“คราวนี้ถึงทีเจ้า...เฉาอวิ๋นจือ!” นางตวัดมีดสั้นไปรอบๆ คอของมันไปมา “ผู้ใดสั่งให้เจ้าไปฆ่าเผยมู่ซี?”
“ถังฮูหยินอย่างไรล่ะ? นางให้ไคฉีมาบอกแผนให้ข้าตามไปจัดการเผยมู่ซีช่วงที่จะเดินทางจากวังนอกเข้ามาในเมือง”
“หึๆ ข้ารู้เรื่องนั้นแล้ว! แต่ข้าว่า...ความจริงเจ้ามิได้เพียงแค่ทำตามคำสั่งของถังฮูหยินเท่านั้น เจ้าเป็นคนของ ‘นายท่าน’ มิใช่หรือ?”
เถาอวิ๋นจือเลิกคิ้วข้างหนึ่ง “เจ้ารู้เรื่องนายท่านได้อย่างไร?”
“พูด! นายท่านคือผู้ใด?” นางถามพร้อมปักมีดสั้นลงไปบนต้นแขนอีกข้างของอดีตมือปราบ
“โอ๊ย! เจ้า...เจ้าคิดจะรีดเค้นข้างั้นหรือ?”
“ไม่เป็นไร? ข้ามันความอดทนต่ำเดี๋ยวตัดเส้นเอ็นข้อมือเจ้าอีกสักข้างก็แล้วกันเผื่อเจ้าคิดจะพูดได้ง่ายขึ้นหน่อย”
นางแค่เอ่ยก็เริ่มลงมือเสียแล้ว!
ฉ่าก!
นางหันไปมองข้อมือที่ถูกมัดไว้ของเฉาอวิ๋นจือก่อนจะปาดมีดสั้นลงไป เหนือบริเวณที่ถูกมัด
“อ๊ากกกกกก.....!!!”
“พูด!”
เฉาอวิ๋นจือคาดไม่ถึงว่าสาวน้อยตรงหน้าจะมีพฤติกรรมโหดเหี้ยมเหมือนตนเองในยามที่สอบสวนฝ่ายตรงข้าม เขาครวญครางด้วยความเจ็บปวดพลางหันไปมองข้อมือที่เลือดไหลหยดติ๋งๆ ลงบนฟูกนอน
“นายท่าน...นายท่านคือใต้เท้าจื้อ!”
“ก็แค่นั้น! เอาล่ะ ข้าจะเมตตาพันข้อมือหยุดเลือดให้เจ้าสักหน่อย” นางหัวเราะร่วนเสียงไม่ดังนักหันไปกรีดผ้าม่านเป็นริ้วยาวแล้วเอามาพันข้อมือให้เฉาอวิ๋นจือ
“อ๊ะ....โอ๊ย! เจ้าทำเบาหน่อยไม่ได้หรือไร?”
“ทำไม? คนอย่างเจ้ากลัวเจ็บเป็นด้วยหรือ?”
จั๋วเหรินหาวยืนมองชิงหลานทารุณอดีตมือปราบด้วยความพรั่นพรึง เขาไม่เคยรู้มาก่อนว่าศิษย์น้องจะมีด้านที่โหดร้ายถึงเพียงนี้ ดูเหมือนนางมีความแค้นอย่างมากกับเฉาอวิ๋นจือ
“ศิษย์พี่! ท่านออกไปปิดกุญแจประตูหน้าที ข้าจะออกทางด้านหลังเอง ท่านไปดูต้นทางสิว่าคุณชายจินกับองค์ชายจะมากันหรือยัง?”
“ได้!” จั๋วเหรินหาวเห็นว่าศิษย์น้องรู้ความลับเรื่องนายท่านแสดงว่าวิธีการของนางนั้นถูกต้องจึงออกไปทำตามที่นางบอก อีกอย่างเขาก็ห่วงว่าป่านนี้จินวั่งซู่อาจจะนำองค์ชายมาซุ่มอยู่ข้างนอกคฤหาสน์แห่งนี้แล้ว
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เกิดอีกคราเป็นชายาตัวร้าย(มีEbook)