เกิดอีกคราเป็นชายาตัวร้าย(มีEbook) นิยาย บท 221

จั๋วเหรินหาวมาดักพบชิงหลานที่โรงหมอท่านหมอเกาเพราะรู้ว่านางต้องพาชิงเว่ยเว่ยเข้ามารักษาตัวทุกวัน ชิงหลานได้ข่าวจากคนของนางแล้วว่ายามนี้เผยหนิงเอ๋อร์กำลังเดือดดาลเรื่องของซิวฮูหยินที่เป็นชู้รักกับใต้เท้าจื้อสุดขีด!

“ที่ข้ารีบมาหาเจ้าในวันนี้ก็เพราะมีข่าวสำคัญจะมาบอกกล่าวเจ้าด้วย คนที่เจ้าจ้างให้ไปตามหาถังฮูหยินที่เขตเนรเทศส่งข่าวมาแล้วว่านางหายไปจากเขตนั้นได้พักใหญ่แล้ว เท่าที่ตามสืบอยู่อาจจะหนีมาอยู่ใกล้ๆ เมืองหลวง”

“นั่นปะไร! ข้าคิดเชียวว่านางงูพิษผู้นี้ไม่น่าจะยอมอยู่เขตเนรเทศได้ทั้งชีวิต เรื่องนี้คงต้องให้ท่านกราบทูลองค์ชายสิบห้าเพื่อให้สั่งการสำนักมือปราบควานหาตัวนางให้เจอ”

“ได้! เรื่องนี้ไว้เป็นธุระข้าเอง แล้วเรื่องอนุเผยเล่า? เจ้าดำเนินการไปถึงไหนแล้ว?”

“คนของข้าบอกมาว่านางกำลังโมโหที่เพิ่งรู้เรื่องใต้เท้าจื้อเป็นชู้กับ ซิวฮูหยินน่ะสิ! แต่สิ่งที่ข้าต้องการมิใช่แค่ยืมมือนางกำจัดซิวฮูหยินเท่านั้นหรอกนะ”

“หือ! ซิวฮูหยินยังมีแค้นใดที่ค้างเจ้าอยู่อีกหรือ?”

“มีสิ! แค้นนี้ใหญ่หลวงนัก ศิษย์พี่ข้ายังไม่เคยเล่าความลับนี้ให้ผู้ใดรู้แต่เห็นแก่ที่ท่านเป็นศิษย์ร่วมสำนักของข้าและข้ามั่นใจแล้วว่าท่านเป็นผู้ที่ไว้วางใจได้”

จั๋วเหรินหาวได้ยินชิงหลานกล่าวเช่นนั้นก็รู้สึกใจเต้นรัว

“นี่เจ้า! เจ้าพูดยังกับว่าความลับนี้คอขาดบาดตายนัก!”

ชิงหลานจ้องตามือปราบหนุ่มเขม็ง “ศิษย์พี่! ก่อนที่ข้าจะบอกท่าน ข้าจำต้องให้ท่านสาบานต่อฟ้าดินเสียก่อน”

มือปราบหนุ่มได้ยินศิษย์น้องบอกกล่าวด้วยความจริงจังเช่นนั้นก็เกิดความอยากรู้จนสุดประมาณ เขาจึงยอมยกมือขึ้นกล่าวคำสาบานว่าจะเก็บเรื่องนี้เป็นความลับและช่วยเหลือนางอย่างสุดความสามารถ

“เอาล่ะ! ในเมื่อท่านได้สาบานแล้วข้าจะเล่าความลับที่เกิดกับจวนสกุลชิงให้ท่านฟังทั้งหมด”

ชิงหลานจึงเปิดเผยเรื่องที่เหล่าลู่ก็คืออาจารย์ลู่ของพวกตนให้กับ จั๋วเหรินหาวได้ทราบ ชายหนุ่มสีหน้าตื่นตะลึงไปพักหนึ่ง

“นี่! เจ้ารู้เรื่องนี้นานหรือยัง?”

“ข้ารู้มานานแล้ว เจิงอิ่งภรรยาของเหล่าลู่แท้จริงก็คือองครักษ์ขององค์ชายสิบห้าที่ทรงส่งไปให้ช่วยดูแลพวกข้าสองแม่ลูกแต่เพราะอาจารย์ลู่ระแวงนางจึงทำให้การจับผิดกลายเป็นพัวพันจนได้นางเป็นภรรยา”

จั๋วเหรินหาวพยักหน้า เขาจึงเปิดปากยอมรับว่าตนเองก็แอบฟังการสนทนาระหว่างองค์ชายสิบห้ากับชิงหลานที่เรือนเก่าสกุลชิงจึงได้รู้เรื่องนี้โดยบังเอิญ

“ศิษย์พี่! ท่านรู้เรื่องนี้แล้วแต่กลับไม่ปริปากบอกข้าสักคำ”

“เพราะข้าเห็นว่า เจ้า อาจารย์ และองค์ชายต่างไม่ยอมเปิดเผยเรื่องนี้คงมีเหตุผลซ่อนอยู่”

“ข้าได้ยินเพียงว่าองค์ชายสิบห้าขอร้องท่านพ่อให้รับเจิงอิ่งเป็นบุตรบุญธรรมซึ่งข้าก็มิได้คัดค้าน หากนางเป็นองครักษ์ที่องค์ชายทรงไว้วางพระทัย เช่นนั้นวรยุทธ์ของเจิงอิ่งก็ร้ายกาจมากสินะ”

“ก็น่าจะใกล้เคียงกับอาจารย์ของพวกเรานั่นล่ะ ข้าได้ยินว่านางผ่านการฝึกกับพวกองครักษ์เงามาก่อน”