เกิดอีกคราเป็นชายาตัวร้าย(มีEbook) นิยาย บท 167

อนุหมิวได้ยินคำยุแยงจากเผยหนิงเอ๋อร์ก็ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ ตั้งแต่เห็นบุตรสาวของถังหนิงหวงมา...ก็คงจะมีวันนี้ที่ดูไม่ขัดหูขัดตาสักเท่าใด

“คุณหนูรอง ท่านออกไปไหนมาหรือ? วันนี้ในจวนของเราวุ่นวายกันมากเทียว หากท่านอยู่ด้วยนะ คงได้ช่วยแบ่งเบาภาระฮูหยินผู้เฒ่าได้มาก ฮูหยินใหญ่มาล้มป่วยกะทันหันเช่นนี้ จวนของเราผู้ใดจะดูแลเล่า?”

“เมื่อเช้าข้านัดหมายกับสหายสามสี่คนพูดคุยกันเรื่องงานเลี้ยงชมโฉมในเทศกาลโคมไฟที่จะมาถึงนี่น่ะสิ! บรรดาองค์ชายทั้งหลายก็จะออกมาร่วมกัน ขุนนางหนุ่มๆ ในปีนี้ก็มีไม่น้อย ข้าก็ต้องเตรียมตัวให้เต็มที่ ในเมื่อไม่ได้มีโอกาสได้เป็น พระชายาขององค์ชายสิบห้าแล้ว อย่างน้อยก็ควรจะได้เป็นฮูหยินของขุนนางอนาคตไกลสักคน”

อนุหมิวรีบประเมินสถานการณ์ในทันที หากว่าฉิวฮูหยินเกิดตายขึ้นมา...ส่วนคุณหนูรองก็แต่งงานออกเรือนไป ในจวนนี้นางก็ย่อมจะมีโอกาสได้ขึ้นครอบครองไม่ช้าก็เร็ว ดังนั้นการที่เผยหนิงเอ๋อร์ได้พบบุรุษพึงใจในงานนี้ก็จะเป็นเรื่องดีของนางด้วย

“ไอหยา! คุณหนูรองงดงามถึงเพียงนี้ ย่อมสะดุดตาบุรุษทั่วเมืองหลวงเป็นแน่ ให้ข้าแนะนำร้านตัดชุดที่ข้าชอบไปดีไหมเล่า? ช่างตัดชุดจากร้านจินเซ่อที่ลาออกไปน่ะ ยังคงรับตัดให้เฉพาะกับลูกค้ากระเป๋าหนักเท่านั้น หากว่าคุณหนูรองสนใจล่ะก็ ข้าจะแนะนำให้เป็นการส่วนตัว”

เผยหนิงเอ๋อร์ทำตาโต เสื้อผ้าที่อนุหมิวใส่นั้นดูหรูหรายิ่งกว่าสตรีใดในจวนเผยเพราะฐานะของอนุภรรยาผู้นี้ซึ่งครอบครัวเดิมมีกิจการค้ามากมาย นางจึงมีเงินทองใช้ไม่ขาดมือ ขนาดอดีตฮูหยินอย่างถังหนิงหวงก็ยังไม่กล้าตัดเสื้อผ้าราคาแพงและสวยงามเท่ากับอนุหมิว

“ดีจริง! ข้ากำลังอยากจะได้ชุดที่สวยงามล้ำเลิศกว่าบรรดาคุณหนูทั้งปวงอยู่ด้วย แล้วนี่! ข้าจะไปติดต่อกับช่างตัดเสื้อผู้นั้นได้อย่างไรเจ้าคะ?”

“เดี๋ยวข้าให้จดหมายแนะนำท่านไปก็แล้วกัน เมื่อท่านไปถึงบ้านของนางก็ยื่นจดหมายให้เท่านี้ท่านก็จะได้ตัดชุดสวยก่อนผู้อื่นแล้วเพราะข้าคือลูกค้าประจำที่มักจะตบรางวัลให้นางเป็นพิเศษอยู่บ่อยๆ”

เผยหนิงเอ๋อร์รีบพูดจาประจบเอาใจอนุหมิวในทันที นางเดินตามอนุหมิวไปยังเรือนแล้วรอเอาจดหมายแนะนำตัวสอดใส่ในสาบเสื้อ ยามนี้เงินทองของนางที่ได้มาจากใต้เท้าจื้อก็ยังอุ่นๆ อยู่ในถุงผ้า หากว่าเอามาตัดชุดสักหน่อยก็ยังไม่บิ่น คราวนี้นางจะได้เดินเฉิดฉายกว่าผู้ใดในงานสักที

ชิงหลานกับมู่เยี่ยนฟางกลับไปรอมือปราบจั๋วที่สำนักข่าวนกกระจิบ จินวั่งซู่ยังไม่ได้เข้ามาเพราะต้องไปคอยดูแลครอบครัวของจวิ๋นอ๋อง เมื่อจั๋วเหรินหาวมาถึงพวกเขาก็เริ่มสุมหัววาดผังคร่าวๆ ในจวนสกุลเผย หัวหน้าหน่วยมือปราบที่หนึ่งคือโหยวอีในฐานะผู้ดูแลพื้นที่จวนเผยได้ขอเข้ามาร่วมมือกับคนทั้งสามด้วย

“หากแผนนี้เกิดปัญหาขึ้นอย่างน้อยข้ากับเหรินหาวก็ยังจะช่วยพวกท่านทั้งสองให้ปลอดภัย”

ชิงหลานที่เห็นว่ามีคนมากดีกว่ามีคนน้อยจึงพยักหน้าตกลง แม้นางจะมีวรยุทธ์มากพอจะดูแลตนเองได้ แต่อย่างไรก็ไม่ประมาทจะดีกว่า

“ถ้าเช่นนั้นหัวหน้าโหยวข้าฝากท่านคอยดูแลความปลอดภัยของคุณหนูมู่ด้วยนะเจ้าคะ”

“ขอรับ!”

จงเหยียนถือโอกาสช่วงพักแวบมาหาคู่หมั้นสาว เขาได้ยินว่าชิงหลานกำลังวางแผนจะจับคนร้ายในจวนเผยก็สนใจทว่าต้องรีบกลับไปเข้าเวรก่อน

“เสียดายจริงที่ข้าต้องเข้าเวรในคืนนี้ ท่านคิดจะวางแผนจับคนร้ายเวลาใดขอรับ? หากว่าข้ามาได้ก็จะรีบมา” ท่าทางของจงเหยียนวิตกกังวลเขาคิดจะกลับไปขอเปลี่ยนเวรกับกังซือเฉินเสียหน่อย รายนั้นใจดีคงจะไม่ขัดข้อง องครักษ์หนุ่มรีบหันมาหาหัวหน้ามือปราบที่ยืนทำหน้าเคร่งขรึมอยู่ “หัวหน้าโหยวข้าฝากท่านดูแลคู่หมั้นข้าด้วยนะขอรับ!”

“ไม่ต้องเป็นห่วง ข้ารับปากจะดูแลนางอย่างเต็มที่”

ชิงหลานที่ชี้แจงแผนเรียบร้อยก็หันไปยืนยันเวลาอีกครั้งหนึ่งกับจงเหยียน

“ก็คงต้องรอดึกสักหน่อย ยามนี้ฮูหยินผู้เฒ่าคงจะเตรียมการไว้แล้ว พวกเราจะลอบเข้าจวนทางด้านหลัง ข้าตกลงเรื่องสัญญาณการเคาะไว้กับคนของฮูหยินผู้เฒ่าเรียบร้อยแล้ว”