คนตระกูลเย่จะไม่ยอมปล่อยให้คนมารังแกเราง่ายๆ!”

หลี่เหว่ยมีท่าทีตึงเครียดอย่างเห็นได้ชัด หรือว่าวันนี้ขุนพลมังกรของเขาจะต้องบุกเข้าบ้านบลูเฮ้าส์ให้ได้อย่างนั้นเหรอ?

เย่เฉินกล่าว “คุณสบายใจเถอะนะ เดิมทีผมเองก็ไม่คิดจะเข้าไปในบ้านบลูเฮ้าส์ ผมมีวิธีอื่น”

เรื่องจางเชี่ยนจือโดนจับไป พัคอินอาไม่ได้รู้เรื่องอะไรด้วย อีกอย่างพัคอินอาก็คือพัคอินอา ส่วนพัคซุงวูก็คือพัคซุงวู ทั้งสองคนก็เป็นผู้ใหญ่ที่อายุ 30 กว่าๆ กันหมดแล้ว ไม่จำเป็นต้องเหมารวมพวกเขา

บวกกับที่เย่เฉินเองก็มีใจให้พัคอินอา เขาไม่อยากจะให้เรื่องน้องชายของหญิงสาวสร้างความเดือดร้อนให้หล่อน

หลี่เหว่ยมีสีหน้าดีใจ “ผมเองก็เชื่อว่าขุนพลมังกรจะต้องมีวิธีอื่นในการแก้ปัญหาแน่ๆ! ขุนพลผมทิ้งเบอร์ให้คุณแล้วกัน ถ้ามีอะไรให้ช่วยล่ะก็คุณโทรหาผมได้ตลอดเวลาเลยนะ!”

“อืม”

เย่เฉินแลกเบอร์กับหลี่เหว่ย แล้วก็ไม่ได้อยู่ต่อ พวกเขาแยกย้ายกันอย่างรวดเร็ว

ไม่นานเย่เฉินก็กลับขึ้นมาบนเหอเฟิงหมายเลข 3 อีกครั้ง

ซีกวาและเสี่ยวหวังเห็นเย่เฉินไม่ไปบ้านบลูเฮ้าส์ก็ถอนหายใจอย่างโล่งอก

เสี่ยวหวังถาม “คุณชายเย่ครับ ตอนนี้คุณชายจะเอายังไงดีครับ?”

เย่เฉินตอบ “พวกนายตามหากันตามที่ต่างๆ กันต่อ ถ้ามีบุคคลหรือว่าสถานที่ต้องสงสัยให้ค้นทันที ฉันจะไปอยู่ในเกมสักพัก อย่าเพิ่งมารบกวนฉันล่ะ”

พวกเสี่ยวหวังนิ่งไป คุณชายจะเล่มเกมเหรอเนี่ย?

แม่ยายโดนจับตัวไปนานแล้วก็ยังไม่มีเบาะแส แต่คุณชายของพวกเขายังมีแก่ใจจะเล่นเกมเหรอเนี่ย?

นี่ไม่เหมือนสไตล์ของเย่เฉินเลย!

เย่เฉินย่อมไม่อาจทนดูจางเชี่ยนจือตายได้ ที่เขาเล่นเกมก็เพื่อจะหาข่าวของจางเชี่ยนจือและพัคซุงวู!

ถูกต้องแล้วเย่เฉินไม่ได้เล่นเกมธรรมดาๆ แต่จะเล่นเกมที่มีแต่สมาชิกของทั้งแปดตระกูลเท่านั้นที่จะเล่นได้!

พัคซุงวูอาจจะไม่ได้อยู่ในเกม หรือต่อให้อยู่ หมอนั่นก็ไม่มีทางบอกข่าวของจางเชี่ยนจือและตัวเองแน่ๆ