เกิดอีกคราเป็นชายาตัวร้าย(มีEbook) นิยาย บท 152

จื้อซุ่นซีเคยได้ยินเรื่องของเผยหนิงเอ๋อร์จากคุณชายติงซึ่งมักจะมาดื่มสุราที่เหลานี้อยู่บ่อยๆ....คุณหนูผู้นี้น่ะหรือ? เผยหนิงเอ๋อร์บุตรีของซิวฮูหยินผู้ร้ายกาจผู้นั้น

“คุณหนูให้ข้าเลี้ยงสุรารสเลิศท่านดีหรือไม่?” ใต้เท้าจื้อตรงเข้ามาหานางเมื่อได้ยินว่านางส่งสาวใช้ไปสืบเรื่องของเขากับหลงจู๊ ดูเหมือนเมื่อครู่ก็เป็นนางที่มาฝากจดหมายเพื่อส่งไปนายท่าน

“เชิญเจ้าค่ะ ข้าได้รับเกียรติจากท่านนับว่าเป็นความโชคดี” หูตาของ เผยหนิงเอ๋อร์แพรวพราวจริงอย่างที่คุณชายติงว่าไว้ ดูทีท่านางจะมิได้หวาดกลัวบุรุษแม้แต่น้อย บุรุษเสเพลผู้นั้นก็เป็นหนึ่งในคุณชายที่ได้รับการฝากฝังจากผู้ใหญ่ท่านหนึ่งให้เข้ามาเป็นเจ้าหน้าที่เล็กๆ ในกรมมหาดไทย จื้อซุ่นซีจึงอาศัยเลี้ยงสุรานารีคนผู้นี้เอาไว้เพื่อใช้งานสืบหาข่าว

ใต้เท้าหนุ่มใหญ่กวาดตามองไปรอบๆ สตรีที่ดูกร้านโลกทั้งที่อายุยังน้อยเช่นนี้จื้อซุ่นซีเองก็เคยพบไม่กี่คน “คุณหนูเผย หากเราคิดจะพูดเรื่องท่านแม่ของเจ้าล่ะก็ คงต้องหาที่ลับตาคนคุยกันสักหน่อยดีหรือไม่?”

“ก็คงต้องเป็นเช่นนั้นล่ะเจ้าค่ะ” เผยหนิงเอ๋อร์เดินตามหลังจื้อซุ่นซีขึ้นไปชั้นบนด้วยรอยยิ้มสมใจ นางรู้ว่าคนผู้นี้แค่เพียงสบตาก็เข้าใจ ในเมื่อใต้เท้าจื้อเป็นเจ้านายของคุณชายติงซ้ำยังมีเส้นสายมากมาย นางเกาะคนผู้นี้ก็ย่อมเหมาะสมแล้ว เมื่อนึกถึงบรรดาคุณชายหลายคนที่นางเคยเริงสวาทด้วย คนพวกนั้นกลับมิค่อยได้การจริงอย่างที่ท่านแม่นางเคยกล่าวไว้ ไหนๆ นางก็เป็นสตรีงามผู้หนึ่งควรจะใช้รูปโฉมให้เกิดประโยชน์จึงจะถูกต้อง

เมื่อเผยหนิงเอ๋อร์ก้าวเท้าเข้าไปในห้องลับชั้นสองของเหลาหงส์ขาวนางก็รู้เจตนาของใต้เท้าจื้อ “สุราที่ท่านเตรียมไว้ต้องเลิศรสแน่...เรามาดื่มกันก่อนเถิด”

จื้อซุ่นซีเคยเจอจริตสตรีมาก็มากแต่ท่าทางที่ดูเปิดเผยใจกล้าของคุณหนูเผยผู้นี้ช่างชวนให้ตื่นเต้นเสียจริง!

“ในเมื่อคุณหนูเผยเปิดเผยจริงใจเช่นนี้ ข้าก็มีแผนที่จะช่วยมารดาของเจ้า ขอเพียงเราดื่มสุรากานี้ด้วยกันอย่างมีความสุขก็พอแล้ว”

เผยหนิงเอ๋อร์หัวเราะคิกคักนางขยับเข้าไปใกล้ใต้เท้าจื้อยื่นมือไปกุมเหนือมือที่ถือจอกสุรานั่นไว้ จื้อซุ่นซีหัวเราะพอใจ จริงอย่างคุณชายติงว่า...เผยหนิงเอ๋อร์ผู้นี้ขอเพียงถูกใจนางพร้อมจะทอดกายให้เชยชม

ร่างของชายหญิงที่เสพสมบนเตียงใหญ่มุมห้องเคลื่อนกายออกจากกัน เมื่อจูงมือกันชมสวรรค์เสียสองครั้งสองครา เมื่อสวมเสื้อผ้าเรียบร้อยทั้งสองฝ่ายก็หันมาประคองกอดกันอีกครั้ง จื้อซุ่นซีพอใจในตัวเผยหนิงเอ๋อร์ที่ร้อนแรงบนเตียงยิ่งนัก ส่วนเผยหนิงเอ๋อร์ก็ติดใจในตัวใต้เท้าจื้อที่ทั้งแข็งแรงกำยำและรับส่งทุกท่วงท่ากับนางได้อย่างเรียกได้ว่า...รู้ใจโดยไม่ต้องเอ่ย

“ใต้เท้าจื้อ ท่านคงจะไม่ลืมสิ่งที่สัญญากับข้าหรอกนะเจ้าคะ” คุณหนูเผยเกาะแขนข้างหนึ่งของชู้รักคนใหม่เอาไว้ เงยหน้าขึ้นฉอเฉาะ

จื้อซุ่นซีที่ได้เชยชมเด็กสาวทั้งยังทำให้คึกคักได้อย่างมากเช่นนี้ก็รีบพยักหน้า “จะลืมได้อย่างไรเล่าหนิงเอ๋อร์? เจ้าถูกใจข้าถึงเพียงนี้ไม่ว่าสิ่งใดก็ต้องหามาให้เจ้าจนได้ ฮ่าๆ”

“เช่นนั้นคราวหน้า หากข้าคิดถึงท่านจะนัดพบเช่นใดดีเจ้าคะ?”

“เจ้าจำเสี่ยวเอ้อร์คนที่เอาสุรามาให้เจ้าได้หรือไม่? หากเจ้าต้องการนัดพบกับข้าก็จงฝากข้อความไว้ที่คนผู้นั้น”

“เจ้าค่ะ! แล้วท่านจะเริ่มหาทางช่วยท่านแม่ข้าเมื่อใด?”

“พรุ่งนี้ข้าจะนัดหมายคนให้มาคุยเรื่องผลักดันให้เนรเทศแม่เจ้าเพราะหากปล่อยให้จับกุมมือปราบเฉาได้ล่ะก็ โทษประหารคงไม่อาจจะเลี่ยงได้”

เผยหนิงเอ๋อร์เดินลงจากชั้นบนมายืนหลบอยู่ทางออกด้านข้างเหลา ไถส่วงรีบเข้ามาเตือนนายหญิงของตนให้รู้ว่าถึงเวลาต้องกลับจวนแล้ว คนทั้งสองจึงออกไปเรียกรถม้ารับจ้างให้กลับไปส่ง ในยามที่นางออกไปดื่มกินข้างนอกจวน เผยหนิงเอ๋อร์ให้รถม้าที่จวนมาส่งแล้วก็รีบไล่กลับไปเพราะนางอาจจะเจอบุรุษที่พึงใจเมื่อใดก็ได้ ไถส่วงทำหน้าที่คอยดูลาดเลาและช่วยวางแผนอย่างรอบคอบเพราะเกรงคนในจวนจะ รู้ความลับของนายหญิงของนางเพิ่มขึ้น

“ข้าได้เจอคนที่จะช่วยท่านแม่ได้แล้วล่ะไถส่วง”

“ใต้เท้าจื้อน่ะหรือเจ้าคะ?”