เกิดอีกคราเป็นชายาตัวร้าย(มีEbook) นิยาย บท 195

เผยมู่ซีที่แฝงอยู่ในร่างของชิงหลานมองเห็นสองสามีภรรยาก็ที่กอดกัน ร่ำไห้ก็อดจะเวทนาพวกเขามิได้ บุตรชายคนโตก็แท้งไป บุตรสาวคนเดียวก็สิ้นชีวิตเพราะเจ็บป่วย แม้นางจะมิใช่บุตร...แต่ยามนี้ก็นับเป็นบุตร ยิ่งเห็นก็ยิ่งสงสารในชะตากรรมของคนทั้งสอง

“ท่านพ่อ! นางดูเหมือนจะรู้จักมือสังหารหลายกลุ่ม เช่นนั้นนางก็คงมิใช่สตรีชั่วช้าธรรมดา ข้าคิดว่าใต้เท้าจื้อที่เป็นชู้รักของนางต้องรู้เห็นการส่งคนไปตามฆ่าข้าและท่านแม่”

“ข้าต้องหาทางไล่นางออกจากจวนไปให้เร็วที่สุด แต่ต้องทำการอย่างรอบคอบมิให้นางพลิกลิ้นได้ และต้องให้ท่านปู่กับท่านย่าของเจ้าได้รู้เห็นสันดานชั่วๆ ของนางด้วยตนเอง”

ชิงหลานยกยิ้มมุมปาก “ข้าว่าข้าพอเห็นหนทาง”

“หลานเอ๋อร์ เจ้าคิดจะทำเช่นใด?” จังฮูหยินเห็นท่าทางของบุตรสาวเหมือนจะมีแผนการอยู่แล้วในใจ

“ในเมื่อนางคบชู้สู่ชายเช่นนี้ สักวันก็ต้องพลาดพลั้งแต่เราต้องทำให้นางถูกผู้อื่นเปิดโปงจึงจะดีเจ้าค่ะ”

“แล้วผู้ใดกันจึงจะเปิดโปงนางได้?” ใต้เท้าชิงคิดเพียงแต่ว่าตนเองน่าจะส่งคนสะกดรอยซิวซีชวนและรอโอกาสที่นางจะไปพบกับจื้อซุ่นซีอีกครั้ง

“คู่แค้นของนางสิเจ้าคะ!”

สองสามีภรรยาหันมามองหน้ากันอย่างงงๆ

“หากเรื่องของนางสะพัดไปถึงจวนสกุลจื้อข้าว่านางต้องมีคนเพ่งเล็งหลายคนเทียว”

ใต้เท้าชิงรู้สึกประหลาดใจในความเจ้าแผนการของบุตรสาว เขารู้ว่านางเป็นจิตรกรที่มีพรสวรรค์อย่างยิ่งและอยู่ภายใต้สังกัดของอาจารย์จ้าวผู้เป็นเจ้าของสำนักพู่กันทอง ใต้เท้าชิงแอบไปพบกับอาจารย์จ้าวและได้เอ่ยปากฝากฝังนางไว้ ครั้งนี้ก็ได้มาพบกับหงฮูหยิน น่าเสียดายที่รองแม่ทัพมู่ยามนี้ไปคุมกองทหารใหม่ที่เมืองพยัคฆ์เหินจึงมิได้มีโอกาสพบปะกัน เห็นกันเพียงห่างๆ ยามอยู่ในท้องพระโรงเท่านั้น

“ท่านพ่อให้ข้าจัดการนางเองก็แล้วกันนะเจ้าคะ ข้าจะคอยส่งข่าวให้ท่านได้ทราบ”

ใต้เท้าชิงกลับจวนด้วยความสบายใจ เรื่องในสกุลของเขาทั้งวุ่นวายและซับซ้อนเป็นเพราะบิดามารดาของเขาที่ต้องการเกียรติยศฐานะทางสังคมและอำนาจทางการเมือง ทำให้ตัวเขาในฐานะบุตรชายคนโตต้องพลอยวุ่นวายไปด้วย ยามนี้ยังเหลือที่หนักใจคืออาการป่วยของบุตรสาวคนเล็กชิงเว่ยเว่ยที่ไม่ว่าจะตามหมอมาสักกี่คนก็ยังไม่อาจจะรักษาเด็กหญิงให้เป็นปกติได้

องค์ชายสิบห้าไม่อาจมาอยู่ร่วมพิธีปักปิ่นของสาวน้อยชิงหลานได้ วันนี้พระองค์ต้องปฏิบัติภารกิจสำคัญเพราะต้องคุมกองกำลังมือปราบเข้าทลายหอ โคมเขียวที่กังเฉินและกังซือเฉินสืบพบ

“จากที่พวกเจ้ามาสืบคราวก่อนบอกว่าในหอนี้มีคนมากกว่าร้อยมิใช่หรือ?” องค์ชายทรงกวาดตามองไปรอบๆ สตรีที่ถูกพาตัวลงมาข้างล่างดูแล้วมีไม่ถึงเจ็ดสิบคน

“กระหม่อมรู้ว่าพวกเขารู้จักกระหม่อมแล้วก็ให้กังซือเฉินเข้ามาสืบแทน ยืนยันได้ว่ามีมากกว่านี้เยอะพะยะค่ะ”

กังเฉินรู้ตัวว่าตนเองถูกพวกของอู่ฉางชิงจับตามองเขาจึงมอบหมายให้กังซือเฉินปลอมตัวเป็นพ่อค้าไปเที่ยวดื่มตามเหลาสุราเพื่อสืบหาแหล่งซื้อขายสตรีแทนและมาพบที่นี่คราวก่อน

“หากพวกเจ้าทำการสืบรัดกุม ก็แสดงว่าในขั้นตอนการรวมพลเข้าจับกุมคงจะมีสายของพวกมันคอยรายงานให้โยกย้ายผู้คนออกเป็นแน่”

“เราจะจับสายของพวกมันได้อย่างไรล่ะพะยะค่ะ? คนของสำนักมือปราบมีมิใช่น้อย ไม่รู้จะจับมือผู้ใดดมได้?” กังเฉินหน้านิ่วคิ้วขมวด เขารู้สึกการเข้าทลายหอคณิกาเถื่อนในครั้งหลังๆ ผลงานล้วนไม่เป็นไปดังคาด

“เอาเถิด...ข้าจะเริ่มต้นจากส่วนที่เกี่ยวกับข้าก่อน”