เกิดอีกคราเป็นชายาตัวร้าย(มีEbook) นิยาย บท 147

ซิวฮูหยินออกไปหาสหายที่ภัตตาคารหงส์ขาวซึ่งเป็นหนึ่งในภัตตาคารชั้นดีบนถนนหว่านชาน สุดถนนสายนี้คือที่ตั้งของภัตตาคารบึงหงส์ที่หรูหราที่สุดในแคว้นหมิง แต่หากจะถามหาร้านอาหารยอดฮิตในปีนี้ทุกคนยกนิ้วให้กับเหลาหงส์ขาว เพราะแต่ละวันมีผู้มาใช้บริการอย่างเนืองแน่น คุณสมบัติดีเด่นของที่นี่มีอยู่อย่างครบถ้วนทั้งอาหารอร่อย บรรยากาศดีมีดนตรีขับกล่อมอยู่ตลอดเวลา ที่สำคัญราคาไม่แพงมากเท่าภัตตาคารบึงหงส์ ชื่อเสียงของเหลาแห่งนี้ขจรขจายไปไกลถึงหัวเมืองน้อยใหญ่ เหล่าขุนนางจากต่างเมืองล้วนนัดหมายกันมาดื่มกินที่นี่แล้วค่อยตกลงกันไปต่อเหลาสุราหรือไม่ก็หอคณิกา ด้านข้างของเหลาแห่งนี้เป็นโรงเตี๊ยมหงส์ขาวของเจ้าของคนเดียวกันซึ่งขึ้นชื่อว่าเป็นที่พักที่ปลอดภัย สะอาดและราคาย่อมเยา

ทว่าสิ่งที่คนทั่วไปไม่รู้นั่นคือ ในเหลาหงส์ขาวแห่งนี้จะมีด้านหลังถูกสร้างไว้เป็นพิเศษสำหรับบริการให้กับสมาชิก คนกลุ่มนี้สามารถใช้บริการห้องพิเศษที่ถูกสร้างซุกซ่อนพรางตาอยู่ข้างในทำให้เป็นที่นัดหมายสำหรับการพูดคุยข่าวสารที่เป็นความลับ การที่จะได้เป็นสมาชิกของที่แห่งนี้มีเพียงคนที่ถูกเลือกสรรเท่านั้นที่จะได้เหรียญตราสำหรับเข้าออกในส่วนที่ว่านั่น....หนึ่งในนั้นก็คือซิวซีชวน

‘พื้นที่ที่อันตรายที่สุดคือที่ที่ปลอดภัยที่สุด’

“ฮูหยินพวกนางนั่งอยู่โน่นแล้วเจ้าค่ะ” เจียวมี่บุ้ยบ้ายไปทางโต๊ะลึกสุดด้านในที่มองเห็นสวนบึงหงส์ได้ถนัดตา เหลาแห่งนี้อยู่ติดสวนสาธารณะที่มีบึงกว้างเลี้ยง หงส์ขาวไว้จำนวนมาก การตั้งชื่อเหลาจึงสอดคล้องกับสถานที่อย่างยิ่ง

เผยจินเซี่ยเป็นฮูหยินเอกของมู่กวนท่านอาของมู่เยี่ยนฟางซึ่งทำงานอยู่ในกรมกลาโหมแห่งเดียวกับใต้เท้าชิง รีบลุกขึ้นยืนเพื่อให้ซิวฮูหยินกับสาวใช้ของนางมองเห็นตน เผยฮูหยินเป็นญาติผู้น้องของใต้เท้าเผยที่ไม่ค่อยรู้เรื่องในครอบครัวญาติผู้พี่นักเพราะเรือนครอบครัวนางอยู่คนละฟากเมืองอีกทั้งยังไม่ค่อยไปมาหาสู่กับญาติผู้พี่

“ข้านัดหมายเจ้าสองคนมาเพื่อสนทนาเรื่องญาติผู้พี่ของเจ้า...จินเซี่ยเจ้าได้อ่านจดหมายข่าวนกกระจิบฉบับล่าสุดหรือยัง?”

“ยังไงหรือ? ข้ามัวแต่วุ่นวายไปช่วยงานที่จวนรองแม่ทัพจัดงานต้อนรับหลานสาวจึงมิได้สนใจอะไรเลยน่ะสิ”

ซิวซีชวนยกพัดกลมขึ้นปิดปากหัวเราะเล็กน้อยอย่างพึงพอใจที่ตนจะได้บอกเล่าเรื่องชาวบ้านให้สหายหอยทากผู้นี้ได้ฟัง ก้งหลันฮูหยินน้อยแห่งตระกูลจื้อทำหน้ากระตือรือร้น นางเองก็อยากจะรู้ว่าเรื่องลึกเรื่องลับในจวนเผยนั้นเป็นอย่างไร? จดหมายข่าวสำนักนกกระจิบสามีของนางก็ซื้อมาอ่านเช่นกัน แต่ที่นางรอฟังอยู่ก็คือเรื่องที่ซิวฮูหยินจะพูดเรื่องที่นางแอบฟังสามีเจ้ากรมกลาโหมของนางพูดคุยกับขุนนางผู้ใหญ่คนอื่นๆ ต่างหาก...นี่คือเหตุผลสำคัญที่ก้งฮูหยินต้องรีบออกมาตามคำชวนของซิวซีชวน

“ข้าพร้อมฟังแล้วน่า! เจ้าก็เล่ามาสักทีเถอะ”

ซิวฮูหยินบรรยายสิ่งที่เขียนไว้ในจดหมายข่าวนกกระจิบที่สามีนางซื้อมาอ่านอย่างละเอียดลออ

“พวกเจ้าคิดดูสิ! นางเคราะห์ร้ายที่สุดในรอบปีนี้แล้วก็ว่าได้ นอกจากจะถูกจับได้ว่าวางยาแม่สามีแล้ว ใต้เท้าเผยยังเขียนจดหมายหย่าส่งให้นางซ้ำยังดำเนินการฟ้องศาลขอหย่าเรียบร้อยแล้วด้วย ตอนนี้ใต้เท้าเผยยกเอาอนุฉิวคนโปรดขึ้นมาเป็น ฮูหยินเอกแทนนางเรียบร้อยแล้ว”

“ไอหยา! นี่ข้าตกข่าวถึงเพียงนี้เชียวหรือ? ครอบครัวญาติผู้พี่ข้าเกิดเหตุใหญ่ขนาดนี้ยังไม่มีผู้ใดบอกเล่าให้ข้าฟังสักคน” ฮูหยินของมู่กวนถึงกับหน้าเสีย การหย่าขาดของญาติผู้พี่คงส่งผลสะเทือนไม่น้อย

“เผยลู่หลิ่งวิ่งโร่ไปหาท่านตาให้หาทางวิ่งเต้นช่วยเหลือถังฮูหยินแล้วแต่ ไม่เป็นผล ข้าแอบได้ยินท่านพี่พูดคุยกับใต้เท้ากรมตุลาการสองท่านเมื่อหลายวันก่อนว่าเรื่องนี้องค์ชายสิบห้ากับท่านอ๋องเก้าทรงเป็นผู้ควบคุมคดีด้วยกัน ยากนักจะยื่นมือเข้าไปเกี่ยวข้องได้”

ฮูหยินทั้งสามพยักหน้าพร้อมกัน

“พวกเจ้าก็รู้นี่นาว่าองค์ชายสิบห้าทรงดูแลสำนักมือปราบส่วนท่านอ๋องเก้า ก็ดูแลกรมตุลาการ ในรัชสมัยของหมิงฮ่องเต้นี้บ้านเมืองเป็นปึกแผ่นเพราะพระเชษฐาและพระอนุชาของฮ่องเต้ส่วนใหญ่รักใคร่ปรองดองกัน”

“นั่นสิ! นับตั้งแต่ฮ่องเต้ขึ้นครองราชย์ก็มีเพียงท่านอ๋องสี่ผู้เดียวที่คิดจะโค่นราชบัลลังก์แต่กลับแพ้พ่าย”