เกิดอีกคราเป็นชายาตัวร้าย(มีEbook) นิยาย บท 150

หยุนเถิงได้ยินเหล่าลู่เล่าเรื่องนักฆ่าที่ถูกส่งมายังจวนเก่าแห่งนี้แล้วถึงกับแหยง “ข้าคิดระแวงเพียงว่าพวกเขาจะส่งคนมาจับข้ากลับไปมิให้เดินทางมาถึงที่นี่ แต่ไม่คิดว่าพวกเขาจะคิดฆ่าคนด้วย”

“เห็นทีคงต้องหาคนช่วยคุ้มกันเจ้าจนกว่าจะกลับถึงจวนเสียแล้ว” ลู่ฮั่นเกรงว่าหากหยุนเถิงเกิดเป็นอันตรายระหว่างเดินทาง โอกาสที่นายท่านชิงจะจัดการเรื่องในจวนได้สำเร็จก็คงจะพลอยน้อยลงไปด้วย

เจิงอิ่งเกรงหยุนเถิงจะถูกลอบสังหารจึงไปขอความช่วยเหลือจากท่านพ่อบุญธรรมผู้เป็นนายอำเภอเมืองเฉิน หัวหน้ามือปราบหลิวจึงได้รับคำสั่งให้เลือกมือปราบฝีมือดีสองคนปลอมตัวเป็นชาวบ้านพาหยุนเถิงขี่ม้ากลับไปยังภูมิลำเนา

“ข้าขอรบกวนพวกท่านส่งหยุนเถิงกลับให้ถึงจวนสกุลชิงอย่างปลอดภัยด้วยเถิดขอรับ!” เหล่าลู่ไม่เพียงอ้อนวอนอย่างนอบน้อมแต่ยังยื่นเงินให้กับมือปราบทั้งสองอีกคนละยี่สิบตำลึงเงินเป็นค่าคุ้มภัย “นี่เป็นเงินที่จังฮูหยินฝากข้ามาให้กับพวกท่านแทนคำขอบคุณที่เป็นธุระแทนพวกเรา”

มือปราบทั้งสองยิ้มกว้างและรับคำด้วยความยินดี งานนี้นับว่าทั้งได้หน้ากับเจ้านายและได้เงินเพิ่มอีกไม่น้อย คนทั้งสองจึงรีบนำเงินกลับไปให้คนในครอบครัวและเตรียมตัวสำหรับการเดินทาง

หยุนเถิงรับจดหมายจากจังฮูหยินสอดเก็บในสายรัดเอวที่เจิงอิ่งเย็บช่องบังให้ใหม่อย่างมิดชิด “ขอบคุณอาซ้อ เช่นนี้คงไม่มีผู้ใดพบเจอจดหมายโดยที่ข้ามิได้หยิบออกมาให้เองเป็นแน่ขอรับ!”

จังฮูหยินหยิบเงินยี่สิบตำลึงให้หยุนเถิงที่เสี่ยงภัยมาส่งข่าว

“ข้าคิดแล้วว่าที่ท่านพี่ไม่อาจจะติดต่อข้าได้มิใช่เพราะคิดจะทอดทิ้งพวกเราสองแม่ลูก แต่คงมีความจำเป็นที่ไม่อาจฝ่าฝืนได้ ขอให้เจ้าเดินทางปลอดภัยเถอะนะ”

เหล่าลู่ออกมาส่งหยุนเถิงให้กับมือปราบทั้งสองที่รออยู่พร้อมม้าแข็งแรงพร้อมเดินทาง บ่าวรับใช้สกุลชิงก็รีบขึ้นขี่ม้าและพยักหน้าให้กับผู้คุ้มภัยทั้งสอง

“ข้าจะทำภารกิจนี้เพื่อฮูหยินและคุณหนูให้สำเร็จ! เหล่าลู่กับอาซ้อโปรดวางใจ”

หลังจากที่เปิดใจกับชิงหลานในวันฝนตกในรถม้าแล้ว องค์ชายสิบห้าก็วางแผนที่จะจัดการสลัดตระกูลจื้อออกจากการเกาะติดพระองค์ให้สำเร็จ

“พี่เก้า ท่านช่วยหาวิธีช่วยข้าหน่อยได้หรือไม่? ทำอย่างไรจึงจะทำให้สัญญาหมั้นหมายนั่นกลายเป็นของปลอม”

ท่านอ๋องเก้าอมยิ้มพลางส่ายหน้า “เรื่องโฉดๆ แบบนี้ไม่เหมาะกับข้า คนที่เจ้าควรจะปรึกษาคือจินวั่งซู่กับพี่สะใภ้วังสามพยัคฆ์ต่างหาก”

“จริงสิ! ข้าเคยได้ยินคุณชายจินเล่าวีรกรรมตอนเมาของพระชายาชินอ๋องหลายคราว ว่าแต่เรื่องพวกนั้นเป็นจริงหรือ?”

“ไม่จริงได้อย่างไร? ชายาของข้าก็ไปสืบมาแล้ว ยืนยันได้ว่าเป็นเรื่องจริง”

พระชายาหานซู่ลี่ของท่านอ๋องเก้ายืนอมยิ้มขณะเดินนวยนาดออกมาทักทายน้องชายสามีแล้วขยับไปนั่งข้างอ๋องเก้า “ท่านพี่ล่ะก็ ก่อนจะพิสูจน์จดหมายเราน่าจะรู้ก่อนนะเพคะว่าพวกเขามีความเห็นกับเรื่องนี้อย่างไร?”

“เจ้าหมายถึงคนในตระกูลจื้อน่ะหรือ?”

“เพคะ ให้หม่อมฉันไปดูให้องค์ชายก่อนดีหรือไม่?”

หมิงเฉิงอวี่ได้ยินก็ยิ้มกว้าง เขาลืมไปได้อย่างไรว่าอดีตองค์หญิงแห่งแคว้นเว่ยผู้นี้คือนินจาหญิงหนึ่งเดียวที่อยู่ในแคว้นหมิง

“พี่หญิงซูลี่ ได้โปรดเมตตาข้าด้วย”

ได้ยินสรรพนามเอาอกเอาใจเช่นนั้นพระชายาหานซู่ลี่ก็หัวเราะคิกคักก่อนจะรับปากว่าในสามวันนี้นางจะนำข่าวดีมาฝาก

“ส่วนเรื่องวางแผนตลบหลังนั้นให้เป็นหน้าที่ของพระชายาฟ่านกับคุณชายจินก็แล้วกัน เรื่องฉ้อฉลข้าไม่ค่อยถนัด”