เกิดอีกคราเป็นชายาตัวร้าย(มีEbook) นิยาย บท 231

อนุเผยรีบเข้าไปจับมือมารดาให้ลดลง นางหันไปหาชิงหลานและชิงเว่ยเว่ย “พวกเจ้าสองคนมาด้วยเหตุใดกัน?”

“ข้าน้อยชิงหลานกับน้องสาวชิงเว่ยเว่ยไปเยี่ยมเยียนฮูหยินผู้เฒ่าที่จวนสกุลเผยจึงรับอาสามาเยี่ยมถังฮูหยินให้ฮูหยินผู้เฒ่า”

เผยลู่หลิ่งได้ยินก็นิ่งไปครู่หนึ่ง “พวกเจ้าคือบุตรีของใต้เท้าชิงเจ้ากรมกลาโหมเช่นนั้นหรือ?”

“ใช่! ครั้งที่ข้าเคยไปในฐานะศิษย์ของท่านหมอที่ช่วยดูแลฮูหยินผู้เฒ่าของจวนพวกท่านั้น ข้ายังเป็นเพียงบุตรนอกสมรส เรื่องของข้าพวกท่านก็น่าจะเคยได้ยินจากปากผู้อื่นมาบ้างแล้ว”

“อ้อ! ข้านึกออกแล้ว! เป็นเจ้านี่เอง...เรื่องของเจ้าโด่งดังไปทั่วเมือง ฐานะใหม่ของเจ้าก็ไม่ธรรมดาแล้วนี่ บุตรีฮูหยินเอกแห่งจวนสกุลชิง”

“อนุเผย ขอบคุณที่ท่านจำเรื่องของข้าได้”

เผยหนิงเอ๋อร์สายตาเจ็บแค้น “เสี่ยวหลิ่ง! เป็นนาง! นางเป็นคนขององค์ชายสิบห้าที่ส่งเข้ามาหาหลักฐานจับกุมท่านแม่ของพวกเรา”

“ท่านอย่ากล่าวหาผู้อื่นเช่นนั้นสิอนุเผย หากว่าถังฮูหยินมิได้ทำความผิดอันใดก็คงไม่ต้องถูกจับกุมใช่หรือไม่? ที่ข้ากับน้องสาวมาวันนี้ก็เพราะเห็นว่าพวกท่านสองคนพี่น้อง คนหนึ่งไปอยู่จวนสกุลจื้อ ส่วนอีกคนก็ไปอยู่จวนสกุลถัง ฮูหยินผู้เฒ่าเองก็สุขภาพไม่เหมาะที่จะมาคุกใต้ดิน ส่วนใต้เท้าเผย เฮ้อ! ท่านก็รู้ๆ อยู่ว่าคงจะไม่อยากจะเยี่ยมอดีตฮูหยินที่นี่ให้เสื่อมเกียรติแน่ ข้าจึงเป็นตัวแทนมาสอบถามสารทุกข์สุกดิบของถังฮูหยิน น่าเสียดายที่นางดูเหมือนจะเลอะเลือนเห็นพวกข้าสองคนเป็นหญิงที่ตายไปแล้ว”

“เจ้าโกหก! เจ้าบอกข้าเองว่าเจ้าคือเผยมู่ซี และเจ้าคือเยว่หยวนจุน!”

คุณหนูสกุลชิงทั้งสองแสร้งส่ายหน้าอย่างเอือมระอา เผยหนิงเอ๋อร์มองพวกนางด้วยสายตาหวาดระแวง แม้นางจะรู้ว่ามารดานั้นสติไม่อยู่กับร่องกับรอยแล้ว ทว่าชิงหลานผู้นี้ก็น่าแปลกยิ่งนัก เหตุใดต้องมาเกี่ยวข้องกับเรื่องในสกุลของนางอยู่เรื่อย!

ชิงหลานขยับเข้าไปประคองน้องสาวตัวน้อยและขอตัวกลับ เผยลู่หลิ่งแม้จะนึกสงสัยแต่ก็รู้ว่ามารดาของตนก็มิได้ปกตินัก

“หนิงเอ๋อร์! เสี่ยวหลิ่ง! พวกเจ้าต้องกำจัดมันสองคนให้ได้ พวกมัน! พวกมันยังไม่ตาย! ฮือๆ ข้าหาวิธีฆ่าเผยมู่ซีมาตั้งมากมาย เหตุใดมันจึงยังไม่ตายอีก?”

สองพี่น้องสงสารมารดาจับใจ วันพรุ่งนี้นางก็จะถูกนำตัวไปยังลานประหารแล้ว ท่านตาก็ล้มป่วยจนลุกไม่ได้ ไม่มีผู้ใดที่จะสามารถทัดทานโทษนี้เพื่อช่วยชีวิตถังหนิงหวงได้อีก เผยหนิงเอ๋อร์กับเผยลู่หลิ่งได้แต่จับมือมารดาผ่านกรงขังน้ำตาไหลพราก

“ท่านแม่วางใจเถอะ ต่อให้ท่านไม่อยู่แล้วข้าจะต้องอยู่ต่อไปให้ดีได้แน่ๆ น่าเสียดายข้าอุตส่าห์เอาเงินไปฝังไว้ตั้งมากมายเพื่อคิดจะหนีไปเสวยสุขกับท่าน”

สามแม่ลูกยืนเฝ้ากันอยู่ครู่ใหญ่ เผยหนิงเอ๋อร์จึงหันกลับไปบอกสาวใช้ประจำตัวหยิบเอาตั๋วเงินสองหมื่นตำลึงยื่นให้เผยลู่หลิ่ง

“เจ้าเอาเงินนี้ไปซ่อนไว้! ยามนี้ข้าพบขุมทรัพย์ในตระกูลจื้อที่พวกเราควรจะผ่องถ่ายออกมาให้เร็วที่สุด พวกเขาทำการค้าผิดกฎหมายหลายอย่าง หากว่าเราไม่รีบเอาออกมาล่ะก็ ไม่นานก็คงถูกทางการยึดไปเป็นแน่!”

เผยลู่หลิ่งหน้าตาตื่นที่พี่สาวของคนพกเงินจำนวนมากเช่นนี้ “ท่านหมายถึงใต้เท้าจื้อน่ะหรือ? ทำการค้าผิดกฎหมาย”

“ใช่! ยามนี้ข้าจึงได้พยายามโกยเอาทรัพย์สินเงินทองของเขาออกมาจากจวนให้เร็วที่สุด”

เผยลู่หลิ่งได้ฟังสิ่งที่พี่สาวเล่าแล้วก็รู้สึกหวาดกลัวแต่เมื่อนึกถึงทรัพย์สินที่พี่สาวกล่าวก็พลอยพยักหน้า “ต่อไปเราเอาไปฝังไว้ในจวนสกุลถังบ้างก็ได้นะ”