จังฮูหยินมองภาพตรงหน้าอย่างปลาบปลื้มใจ นางไม่เคยนึกเลยว่าพิธี ปักปิ่นของบุตรสาวเพียงคนเดียวจะได้รับเกียรติถึงเพียงนี้ หงฮูหยินทำหน้าที่ปักปิ่นล้ำค่าที่สั่งทำอย่างประณีตให้กับชิงหลานที่รวบผมเกล้าขึ้นเรียบร้อย จากนั้นก็สวมเสื้อคลุมสีแดงทับชุดเดิมไปอีกชั้นหนึ่ง ใต้เท้าชิงเดินทางมาร่วมพิธีด้วยใบหน้าแช่มชื่น เขาจูงมือภรรยาที่เดินทางมาจากอำเภอเฉินไปยืนด้านหน้าเพื่อให้บุตรสาวกราบไหว้ จากนั้นก็ร่วมรับประทานอาหารในห้องโถงใหญ่ของจวนสกุลมู่
หงฮูหยินได้กล่าวขอบคุณมารดาของชิงหลานที่ได้อุปถัมภ์เลี้ยงดูบุตรสาวของตนเป็นอย่างดี ทั้งยังให้การศึกษาแก่นางจนเป็นที่น่าพอใจ
“ข้ากับรองแม่ทัพมู่ซาบซึ้งในความกรุณาของสกุลจังที่มีต่อบุตรสาวของพวกเรายิ่งนัก ในเมื่อท่านให้ความเมตตาเอ็นดูบุตรสาวของข้า ข้าก็สมควรตอบแทนสกุลจังให้มากกว่ายิ่งกว่า”
“ข้าเองก็ต้องขอบคุณที่ท่านให้การดูแลหลานเอ๋อร์อย่างดี ในเมื่อท่านเป็นมารดาของฟางเอ๋อร์ข้าเองก็คลายความกังวลไปได้มาก”
จังฮูหยินมองดูคุณหนูมู่หรือจังเสี่ยวลิ่งอดีตสาวใช้กำพร้าที่ครอบครัวของตนรับอุปการะเอาไว้ด้วยความปลาบปลื้มใจ
“ข้าดีใจจริงๆ ที่ฟางเอ๋อร์ได้พบกับครอบครัวที่แท้จริง ข้ากับนางอยู่ร่วมทุกข์ร่วมสุขกันมาโดยตลอด บัดนี้นางไม่ต้องลำบากอีกต่อไปแล้ว” จังฮูหยินยกผ้าเช็ดหน้าขึ้นซับน้ำตาเมื่อนึกถึงตอนที่เสี่ยวลิ่งติดตามตนมาจากเมืองพยัคฆ์เหินและต้องตกระกำลำบากถูกไล่ออกจากจวนสกุลชิง กระทั่งไปอยู่อำเภอเฉินแล้วยังต้องเจอทุกข์ซ้ำซ้อนต้องช่วยนางดูแลชิงหลานนอนเจ็บป่วยอีกหลายปี
“ข้าเองก็ผิดมหันต์ คิดว่าเจ้ากับลูกไปอยู่ที่นั่นจะพ้นภัย กลับกลายเป็นทำให้พวกเจ้าทั้งสามคนต้องลำบากเสียยิ่งกว่าเดิม” ใต้เท้าชิงใบหน้าอึมครึม แม้จะได้เห็นบุตรสาวและภรรยาที่รักแต่ก็ไม่อาจพาพวกนางเข้าไปในจวนของตนในยามนี้ได้
“ใต้เท้าชิง ท่านอย่าได้คิดมากเลยเจ้าค่ะ ยามนี้ทุกอย่างก็ผ่านพ้นไปแล้ว ให้จังฮูหยินพักอยู่ที่จวนข้าก็มิเป็นไรเพราะข้าได้ป่าวประกาศบอกทุกคนแล้วว่าข้ากับจังฮูหยินเป็นญาติกัน หลานเอ๋อร์เองก็นับเป็นบุตรสาวอีกคนของข้า เอาไว้ท่านจัดการเรื่องในจวนของท่านเรียบร้อยแล้วค่อยพานางสองคนแม่ลูกเข้าจวนไปก็ยังไม่สายนะเจ้าคะ”
“ข้าขอบคุณรองแม่ทัพมู่กับฮูหยินอย่างจริงใจสำหรับความกรุณาใน ครั้งนี้ ข้าชิงเว่ยจะไม่ลืมเลย”
หลังจากรับประทานอาหารเสร็จชิงหลานก็เชิญบิดามารดาของตนไปปรึกษาหารือกันในห้องส่วนตัว หญิงสาวได้เล่าเรื่องที่ซิวฮูหยินลักลอบเป็นชู้กับ ใต้เท้าจื้อให้บิดาได้ทราบ
“พ่อเองก็พอจะระแคะระคายมาบ้าง แต่ไม่คิดว่าเจ้าจะจับได้คาหนังคาเขาเช่นนี้ พ่อกับนางก็มิได้มีความสัมพันธ์ใดกันนับตั้งแต่แต่งงาน หากว่าพ่อมิได้พลาดพลั้งให้คนมอมเหล้าจนต้องรับผิดชอบในตัวนาง เรื่องก็คงไม่วุ่นวายมาถึงขั้นนี้”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เกิดอีกคราเป็นชายาตัวร้าย(มีEbook)