เกิดอีกคราเป็นชายาตัวร้าย(มีEbook) นิยาย บท 135

ถังฮูหยินแสยะยิ้มเมื่อเห็นว่าหลานเอ๋อร์ศิษย์ของท่านหมอจวงดูจะกลายเป็นดาวเคราะห์ร้ายประจำคืนนี้ องค์ชายสิบห้าทำท่าขึงขังสอบถามอาการอยู่พักใหญ่ก็ยกขบวนเสด็จกลับ ชิงหลานแปลกใจที่เห็นเพียงกังเฉินกับกังซือเฉินที่ยืนอยู่ด้านหลัง หมิงเฉิงอวี่ จงเหยียนไปที่ใด? ในเมื่อวันนี้เสี่ยวลิ่งก็มาที่นี่ด้วย คล้อยหลังขบวนองค์ชายสิบห้ากลับได้ไม่นานท่านหมอจวงก็พาลูกศิษย์ทั้งสองกลับไปเหลือไว้เพียงชิงหลานเช่นเดิม เสี่ยวลิ่งลอบขยิบตาให้คุณหนูของตนเพื่อบอกใบ้ว่านางทำตามที่สั่งในจดหมายเรียบร้อยแล้ว

ไคฉีมิได้ให้ความสนใจชิงหลานมากนัก นางเห็นว่าลูกศิษย์ผู้นี้ของหมอจวงเอาแต่นั่งเฝ้าอยู่ข้างเตียงฮูหยินผู้เฒ่าคอยป้อนข้าวป้อนน้ำและดูแลเรื่องการดื่มยาเท่านั้น ถังฮูหยินเรียกให้อนุฉิวกับเผยสือถงรออยู่ก่อน

“ประเดี๋ยวข้ากลับไปเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วจะมาดูแลท่านแม่ พวกเจ้าสองแม่ลูกเฝ้าอยู่ที่นี่ก่อน”

อนุฉิวคิดจะนอนเฝ้าแม่สามีอีกสักคืนจึงให้สาวใช้พาบุตรชายกลับไปอาบน้ำกินข้าวที่เรือนเสียก่อนค่อยกลับมานอนที่ห้องนี้ ถังหนิงหวงบอกไคฉีถึงแผนการ

“ข้าต้องลงมือด้วยตนเอง ในเมื่อท่านแม่ก็พูดไม่ได้ทำให้หยุดหายใจบนเตียงไปเลยก็ไม่น่าจะมีปัญหามิใช่หรือ?”

ไคฉีผงะ “ฮูหยินช่างฉลาดนัก! ข้าก็มัวแต่คิดแผนซับซ้อนจนเกินไป ยิ่งเห็นองค์ชายเสด็จมาข้าก็ยิ่งกังวลว่าหากปล่อยนานไปองค์ชายก็อาจจะทรงสงสัย”

ฮูหยินถังหนิงหวงมิได้ใส่ใจสามีนางรีบเปลี่ยนเครื่องแต่งกาย ครั้นเดินผ่านห้องโถงจึงได้ยินเสียงสามีเรียกไปรับประทานอาหาร

“ข้าเป็นห่วงท่านแม่จึงคิดว่าจะรีบไปดูสักหน่อย ท่านพี่รับประทานให้อิ่มเถิดเจ้าค่ะ เดี๋ยวกลับมาข้าสั่งคนให้ตั้งโต๊ะทีหลังเอง”

“น้องหญิง เจ้าช่างเป็นลูกสะใภ้ที่ดียิ่ง เป็นห่วงแม่สามีเสียยิ่งกว่าข้าผู้เป็นลูก”

“กล่าวเช่นนั้นได้อย่างไรเล่าท่านพี่? ข้าแต่งงานมาอยู่ในสกุลเผยนานเยี่ยงนี้ อยู่ก็เป็นคนสกุลเผย ตายก็ยังเป็นคนสกุลเผยนะเจ้าคะ”

เผยหมิงเฮ่าเพิ่งสังเกตบนศีรษะของภรรยาเอกของตนว่าปักปิ่นของมารดาที่ตนเคยเห็นเมื่อครั้งยังเป็นเด็ก “ท่านแม่คงเมตตาเจ้ามากเทียว จึงให้ปิ่นหยกนั่นมา”

ถังหนิงหวงชะงักเล็กน้อย “อ้อ! เจ้าค่ะ ท่านแม่เห็นว่าข้าดูแลบ้านเรือนได้ดีจึงได้มอบให้มา”

ใต้เท้าเผยถอนหายใจ “ที่ผ่านมาข้ามัวแต่วิ่งตามยศถาบรรดาศักดิ์ ห่วงตำแหน่งขุนนางจึงมิได้ใส่ใจคนในบ้าน แม้กระทั่งแม่ของตนก็มิได้รู้ว่าป่วยหนักเช่นนี้”

“ท่านพี่อย่าคิดมากเลยเจ้าค่ะ ท่านก็มีข้าคอยดูแลท่านแม่แทนแล้วนี่เจ้าคะ”

เผยหมิงเฮ่าโบกมือเบาๆ “เจ้าไปเถอะ อย่างไรเสียคืนนี้ก็สำคัญกับท่านแม่อย่างยิ่ง เจ้าต้องดูแลท่านให้ดีล่ะ!”

“เจ้าค่ะท่านพี่”

ถังหนิงหวงไปยืนข้างเตียงก้มลงมองดูหญิงชราที่นอนลืมตาหายใจเบาๆ สายตาของนางกับฮูหยินผู้เฒ่าประสานกัน ไคฉีถือถาดใส่ถ้วยน้ำแกงเข้ามาด้วยแต่กลับแสร้งทำหกใส่เสื้อของอนุฉิว

“ว้าย! ข้าน้อยขอโทษเจ้าค่ะ ข้าน้อยมิได้ตั้งใจ”

อนุฉิวชักสีหน้าไม่พอใจ สาวใช้ของนางเข้าห้องมาพร้อมกับคุณชายน้อยพอดี เผยสือถงเห็นมารดาเสื้อผ้าเปรอะเปื้อนก็ปราดเข้าไปดู

“ชุดท่านแม่เลอะเทอะหมดแล้วขอรับ! กลับไปเปลี่ยนที่เรือนดีหรือไม่? ทางนี้ลูกจะอยู่ดูแลท่านย่ากับพี่หลานเอ๋อร์เอง”

“นั่นสิ! เสี่ยวถงพูดถูก เจ้าควรไปเปลี่ยนชุดเสียก่อน ทางนี้ปล่อยให้ข้าอยู่จัดการแทนสักครู่ก็ได้ คืนนี้เจ้าคิดจะนอนเฝ้าท่านแม่อีกคืนใช่หรือไม่?”

“เจ้าค่ะ”

“งั้นรีบไปเสียเถิด กลับมาก็ได้เวลานอนพอดี” อนุฉิวมีสีหน้าโกรธเคือง หางตานางมองไปทางไคฉีก่อนสะบัดชายกระโปรงออกจากห้องไป