เกิดอีกคราเป็นชายาตัวร้าย(มีEbook) นิยาย บท 220

ใต้เท้าจางรับฟังสิ่งที่อาเหล่ยมาขอความช่วยเหลือแล้วก็พยักหน้า หัวหน้าสำนักมือปราบเมืองหลวงจึงเขียนสาส์นส่งไปยังจวนสกุลจื้อ เมื่อจื้อซุ่นซีได้อ่านแล้วก็รีบหันไปบอกคนสนิทของตนให้รีบไปห้ามบุตรชายมิให้ลงมือหนักกับอู่ฉางชิงมากนักเพราะยังต้องเก็บคนผู้นี้ไว้ใช้หาเงินให้อีก

อนุเผยที่แอบฟังอยู่ด้านในได้ยินเสียงสนทนาโดยตลอดก็เริ่มปะติดปะต่อเหตุการณ์ต่างๆ นางที่อยู่ในจวนสกุลจื้อมาสักพักใหญ่ๆ ก็รู้สึกสงสัยในฐานะของจื้อซุ่นซีที่ดูร่ำรวยมากกว่าขุนนางคนอื่นๆ แต่ละวันจะมีคนแอบมาพบปะพูดคุยรับตั๋วแลกเงินจากสามีของนางอยู่เนืองๆ เผยหนิงเอ๋อร์รู้ว่าใต้เท้าจื้อใช้เงินซื้อการอำนวยสะดวกจากคนเหล่านั้นซึ่งทำงานที่กรมคลังบ้าง เป็นมือปราบบ้าง และบางครั้งก็เป็นถึงผู้ตรวจการ นางพยายามแอบฟังยามที่สามีของนางพูดคุยกับผู้มาเยือน และลูกน้องคนสนิทอยู่บ่อยๆ จนได้รู้ว่าใต้เท้าจื้อเกี่ยวพันกับการทำหอคณิกาเถื่อนหลายแห่ง รวมไปถึงการขนเกลือหนีภาษี

“ข้าคิดอยู่แล้วเทียว! จื้อซุ่นซีไปเอาเงินมาจากที่ใดมากมายขนาดนี้ ที่แท้! ก็ทำเรื่องผิดกฎหมายตั้งมากมายนี่เอง!”

ไถส่วงเองก็ช่วยนายหญิงสืบเรื่องราวภายในจวนจึงรู้เห็นเช่นกัน นางรู้สึกเป็นห่วงเผยหนิงเอ๋อร์เกรงว่าจะได้รับโทษภัยในฐานะเป็นอนุภรรยาของจื้อซุ่นซี

“นายหญิง พวกเราคงต้องระวังตัวให้มากแล้วนะเจ้าคะ หากว่าวันหนึ่ง ใต้เท้าจื้อถูกทางการจับได้ เราจะไม่ลำบากหรือเจ้าคะ?”

“ก่อนที่ใต้เท้าจื้อจะเจอปัญหานั้น ข้าจะต้องกอบโกยเอาไว้ก่อนน่ะสิ!”

ยิ่งรู้ว่าสามีของนางมีเงินผิดกฎหมายซ่อนไว้จำนวนมาก เผยหนิงเอ๋อร์ก็ยิ่งทำตัวเอาอกเอาใจเขาอย่างเต็มที่ จื้อซุ่นซีที่ถูกใจเรื่องบนเตียงของนางอยู่เป็นทุนเดิมยิ่งพร้อมจะควักเงินให้นางใช้จ่ายอย่างมือเติบ แต่ทั้งหมดก็อยู่ในสายตาริษยาของฮูหยินเอกอย่างจี่หย่าจิ้ง

เมื่อชิงหลานได้เข้ามาอยู่ในจวนในฐานะคุณหนูใหญ่ที่ได้รับความโปรดปรานอย่างยิ่งจากบิดา นางยังคงไปวาดภาพที่สำนักพู่กันทองในตอนเช้าและตกบ่ายไปทำงานที่สำนักข่าวนกกระจิบเช่นเดิม หัวค่ำก็กลับมาดูแลชิงเว่ยเว่ยน้องสาวคนเล็กเป็นพิเศษจนบิดารู้สึกพออกพอใจ นอกจากเบี้ยหวัดรายเดือนที่นางได้แล้ว ใต้เท้าชิงที่ยังรู้สึกผิดกับภรรยาและบุตรสาวที่ถูกทอดทิ้งจึงได้แอบเอาเงินให้กับพวกนางคนละห้าร้อยตำลึงเพื่อให้ใช้จ่ายส่วนตัวตามความพอใจ

ชิงหลานมักจะขอให้สาวใช้ของชิงเว่ยเว่ยนำน้องสาวของนางมาเล่นที่เรือนพักและขออยู่กันตามลำพัง ยามนั้นนางก็เริ่มเล่าแผนการแก้แค้นที่นางทำกับถังฮูหยินอดีตภรรยาเอกของใต้เท้าเผย ผู้ที่ทำให้เผยมู่ซีกับเยว่หยวนจุนต้องจบชีวิตใต้หน้าผาแห่งนั้น

“พรุ่งนี้ข้าจะพาเจ้าไปหาท่านหมอหญิงเกาเพื่อให้ช่วยรักษาอาการของเจ้าให้หายเป็นปกติ หยวนจุนการแก้แค้นของข้ายังไม่เสร็จสิ้น ท่านพ่อของชิงหลานให้เงินส่วนตัวข้าห้าร้อยตำลึง ยามนี้ข้าได้ว่าจ้างให้คนไปตามสืบดูที่เขตเนรเทศแล้วว่าถังฮูหยินเป็นอย่างไรบ้าง? นางงูพิษผู้นั้นข้าคิดว่าหากนางยังไม่ตายข้าเองก็ยังไม่วางใจเพราะหวาดระแวงว่านางจะคิดกลับมาฆ่าท่านย่าหรือไม่ก็คนในสกุลเผยเพื่อแก้แค้น”

ใบหน้าของเด็กหญิงชิงเว่ยเว่ยพยักหน้าเห็นด้วย

“เจ้าต้องรีบหาย นอกจากเจ้าจะต้องช่วยข้าไปแก้แค้นถังฮูหยินแล้ว แค้นของชิงหลานข้าก็ต้องการจะสะสางให้หมดจดด้วย”

เยว่หยวนจุนในร่างของชิงเว่ยเว่ยก็เห็นด้วยกับคุณหนูของตน ยามนี้นางมีกำลังใจเข้มแข็งและมีเรี่ยวแรงพลังที่อยากจะหายเป็นปกติ...เพื่อแก้แค้น!

วันต่อมาเมื่อท่านหมอหญิงเกาเมิ่งเจี๋ยได้เห็นเด็กหญิงในรถเข็นที่ชิงหลานพามาก็รีบตรวจอาการของนางโดยเร็ว ใบหน้าของท่านหมอหญิงเกาดูผิดปกติเล็กน้อย

“คุณหนูชิง น้องสาวของเจ้ามิใช่ประสบอุบัติเหตุธรรมดา นางถูกพิษชนิดเดียวกับที่องครักษ์จงได้รับ พิษแช่ร่างนี้หากได้รับไม่มากจะขยับร่างกายและพูดไม่ได้ คนที่ใช้กับน้องของเจ้าอาจจะใช้น้อยเพราะคิดว่านางเป็นเด็ก อีกอย่างในตอนที่ผลักลงไปในบ่อน้ำร้างอาจจะคิดว่านางคงไม่รอด แต่นางเพียงแค่ขาหัก เท่านั้น!”

“ตามที่ท่านหมอกล่าวก็แสดงว่าที่เว่ยเว่ยพูดไม่ได้และร่างกายไม่มีแรงเกิดจากการได้รับพิษ แต่ส่วนที่ขาหักก็เป็นเพราะตกลงไปในบ่อร้างหรือเจ้าคะ?”

“เป็นเช่นนั้น”