เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?) นิยาย บท 63

หวังเจียเหยาเองก็แปลกใจ “ทำไมคุณฉินถึงจำวันเกิดของเย่เฉินได้ล่ะ?”

ในสายตาหล่อนเย่เฉินเป็นแค่บอดี้การ์ดคนหนึ่งของฉินหงเหยียน ก็แค่วันเกิดของบอดี้การ์ดคนหนึ่ง ทำไมฉินหงเหยียนถึงจำได้แม่นยำขนาดนั้น?

ซึ่งหล่อนไม่รู้เลยว่าเย่เฉินเป็นคนที่ฉินหงเหยียนเฝ้าฝันหา ดังนั้นหญิงสาวย่อมจดจำวันเกิดเขาได้ดี

ฉินหงเหยียนอธิบาย “อ้อ เขาเกิดวันเดียวกับคุณพ่อฉัน ฉันเคยเห็นบัตรประชาชนของเขาก็เลยจำได้ คุณนายฟางไม่ว่าอย่างไรเย่เฉินก็เป็นอดีตสามีของคุณ พวกคุณเองก็ถือว่าเคยรักกันมา คุณเลือกจัดงานในวันเกิดเขาคงไม่ค่อยดีเท่าไหร่มั้งคะ? หรือคุณจำไม่ได้ด้วยซ้ำว่าวันนั้นเป็นวันเกิดเขา?”

หวังเจียเหยารีบกล่าว “ฉันต้องจำวันเกิดเขาได้อยู่แล้ว! แต่คนตระกูลฟางเป็นคนกำหนดวันแต่งงาน ฉันเองก็เคยโน้มน้าวฟางเชาให้ไปแต่งวันอื่น แต่เขายืนกรานว่าต้องเป็นวันนี้เท่านั้น ฉันเองก็ทำอะไรไม่ได้”

ฟางเชาเคยค้นประวัติของเย่เฉินมาก่อนจึงรู้ว่าอีกฝ่ายเกิดในวันที่ 12 เดือนพฤษภาคม เขาถึงจงใจเลือกวันนี้เป็นวันแต่งงานก็เพื่อจะเยาะเย้ยเย่เฉิน!!

หวังเจียเหยาไม่อยากจะพูดเรื่องนี้ต่อจึงกล่าวถาม “คุณเย่อยู่ออฟฟิศไหม? ฉันจะขอไปแจกการ์ดแต่งงานให้เขาได้ไหม?”

ฉินหงเหยียนกล่าว “เหมือนจะอยู่นะ เชิญคุณเลย”

ฉินหงเหยียนรู้ว่าเย่เฉินอยู่ในห้องทำงาน แต่จะบอกฉินหงเหยียนตรงๆ ก็ไม่ได้ว่าเย่เฉินก็คือคุณเย่

“อย่างนั้นก็ขอเรียนเชิญคุณมาดื่มเหล้ามงคลของฉันในวันที่ 12 เดือนพฤษภาคมนะคะ”

หวังเจียเหยากล่าวเชื้อเชิญอีกฝ่ายด้วยรอยยิ้มน้อยๆ แล้วเดินเข้าไปในห้องทำงานของคุณเย่

ก๊อก ก๊อก

หวังเจียเหยาเคาะประตู

“come in เชิญ”

เย่เฉินมักจะใช้ภาษาอังกฤษเวลาอยู่ที่บริษัท

สามปีที่ผ่านมา เขาพยายามไม่เพื่อปกปิดสถานะของตนเองเขาจึงไม่พูดภาษาอังกฤษมาก่อนยามอยู่ที่ตระกูลหวัง ทำให้คนบ้านนั้นคิดว่าเย่เฉินเป็นไอ้บ้านนอกที่พูดภาษาอังกฤษไม่ได้

หวังเจียเหยาผลักประตูพอเห็นเย่เฉินก็ผิดหวัง “คุณเย่ไม่อยู่เหรอเนี่ย”

เย่เฉินที่กำลังลุกขึ้นไปทิ้งขยะไม่ได้นั่งบนเก้าอี้ผู้บริหารพอดี เขาคร้านจะอธิบายจึงกล่าวถาม “มีธุระอะไรเหรอ?”

หวังเจียเหยาส่งบัตรเชิญให้เย่เฉิน “ถ้าคุณเย่มาแล้วนายเอาการ์ดแต่งงานให้เขาด้วย”

การ์ดแต่งงานเป็นกระดาษฉลุสีขาวลายดอกแมกโนเลียกับโบว์สีน้ำเงิน ดูมีระดับอย่างมาก

พอเย่เฉินเห็นแล้วก็ชะงักนิ่งไป “นี่มัน…”

หวังเจียเหยากล่าวว่า “วันแต่งงานของฉันกับฟางเชากำหนดแล้ว แต่งกันตอนวันเกิดนาย วันที่ 12 พฤษภาคม”

เย่เฉินหันมองหวังเจียเหยาอย่างขุ่นเคืองใจ

หวังเจียเหยารีบร้อนกล่าว “นายไม่ต้องมองฉันแบบนี้ ฉันไม่ได้เป็นคนเลือกวัน”

เดิมทีเย่เฉินโกรธมาก แต่ต่อมาเหมือนเขาคิดอะไรบางอย่างออก แล้วเผยรอยยิ้มออกมา

เลือกแต่งงานกันวันนี้ แน่ใจนะว่าไม่ได้รนหาที่ตาย?

เย่เฉินเอื้อมรับการ์ดแต่งงาน “ดีใจด้วยเจียเหยา ในที่สุดคุณก็ได้แต่งเข้าตระกูลร่ำรวยแล้ว”

หวังเจียเหยารู้ว่าเย่เฉินคงรู้สึกไม่ดีนัก เจ้าหล่อนลังเลไปเล็กน้อยแต่ก็ยังส่งการ์ดแต่งงานใบหนึ่งให้เขา

“ใบนี้ของนาย”

เย่เฉินหัวเราะ คิดไม่ถึงว่าตัวเขาเองจะได้รับการ์ดแต่งงานของอดีตภรรยาถึงสองใบ

เขายังอุตส่าห์จะเปิดดูแล้วก็เห็นบนการ์ดแต่งงานที่ให้ตนเองนั้นเขียนเอาไว้ว่า ‘ถ้าเป็นลูกผู้ชายนายก็มา แล้วฉันจะให้นายได้เห็นว่างานแต่งงานช้างเป็นยังไง’

แต่ในการ์ดแต่งงานที่เขียนให้คุณเย่เขียนเอาไว้ว่า ‘คุณเย่แห่งบริษัทหัวเซิ่งกรุ๊ป ขอเรียนเชิญเข้าร่วมงานแต่งงานที่จะจัดขึ้น ณ The Portman Ritz-Carlton อวิ๋นโจวในวันที่ 5 เดือนพฤษภาคม เวลา 11 โมงเช้า ทุกคนต่างก็รู้ว่าคุณเย่เป็นคนเก่งและมากความสามารถในอวิ๋นโจว ตระกูลฟางและตระกูลหวังชื่นชมคุณมานาน ขอพบหน้าคุณสักครั้งจะต้องต้อนรับคุณอย่างสมเกียรติแน่นอน!’

เย่เฉินดูการ์ดเชิญสองใบแล้วอดรู้สึกแสลงใจไม่ได้