เกิดอีกคราเป็นชายาตัวร้าย(มีEbook) นิยาย บท 185

เฉาอวิ๋นจือถึงกับตกตะลึงที่ถูกจู่โจมกะทันหัน ชิงหลานคลานออกมาจากใต้เตียงมือหนึ่งล้วงเอาเชือกใต้ผ้าห่มออกมามัดข้อเท้าอดีตมือปราบใจโหดเอาไว้ นางหันไปมองเห็นเชือกที่ถูกทิ้งไว้อยู่บนพื้น นั่นเป็นเชือกที่นางถูกมัดข้อมือไว้ตั้งแต่ทีแรกจึงคว้าไว้ในมือ

“คว่ำมันลง!”

จั๋วเหรินหาวรีบดึงไหล่คนที่ถูกตนจี้คอเอาไว้ให้พลิกคว่ำ ชิงหลานรีบมัดข้อมือเฉาอวิ๋นจืออย่างรวดเร็ว

“เมื่อครู่เจ้าถูกจับไว้มิใช่หรือ?”

“เฮอะๆ เจ้ามันตาลายไปเองต่างหาก บนเตียงมีคนอยู่เมื่อไหร่กัน?”

เฉาอวิ๋นจือผงกศีรษะขึ้นมอง จึงได้เป็นเพียงชุดที่ถูกเชือกโยงไว้กับเสาเตียงคร่อมอยู่บนหมอน “พวกเจ้า! พวกเจ้าหลอกข้า!”

“เจ้ารีบร้อนมาที่ห้องนี้เพราะอยากรู้มากมิใช่หรือว่าผู้ใดแทงขาของเจ้า?” สาวน้อยแสยะยิ้ม เฉาอวิ๋นจือผงะเมื่อรู้สึกว่าสีหน้าและแววตาของนางดูโหดเหี้ยมคล้ายยามที่คนของตนกำลังจะลงมือฆ่าเหยื่อ

“มันเป็นผู้ใดกัน?”

“เจ้าจำไม่ได้จริงๆ หรือ? ทบทวนดูให้ดีสิ!” นางยืนขึ้นในขณะที่จั๋วเหรินหาวดึงร่างของอดีตมือปราบให้นั่งหลังพิงเตียงไว้ “รูปร่างของมันเท่านี้ น้ำเสียงของมันเป็นเสียงของสตรี...มันผู้นั้น ก็คือข้าอย่างไรเล่า?”

“ที่แท้ก็คือเจ้า! หึๆ ข้าไม่คิดเลยว่าตัวข้าจะต้องมาพลาดท่าเสียทีเด็กน้อยอย่างเจ้า!”

“ทำไมหรือ? คนอย่างเจ้าก็เคยฆ่าสตรีมาก่อนมิใช่หรือ?” ชิงหลานยกเท้าขึ้นถีบหน้าอกเฉาอวิ๋นจืออย่างแรงจนร่างนั้นสะดุ้งไปกระแทกขอบเตียงอย่างแรง

อั่ก!

“เผยมู่ซีกับสาวใช้ของนางอย่างไรเล่า? คนที่เจ้าตัดเชือกม้าแล้วปล่อยให้รถคันนั้นแล่นลงไปจากหน้าผาจนแหลกเหลว”

จั๋วเหรินหาวที่ยืนอยู่ใกล้ๆ ตกใจที่ศิษย์น้องของตนดูโกรธแค้นเฉาอวิ๋นจืออย่างรุนแรง นางทำราวกับเผยมู่ซีคือญาติสนิทที่ต้องแก้แค้นแทนให้จงได้

มือปราบเฉาได้ยินก็หน้าซีด “เจ้ารู้เรื่องนี้ได้อย่างไร?”

“ฟ้าดินมีตา! ทำไมหรือ? คนอย่างเจ้าคิดว่าฆ่าพวกนางได้อย่างหมดจดแล้วสินะ! ข้าจะบอกให้เกาสงเขียนเรื่องนี้ไว้ในจดหมายหมดสิ้นแล้ว แม้เจ้าจะฆ่าเกาสงตายแต่จดหมายลายมือของเขายังอยู่ และสหายที่เก็บรักษาจดหมายของเกาสงก็ยังมีชีวิตอยู่”

“หึ! เจ้าไม่มีทางออกไปจากที่นี่ได้ ต่อให้เจ้าจะรู้ว่าข้าเป็นคนฆ่าเผยมู่ซีกับสาวใช้ต่ำต้อยของนางแล้วอย่างไรล่ะ? แค่เพียงข้าร้องโวยวายคนของข้านับร้อยก็พร้อมจะฆ่าเจ้าให้ตายเฝ้าที่นี่ รวมถึงล่อหลอกให้องค์ชายสิบห้าและองครักษ์ทั้งหมดเข้ามาถูกเกาทัณฑ์ทะลุร่าง”

ชิงหลานแสยะยิ้มอีกครั้ง “เจ้าคิดหรือว่าเจ้าจะทำตามแผนของอู่ฉางชิงได้สำเร็จ...ที่ข้ายอมให้พวกเจ้าจับตัวมาที่นี่โดยง่ายก็เพราะอยากจะทลายรังของพวกเจ้าด้วยตนเอง”

เฉาอวิ๋นจือผงะ “ที่แท้เจ้าก็เตรียมแผนไว้แล้ว!”

“เจ้ารู้ตอนนี้ก็สายไปแล้ว มือปราบเฉา!” ชิงหลานฉีกผ้าม่านเตียงนอนม้วนเป็นก้อนกลมแล้วยัดใส่ปากเหยื่อ อดีตมือปราบได้แต่ร้องอึกๆ อักๆ

“เจ้าลากมักขึ้นเตียงให้ข้าที” ชิงหลานกระโดดไปบนเตียงแล้วกระชากผ้าห่มออก เตะหมอนข้างไปไว้ข้างใน

“เปลี่ยนเสื้อผ้ามันให้ข้าด้วย”