เกิดอีกคราเป็นชายาตัวร้าย(มีEbook) นิยาย บท 232

“คุณหนูอีกไม่นานข้าก็จะเดินได้เป็นปกติแล้ว ต่อไปนี้หากท่านไปที่ใดข้าก็จะติดตามท่านไปด้วย”

“เว่ยเว่ย ข้าบอกเจ้าหลายครั้งแล้วว่าให้เรียกข้าอย่างไร?”

“อ้อ! พี่รองข้าลืมไป เมื่อเช้าท่านแม่ข้าบอกว่าคุณชายใหญ่หนีไปพักที่จวนสกุลซิว ท่านพ่อให้คนไปตามก็ไม่ยอมกลับมา” นับตั้งแต่ฟื้นมาในร่างนี้ ชิงเว่ยเว่ยเคยเห็นชิงหลวนซานบุตรชายของซิวฮูหยินไม่กี่ครั้ง

“จะกล้ากลับได้อย่างไร? มารดามีชู้จนถูกหย่าเป็นเจ้าจะอยากกลับมาอยู่ในจวนที่ท่านพ่อแต่งงานใหม่ด้วยหรือ?”

“ฮูหยินผู้เฒ่าไช่ เอ๊ย! ท่านย่าก็ยังเมตตาเขาอยู่มากนี่?”

“ก็เป็นเพราะเลี้ยงตามใจจนเคยตัว ชิงหลวนซานจึงได้เป็นคนไม่เอาไหน นอกจากสำมะเลเทเมาแล้วยังไม่เห็นเก่งกาจเรื่องใด?”

“พี่รอง ซิวซีชวนนางยังคงติดต่อกับใต้เท้าจื้อเช่นนี้พวกท่านจะปลอดภัยหรือไม่?”

“ใช่ว่าข้าจะวางใจ! จะว่าไป...ซิวซีชวนก็ยังติดหนี้ชีวิตพี่ชายของข้าอยู่นะ เว่ยเว่ย!”

เด็กหญิงที่ใช้ไม้ค้ำยืนอยู่ข้างชิงหลานพลันขนลุก “พี่รองท่านคิดจะชำระหนี้แค้นกับซิวฮูหยินหรือเจ้าคะ?”

ดวงตาของชิงหลานเป็นประกายคมกล้า “ไม่เพียงแต่นางทำให้ จังฮูหยินต้องถูกไล่ออกจากจวนสกุลชิง ภายหลังต้องแท้งบุตรชายและยังส่งคนตามไปฆ่าพวกเราทั้งสามถึงอำเภอเฉินอีกหลายครั้ง...เจ้าว่าคนเช่นนี้สมควรละเว้นหรือ?”

“อืม...ไม่สมควรเจ้าค่ะ”

“นี่ล่ะ! ข้าจึงต้องปิดบัญชีกับนาง”

เช้าวันรุ่งขึ้นปรากฏข่าวซุบซิบกันในเมืองหลวง เมื่อจี่หย่าจิ้งฮูหยินเอกของใต้เท้าจื้อจู่ๆ ก็ล้มป่วยโดยมีอาการเลือดออกตามช่องหูและทวารหนัก นางหายใจรวยรินอ้าปากพะงาบๆ อยู่บนที่นอนไร้เรี่ยวแรงจะเปล่งเสียง ท่านหมอชื่อดังทั้งหลายถูกส่งตัวเข้าไปรักษาคนแล้วคนเล่า...ทุกคนล้วนส่ายหน้าบอกว่าหมดหนทาง จื้อซุ่นซีเข้าไปนั่งดูนางที่ข้างเตียง แม้จะมิได้รักใคร่ไยดีนางนักทว่าตำแหน่งและอำนาจที่ได้มาส่วนหนึ่งก็เป็นเพราะการแต่งงานกับจี่หย่าจิ้งผู้นี้ ใต้เท้าจื้อจึงสั่งให้คนรักษานางอย่างเต็มที่

“ตกลงว่าฮูหยินของข้าเป็นโรคอะไรกันแน่?”

“ดูเหมือนนางจะกินของผิดสำแดงเข้าไปนะขอรับ!” ท่านหมอทั่วทั้งเมืองหลวงตรวจอาการแล้วเอาแต่ขออภัยที่ไม่สามารถจะรักษานางได้

ใต้เท้าจื้อรู้สึกวิตกกังวลเกรงว่าตนจะล้มป่วยอย่างเดียวกับภรรยาจึงได้ให้พ่อบ้านทำการตรวจห้องครัวว่ามีอาการชนิดใดที่เพิ่งเอามาปรุงอาหารบ้างหรือไม่? รวมถึงการค้นตัวทุกคนในจวนเพราะเกรงว่าจะถูกลอบวางยา หลังจากการปราบปรามครั้งใหญ่ขององค์ชายสิบห้า คนของเขาก็ล้วนระส่ำระส่ายทั้งแหล่งเก็บเกลือหนีภาษีขนาดใหญ่ถูกทางการเข้ายึด ไหนจะหอคณิกาเถื่อนหลายแห่งที่ถูกเข้าบุกจับกุม ยามนี้หลายคนที่ได้เคยได้เงินส่วนแบ่งจากการทำกิจการผิดกฎหมายกำลังเดือดร้อนเพราะเกรงว่าจื้อซุ่นซีจะไม่อาจหาเงินมาให้พวกตนใช้เสวยสุขได้อีก เหล่าหนานมือขวาของใต้เท้าจื้อต้องคอยตอบคำถามของขุนนางเล็กขุนนางน้อยที่คอยมาสอบถามหาเงินใต้โต๊ะอยู่เนืองๆ

ตกบ่ายจี่หย่าจิ้งก็สิ้นใจอยู่ในห้องนอน ท่ามกลางความโศกเศร้าของบุตรสาวและคนรับใช้ใกล้ชิด จื้อต่ายวี่นั่งคร่ำครวญด้วยความอาลัยรัก

“ฮือๆ ท่านอา ข้าไม่เชื่อว่าท่านแม่จะตายเพราะกินสิ่งใดผิดสำแดงนั่นหรอก! เมื่อวานก็ยังนั่งกินข้าวกับข้าอยู่เลย ฮือๆ จะเป็นไปได้อย่างไรกัน?” ครู่หนึ่งเหมือนนางจะนึกขึ้นมาได้ นางหันไปหาอาสะใภ้ที่ยืนอยู่ด้านหลัง “ท่านอาหญิงหรือว่าท่านแม่ของข้าถูกวางยา!”