เกิดอีกคราเป็นชายาตัวร้าย(มีEbook) นิยาย บท 90

เฉาอวิ๋นจือตกตะลึง เขาจำองครักษ์กังขององค์ชายสิบห้าได้แต่ก็แข็งใจตอบออกไป! “พวกเจ้า! มีสิทธิ์อันใดมาจับกุมข้า”

หมิงเฉิงอวี่ชักม้าขึ้นมาข้างหน้า “แล้วหากเป็นข้าเล่า? ข้ามีสิทธิ์จับกุมพวกเจ้าหรือไม่?”

เฉาอวิ๋นจือมองเห็นร่างสูงถนัดตา เขาไม่คาดคิดว่าองค์ชายสิบห้าจะเป็น ผู้ออกมาตามจับกุมเขาด้วยพระองค์เอง มือปราบเฉาเห็นท่าไม่ดีก็ตะโกนบอกลูกน้อง

“ต้านเอาไว้! อย่าให้เข้ามาใกล้ได้!”

มือปราบนอกคอกกับกลุ่มโจรที่เฉาอวิ๋นจือเลี้ยงเอาไว้รีบพุ่งเข้าหาองครักษ์ทั้งหมดในทันที แต่ยังไม่ทันจะได้เข้าใกล้ลูกธนูก็พุ่งเสียบร่างของพวกเขาหลายคนอย่างแม่นยำ

องครักษ์กังชักกระบี่แล้วกระโจนลงจากหลังม้าไล่ฟันคนของเฉาอวิ๋นจือจนแตกฮือออกคนละทิศละทาง ฝีมือของกังเฉินเป็นที่ครั่นคร้ามต่อเหล่าคนร้าย องครักษ์ทั้งปลายบุกเข้าไปยังรถม้าที่สตรีทั้งหมดถูกจับขึ้นไปมัดไว้

“เฉาอวิ๋นจือหนีไปแล้วพะยะค่ะ!”

องค์ชายที่กำลังต่อสู้อยู่ด้านหลังรีบกระโจนขึ้นหลังม้าควบนำหน้าไปตามทิศที่มือปราบเฉาหนีไป องครักษ์อีกส่วนหนึ่งรีบตามหลังพระองค์ไปติดๆ เฉาอวิ๋นจือกับลูกน้องอีกหลายคนควบม้าหนีเข้าไปในป่า หมิงเฉิงอวี่ตามไปอย่างไม่ลดละ

“มือปราบเฉา! ท่านรีบหนีไปก่อน พวกเราจะขวางเอาไว้ให้!” มือปราบที่ติดตามเฉาอวิ๋นจือมาหลายปีชักกระบี่ชะลอม้าหันกลับมาประจันหน้ากับองค์ชาย สิบห้า หมิงเฉิงอวี่ดึงบังเหียนเข้าประจัญบานอย่างห้าวหาญ ทรงฟันร่างของผู้ขวางทางตกจากหลังม้าไปสองคนก่อนจะควบม้าตามหลังเฉาอวิ๋นจือไปติดๆ

มือปราบใจโฉดควบม้าไปถึงหน้าผาแทบจะชักบังเหียนม้าไม่ทัน เขาก้มลงไปมองเบื้องล่างเห็นเป็นแม่น้ำสายหนึ่งก็รีบลงจากหลังม้า องค์ชายสิบห้าและเหล่าองครักษ์สิบกว่าคนตามมากระชั้นชิด

“ยอมให้ข้าจับเจ้ากลับเมืองหลวงเสียดีๆ”

“องค์ชาย! ท่านคิดจะจับข้าเช่นนั้นหรือ? หากพระองค์มีความสามารถก็ตามข้ามาสิ!” เฉาอวิ๋นจือหันกลับไปมองข้างล่างอีกครั้งหนึ่ง

“เจ้าคิดจะกระโดดลงไปจริงๆ หรือ?” หมิงเฉิงอวี่ทรงหรี่พระเนตร ท่าทางของเฉาอวิ๋นจือคงไม่ยอมจำนนง่าย หากพระองค์ทรงจำไม่ผิดตามแผนที่แล้วป่าแถบนี้มีแม่น้ำไหลผ่าน หรือว่าข้างล่างหน้าผานี้จะเป็น....

“จับเขาเร็ว! อย่าให้กระโดดลงไปได้!”

องครักษ์พร้อมกรูเข้าไปหาเฉาอวิ๋นจือ มือปราบผู้นั้นกลับกระโจนลงไปก่อนที่ผู้ใดจะถึงตัว!

“ไม่ทันแล้วพะยะค่ะ! ด้านล่างเป็นแม่น้ำ เห็นทีมือปราบเฉาจะคาดเอาไว้แล้ว”

“สั่งคนตามลงไปควานหาตัวให้เจอ! แจ้งเจ้าเมืองฉู่จิ้งส่งมือปราบออกมาช่วยข้าด่วน!” ในเมื่อจับกุมมือปราบโฉดด้วยตนเองไม่ได้ ยามนี้คงต้องทำให้เป็นเรื่องใหญ่โตเพื่อให้เฉาอวิ๋นจือกลายเป็นนักโทษของทางการ

“พะยะค่ะ” กังเฉินรีบส่งป้ายสั่งการให้กับองครักษ์เสื้อแพรอีกผู้หนึ่งให้เข้าไปแจ้งเจ้าเมืองฉู่จิ้งโดยด่วน ส่วนพวกตนก็รีบกระจายกันออกไปสืบหาเฉาอวิ๋นจือตามหมู่บ้านที่อยู่ริมแม่น้ำ

หัวหน้ามือปราบของเมืองฉู่จิ้งได้รับบัญชาให้นำคนออกมาช่วยองค์ชายอย่างเร่งด่วน พวกเขาตามหามือปราบเฉาทั้งวันทั้งคืน ส่วนองค์ชายสิบห้าก็เข้าไปยังเมืองฉู่จิ้งเพื่อสอบสวนพ่อค้าชายแดนที่ถูกจับกุมพร้อมสตรีทั้งสิบคน

“พวกนางจะถูกปล่อยตัวเลยหรือไม่?”

“คงยัง...ตอนนี้องค์ชายให้พวกนางพักอยู่ที่โรงเตี๊ยมใกล้ศาลาว่าการเมืองไปก่อนเพื่อจะตรวจสอบสัญญาที่ไม่เป็นธรรม ก็คงอีกไม่นานหรอกเพราะขุนนางเมืองฉู่จิ้งทำงานรวดเร็ว”

จงเหยียนฟังแล้วรู้สึกสบายใจขึ้น “พวกนางจะได้พ้นเคราะห์พ้นโศกกันเสียที คงมีแต่เพียงพวกที่ถูกจับมาเท่านั้นที่ถูกส่งกลับเร็ว”