เกิดอีกคราเป็นชายาตัวร้าย(มีEbook) นิยาย บท 187

ชิงหลานหลบออกไปหน้าต่างด้านหลังที่จินวั่งซู่งัดเอาไว้ นางงับหน้าต่างอย่างสนิทแน่น ‘ลาก่อนเฉาอวิ๋นจือ....ข้ากับเจ้าถือว่าได้สะสางกันแล้ว’

นางจงใจจุดไฟรอบๆ ห้องล้อมเฉาอวิ๋นจือเอาไว้ คนผู้นั้นอย่าตายเร็วเกินไป...เจ้าต้องได้เห็นเปลวไฟไหม้ล้อมตัวเจ้าเข้ามาทีละนิดเสียก่อน จากนั้นค่อยทุกข์ทรมานก่อนจะจากโลกนี้ไป!

ควันไฟพวยพุ่งออกมาจากหน้าต่างที่ถูกแรงไฟโหมด้านหลัง พวกโจรที่เฝ้าเวรยามอยู่โดยรอบหันไปมองก่อนจะรีบเรียกกันมาดุ

“ควันมาจากที่ใด?”

“เหมือนจะเป็นในเรือนที่ขังตัวประกันเอาไว้นะ”

“รีบไปรายงานหัวหน้าอู่เร็วเข้า!”

อู่ฉางชิงเพิ่งกลับมาจากการตรวจหอคณิกาเถื่อนข้างนอก กำลังคิดจะเข้าไปไถ่ถามเฉาอวิ๋นจือถึงแผนการเตรียมคนไว้ลวงองค์ชายสิบห้าเข้ามาปลงพระชนม์ ทว่ากลับได้ยินเสียงเอะอะดังมาจากหลังเรือนใหญ่

“เกิดอะไรขึ้นข้างหลังนั่น?”

ลูกน้องผู้หนึ่งวิ่งกระหืดกระหอบเข้ามาหา “หัวหน้าขอรับ! เรือนขังตัวประกันถูกไฟไหม้ ตอนนี้เข้าไปยังไม่ได้เลยขอรับน่าจะไหม้ข้างในไปกว่าครึ่งแล้ว”

“ไอหยา! เร็วเข้า หากปล่อยให้นางตาย แผนของข้าก็พังกันหมดพอดี!”

คนทั้งหมดพุ่งความสนใจไปที่เรือนไฟไหม้ ชิงหลานกับจั๋วเหรินหาวจึงกระโจนไปยังเรือนด้านหน้า

“ศิษย์พี่! จัดการคนดูแลบนหอคอยนั่นเสียก่อน”

“ได้! โน่นแน่ะ ซุ่มอยู่โน่น” จั๋วเหรินหาวชี้ไปยังบุรุษสามสี่คนที่ยืนอยู่บนหลังคา พวกนั้นจะคอยระแวดระวังหากมีคนลอบเข้ามาทางกำแพง

ศิษย์พี่และศิษย์น้องกระโจนตามกันไป จี้สกัดจุดสองคนแรกแล้วคว่ำลงบนหลังคา เมื่ออีกสองคนกำลังจะเอะอะทั้งสองก็กระโจนพรวดไปแทงร่างทั้งสองสิ้นใจในกระบี่แล้ว ก่อนจะคว่ำร่างพวกมันหลบสายตาคนที่เดินผ่านไปมาข้างหลัง

“ลากมาไว้มุมนี้จึงจะไม่มีคนเห็น” ชิงหลานชี้ให้ศิษย์พี่ของนางดู

จั๋วเหรินหาวหันไปชี้ที่ประตูด้านข้าง “องค์ชายเสด็จมาถึงแล้ว เรารีบไปเปิดประตูให้พวกเขาเข้ามากันเถอะ”

ทั้งคู่กระโจนลงไปด้านในของประตูหน้าคฤหาสน์ เชือดคนเฝ้าประตูทั้งสองแล้วลากเข้าข้างกำแพงก่อนจะเปิดประตูเพื่อให้องค์ชายสิบห้าและจินวั่งซู่นำองครักษ์และมือปราบเข้ามาจัดการชุมโจรของอู่ฉางชิง

เคร้ง! เคร้ง! คร้าง!

“มีผู้บุกรุก! มีผู้บุกรุก!” เสียงร้องของเวรยามที่เดินตรวจตรามด้านหน้าร้องลั่น เรียกให้โจรข้างในทั้งหมดคว้ากระบี่ออกมาประจัญบาน

ทว่าจำนวนองครักษ์ขององค์ชายและมือปราบเมืองหลวงสองร้อยคนทำเอาเหล่าโจรถึงกับตกตะลึง ลูกน้องคนหนึ่งรีบวิ่งไปรายงานเหตุการณ์ให้อู่ฉางชิงได้ทราบ

“มือปราบบุกเข้ามางั้นหรือ?”

จังหวะนั้นลูกน้องหลายคนที่กำลังดับเพลิงพังประตูเข้าไปข้างในได้แล้ว พวกมันมองเห็นร่างของเฉาอวิ๋นจือถูกผูกไว้บนเตียงกำลังถูกไฟแผดเผา ใบหน้าบิดเบี้ยวเหยเกในปากถูกอุดเอาไว้ด้วยก้อนสีขาวไม่อาจร้องเรียกผู้คนให้ช่วยเหลือตนเองได้ ต้องตายในสภาพน่าเวทนาอย่างยิ่ง ทุกคนที่พยายามดับเพลิงอยู่เห็นว่าไม่อาจช่วยได้แล้วจึงล่าถอยออกมา อู่ฉางชิงยืนละล้าละลังอยู่หน้าเรือนนั้นเพราะคิดจะนำตัวประกันหนีไปด้วย

“หัวหน้าขอรับ! ในห้องขังนางมีแต่ร่างมือปราบเฉา พวกข้าช่วยเขาไม่ทันแล้วจริงๆ ไฟไหม้ไปหมดแล้ว”

“นางหนีไปแล้วงั้นหรือ?”

“ใครบอกว่าข้าหนีเล่าอู่ฉางชิง? ข้ารอดูเจ้าดูองค์ชายจับกุมต่างหาก?” เสียงของชิงหลานดังขึ้นจากบนหลังคา นางยืนจังก้าคู่กับมือปราบจั๋ว ทั้งสองไปจัดการพลเกาทัณฑ์อีกหกคนที่ซุ่มอยู่ตามเรือนใกล้ๆ จนหมด

“เจ้า! เจ้าหลอกให้ข้าจับเจ้ามางั้นหรือ?”