เกิดอีกคราเป็นชายาตัวร้าย(มีEbook) นิยาย บท 200

ซิวซีชวนไม่อาจจะขัดขืนโทษทัณฑ์ไปได้ นางถูกโบยจนเนื้อตัวแตกยับต้องนอนคว่ำหน้าให้เจียวมี่มาคอยทายาให้

“เหตุใดเจ้าจึงไม่ดูลาดเลาให้ข้า?” นางหันมาตวาดสาวใช้เสียงดัง

“ก็ตอนนั้นท่านใช้ให้ข้าไปซื้อน้ำอบที่ท่านชอบใช้ไงเล่าเจ้าคะ? พอข้ากลับมาถึงหลงจู๊ข้างล่างก็บอกข้าว่าท่านมีคนมาพาตัวกลับจวนไปแล้ว”

เจียวมี่ตัวสั่นงันงกนางรีบตามนายหญิงของตนกลับมาถึงจวนสกุลชิงก็พบว่า ซิวฮูหยินถูกจับได้เรื่องมีชู้เสียแล้ว! เพียงแต่ว่าชู้ที่ถูกจับได้นั้นเป็นเพียงตัวปลอม!

“นายหญิงคงจะมีคนจัดฉากกลั่นแกล้งท่านเป็นแน่! บุรุษที่อ้างว่าเป็นคนของใต้เท้าจื้อผู้นี้ข้าก็ไม่เคยเห็นมาก่อน”

“อู๊ย! เจ้าก็เบาๆ หน่อยสิ! ทายาแรงเช่นนี้คิดจะเอาชีวิตข้าหรือไร?” นางทั้งดุทั้งคิดทบทวนถึงสิ่งที่สาวใช้เอ่ย “จะว่าไปก็จริงของเจ้า คนผู้นี้ข้าก็ไม่เคยเห็นเขาติดตามจื้อซุ่นซีมาก่อน แต่น่าแปลกที่เขารู้รายละเอียดทุกอย่างเกี่ยวกับห้องนั้น แล้วเจ้าว่าผู้ใดกันที่คิดจะโยนเรื่องนี้ใส่ข้า?”

“ในเมื่อท่านรู้เรื่องของเผยหนิงเอ๋อร์ แล้วจะแปลกอันใดหากนางจะรู้เรื่องของท่าน”

“หรือว่าจะเป็นนางแพศยานั่น?”

“ให้ข้าไปสืบก่อนดีกว่าเจ้าค่ะ คงต้องเริ่มจากบุรุษผู้นั้น”

ยังไม่ทันที่สองนายบ่าวจะได้เริ่มต้นหาความจริง ใต้เท้าชิงก็ก้าวพรวดนำหน้าพ่อบ้านและหยุนเถิงบ่าวประจำตัวเข้ามาในห้อง กวาดสายตามองนางทั้งสองด้วยความชิงชัง

“ข้าเอาจดหมายหย่ามามอบให้เจ้า! เรื่องครั้งนี้ที่ข้าไม่โบยเจ้าให้หนักก็เห็นแก่ที่เจ้ายังเป็นมารดาของชิงหลวนซาน แต่เราสองคนก็ไม่อาจจะอยู่ร่วมชายคากันอีกต่อไป เจ้าสร้างความอับอายให้ต่อหน้าบ่าวมากมาย วันนี้ข้าจะไปแจ้งแก่ครอบครัวของเจ้าให้พวกเขามารับเจ้ากลับสกุลซิว”

ใต้เท้าชิงวางจดหมายหย่าไว้ข้างๆ หน้าที่นอนตะแคงข้างของซิวซีชวน นางตกตะลึงเล็กน้อยก่อนจะแผดเสียงออกมา

“ชิงเว่ย! ข้าไม่หย่า! ข้าไม่ยอมให้ท่านหย่า!”

“นั่นมันเรื่องของเจ้า!”

ใต้เท้าชิงสะบัดชายแขนเสื้อเดินออกจากห้องไปอย่างไม่ใส่ใจ เขารีบเดินทางไปยังจวนตระกูลซิวเพื่อบอกกล่าวเรื่องหย่าให้คนในตระกูลนั้นได้ทราบ ชิงเว่ยรู้สึก สาแก่ใจอยู่ลึกๆ เขารู้สึกอยู่ว่าสิ่งที่นางพูดเป็นความจริง บุรุษผู้นั้นมิใช่ชู้รักของนางแน่! แต่เหตุการณ์ช่างเหมือนตอนที่เขาเมามายแล้วไม่รู้ตัวว่าเข้าไปอยู่บนเตียงนอนของนางได้อย่างไร? เมื่อตื่นขึ้นมาก็พยายามปฏิเสธว่ามิได้ตั้งใจจะล่วงเกินนางก็ไม่มีผู้ใดรับฟัง

‘ในเมื่อข้าก็เคยเผชิญมันจนต้องเคราะห์ร้ายมาแต่งกับเจ้า คราวนี้ถึงทีเจ้าจะต้องกลับคืนไปที่เดิมด้วยหนทางเดียวกันก็ถูกต้องแล้วนี่?’

ครั้งนั้นเขาสงสัยเต็มประตูว่าเป็นแผนของนางแต่กลับไม่สามารถพิสูจน์ได้ ครั้งนี้ต่อให้ไม่รู้ว่าเป็นแผนของผู้ใดเขาก็เต็มใจตกกระไดพลอยโจนเพื่อกำจัดนางออกจากจวนสกุลชิง

อำนาจที่มีในมือในยามนี้ ชิงเว่ยไม่ต้องคอยเกรงใจคนตระกูลซิวเหมือนอย่างในอดีตอีกแล้ว ในฐานะเจ้ากรมกลาโหม นอกจากบ่าวรับใช้แล้ว ชิงเว่ยยังมีผู้อารักขาเพิ่มขึ้นอีกหลายคน เมื่อเขาเดินทางมาถึงจวนสกุลซิวก็มิได้ต้องพินอบพิเทาเหมือนก่อน เมื่อใต้เท้าซิวและฮูหยินได้ฟังเหตุการณ์ทั้งหมดที่เกิดขึ้นแล้วก็รู้สึกอับอายเป็น อันมาก

“ข้าคงต้องขออภัยอย่างยิ่งที่บุตรสาวของข้าได้สร้างความเสื่อมเสียให้กับสกุลชิงถึงเพียงนี้! ฮูหยินพวกเรารีบส่งคนไปรับนางกลับมาเถอะ”

มารดาของซิวซีชวนนึกถึงแผนการที่บุตรสาวของตนใช้เพื่อให้ได้แต่งงานกับ ชิงเว่ยเมื่อสิบกว่าปีก่อน แม้แต่งงานกันมาเนิ่นนานแต่บุรุษตรงหน้าก็ใจแข็งยิ่งนัก ชิงเว่ยยอมรับอนุภรรยาสองคนแต่กลับไม่ยอมรับภรรยาหลวงที่ถูกยัดเยียด เจียวมี่เล่าให้นางฟังว่าใต้เท้าชิงผู้นี้ตั้งแต่แต่งงานไปไม่ยอมร่วมห้องกับซิวซีชวนสักครั้ง อีกนัยหนึ่งก็น่าเห็นใจบุตรสาวของนางที่ผลักไสบุรุษคนเดิมเพื่อมาเกาะบุรุษคนใหม่แต่กลับไม่ได้ผล รถม้าคันใหญ่ของสกุลซิวรีบร้อนออกไปรับซิวฮูหยินกับเจียวมี่โดยเร่งด่วน

“ใต้เท้าซิวแม้ว่านางจะทำผิดใหญ่หลวงแต่ข้าก็ถือว่านางยังเป็นมารดาของ ชิงหลวนซาน ดังนั้นสิ่งใดที่เป็นของนางข้ายินดีส่งคืนทั้งหมด! ส่วนหลานชายก็ยังถือว่าเป็นหลานชายของพวกท่าน เพียงแต่เราผู้ใหญ่ทั้งสองตระกูลให้ถือว่าสกุลชิงกับสกุลซิวจากนี้ไม่เกี่ยวข้องกันอีกต่อไป!”

สองสามีภรรยาได้แต่หันมามองหน้ากันด้วยความละอายใจ