เกิดอีกคราเป็นชายาตัวร้าย(มีEbook) นิยาย บท 196

“นี่ฮองเฮาก็นึกสนุกไปกับเจ้าด้วยหรือ?” ท่านอ๋องเก้าถึงกับส่ายศีรษะ

“นางเองก็สนใจเรื่องนี้นะเพคะ ยิ่งเห็นว่าองค์ชายสิบห้ามีสตรีที่พึงใจก็ยิ่งอยากจะช่วยให้สมหวังก็เลยตกลงกับหม่อมฉันว่าจะช่วยกันหาตราปลอมให้สำเร็จ”

องค์ชายสิบห้าตะลึงมองพี่สะใภ้ที่นำความไปเล่าให้หลวนฮองเฮาฟังกระทั่งทั้งสองจะร่วมมือกันมาช่วยเหลือตน

“ข้าต้องขอบพระทัยฮองเฮาเสียแล้วงานนี้”

“เจ้าวางใจได้ ฝีมือการหาสิ่งของของหลวนฮองเฮานับว่าไม่เคยพลาด นี่นับเป็นงานแรกที่นางทำให้โดยไม่รับค่าตอบแทนเสียด้วย” พระชายานินจาหัวเราะเบาๆ ด้วยความรู้สึกสนุกที่จะได้กลับไปร่วมงานกับสหายรักอีกครั้ง

“ขอบคุณพี่เก้า! ขอบคุณพี่สะใภ้!” หมิงเฉิงอวี่ค้อมศีรษะลงต่ำทั้งอมยิ้มในหน้า ได้รับความเชื่อเหลือจากยอดฝีมือทั้งสองเช่นนี้แล้วการจะฉีกสัญญาหมั้นหมายจอมปลอมทิ้งอยู่ใกล้แค่เอื้อม!

จื้อเหอตี้กับก้งฮูหยินเข้าไปปรึกษาหารือกับใต้เท้าจื้อเพราะได้ยินว่าฮ่องเต้จะทรงมีพระราชโองการเลื่อนตำแหน่งขุนนางรอบใหม่ ตัวเขาผู้ยังไม่มีผลงานอันใดโดดเด่น อาศัยว่าพี่ชายมีสายสัมพันธ์กับคนใหญ่คนโตมากหน้าหลายตาจึงได้เลื่อนจากขุนนางขั้นแปดมาเป็นขุนนางขั้นเจ็ด บัดนี้อยากจะเลื่อนอีกสักขั้นเพื่อจะได้อวดโอ่กับสหายร่วมวงสุราจึงรีบโร่มาหาจื้อซุ่นซี

“พี่ใหญ่! ช่วยข้าอีกสักหน่อยมิได้หรือ? หากว่าข้าได้โอกาสดีในครั้งนี้จะได้เข้าไปช่วยเหลืองานของท่านได้เต็มที่”

“เหลวไหล! ครั้งก่อนข้าต้องหว่านล้อมแทบตายกว่าหัวหน้าของเจ้าจะยอมเลื่อนขั้นให้ ตลอดปีเจ้าทำประโยชน์อันใดให้ทางการบ้าง? ไม่ยอมแสดงความสามารถแต่อยากได้โอกาส เหอตี้! เจ้าไม่เห็นใจข้าที่บากหน้าไปขอตำแหน่งให้เจ้าบ้างหรือ?” ผู้เป็นพี่ชายหน้าตึงกับคำขอของผู้เป็นน้อง หากว่าน้องชายของเขารู้จักรับผิดชอบมากกว่านี้สักหน่อยก็คงไม่ต้องปวดหัวกับการไปเที่ยวขอร้องให้ผู้อื่นช่วยเหลือดอกกระมัง?

“พี่ใหญ่เจ้าคะ ไหนว่าฮ่องเต้ทรงพิจารณาสัญญาหมั้นหมายให้พวกเราแล้ว? เมื่อใดจึงจะได้ทำพิธีหมั้นหมายกับหลานสาวเราเสียทีเจ้าคะ?”

จื้อซุ่นซีทำหน้ายุ่งขึ้นมาทันทีเมื่อน้องสะใภ้เอ่ยถามถึงเรื่องนี้

“สัญญาที่เจ้าเอามา ข้าก็ว่าทำมาอย่างรัดกุมแทบจะเหมือนแทบจะไม่มีที่ติแต่หมิงฮ่องเต้ทรงมิใช่ผู้จะตบตาได้ง่ายๆ ยามนี้เหมือนจะทรงรั้งเรื่องเอาไว้รอการพิสูจน์ เมื่อเช้าข้าก็เข้าเฝ้าทูลเร่งรัดอีกครั้งหนึ่งแล้ว เห็นว่าไม่เกินสิบห้าวันนี้จะทรงพิจารณาจัดการให้เรียบร้อย หากว่าพิสูจน์ไม่ได้ว่าเป็นสัญญาเท็จก็จะทรงให้องค์ชายสิบห้าหมั้นหมายกับวี่เอ๋อร์”

“อืม...หากว่าข่าวการหมั้นหมายแพร่ออกไป พี่ใหญ่คิดว่าการคุยเรื่องตำแหน่งของท่านพี่ของข้าจะง่ายขึ้นหรือไม่?” ก้งหลันยิ้มน้อยๆ นางอุตส่าห์ค้นหาตัวอาลักษณ์ฉงจนเจอ อาศัยความเป็นญาติห่างๆ ขอร้องให้ช่วยปลอมลายมือของมารดาพระสนมจูได้สำเร็จ เหตุใดจึงจะยอมเสียเปรียบ? ในเมื่อทำมาขนาดนี้สามีของนางก็สมควรจะได้ตำแหน่งที่สูงขึ้นเป็นการตอบแทน

ใต้เท้าจื้อหันมามองหน้าน้องสะใภ้ผู้เจ้าเล่ห์เพทุบายก็พอจะมองออกว่านางคิดสิ่งใดอยู่?

“ตอนนี้ข้าคิดว่าตราประทับปลอมที่ข้าสั่งให้คนทำขึ้นคงจะไม่มีผู้ค้นหาอีกต่อไป เรารออีกสิบห้าวันก็คงจะได้รับข่าวดีกันเสียที”

“ข้าหวังว่าพี่ใหญ่จะรักษาสัญญา มอบตำแหน่งขุนนางขั้นหกให้ท่านพี่ของข้าได้สำเร็จ” นางรีบทวงคำมั่นที่ใต้เท้าจื้อให้ไว้เมื่อครั้งที่นางยืนยันว่าตนเองสามารถหาคนที่ปลอมลายมือของมารดาพระสนมจูได้ อาศัยว่าท่านยายของ องค์ชายสิบห้าเคยรู้จักกับผู้อาวุโสในตระกูลจื้อมาก่อน การเขียนสัญญา หมั้นหมายนี้ย่อมเป็นไปได้แม้จะมิได้เอ่ยปากบอกทายาทคนใดก่อนจะเสียชีวิต ก็ตาม

จื้อซุ่นซีเองก็หวังจะแอบอ้างบารมีพยัคฆ์อย่างองค์ชายสิบห้าเพื่อทำการค้าเถื่อนได้อย่างสบาย หากแบ่งปันผลประโยชน์ให้มากสักหน่อย การค้าสตรีและลักลอบส่งเกลือเถื่อนของเขาก็คงราบรื่นเพราะเขาเชื่อมั่นว่า...เงินง้างคนได้!

“เอาเถอะ...หากเรื่องนี้สำเร็จจริงข้าจะไปขอตำแหน่งให้เหอตี้เอง”

“ขอบคุณพี่ใหญ่”