เกิดใหม่ ไปให้สุด นิยาย บท 125

“เธอไม่ต้องทำอะไรทั้งนั้น ปล่อยให้เขาติดตามเธอและรับอิทธิพลจากเธอมาก็พอ ปล่อยให้เขาเจอโลกแห่งความเป็นจริงบ้าง บอกเขาว่าฉันเป็นคนจัดการเรื่องนี้ และถ้าเขาไม่ฟังเธอละก็ มาบอกฉัน”

แจสเปอร์มองไปที่แซคคารี หวังว่าเขาจะพูดบางอย่างกับเขา

ในท้ายที่สุด แซคคารีพยักหน้าอย่างชื่นชม “ใช่แล้วล่ะ มันถึงเวลาที่เด็กนั่นต้องเผชิญโลกแล้ว”

แซคคารีก็ช่วยเขาไม่ได้ แจสเปอร์ครุ่นคิดและพูดว่า “ถ้าอย่างงั้น ผู้อาวุโสลอว์และมิสเตอร์ลอว์ ผมจะให้สัญญากับพวกคุณตอนนี้ แต่ผมต้องทำให้ชัดเจนว่านายน้อยลอว์กับผมไม่ค่อยชอบขี้หน้ากันเท่าไหร่ เพราะงั้นเราอาจจะทะเลาะกันนะครับ”

แซคคารีพูดว่า “สบายใจได้เลย แอนนาจะไปกับเธอด้วย เฮนรี่กลัวแอนนาเป็นที่สุดและเชื่อฟังทุกอย่างที่เธอพูด และถ้าเขาไม่ทำละก็ มาบอกฉันหรือผู้อาวุโสลอว์ รักวัวให้ผูกรักลูกให้ตี เราปล่อยให้เฮนรี่ทำตัวแบบนี้ไม่ได้อีกแล้ว”

หลังจากได้รับความไว้วางใจของแซคคารีแล้ว แจสเปอร์ยกแก้วขึ้นและยิ้ม “ดื่มให้กับคุณทั้งสาม ขอบคุณสำหรับการต้อนรับครับ”

ผู้อาวุโสลอว์หัวเราะ ยกแก้วของเขาขึ้นมาและพูดว่า “โอเค พวกเราหวังว่าเธอจะสนุกไปกับมันนะ”

ผู้อาวุโสลอว์แก่ตัวขึ้นมากแล้ว และเขาเดินออกจากที่พบปะเพื่อไปพักผ่อน ในขณะที่คนอื่นยังคงรับประทานอาหารอยู่

แซคคารีดื่มอีกนิดหน่อยกับแจสเปอร์ก่อนจะกลับไปทำงาน

ด้วยความเป็นผู้ดูแลของตระกูลลอว์สาขาใหญ่ แซคคารียุ่งมากกว่าที่คนอื่นคิด ตามที่แอนนาเล่า มีเพียงแค่สองในสิบวันที่แซคคารีจะรับประทานอาหารที่บ้าน

หลังจากมื้อเย็น แอนนาส่งแจสเปอร์ที่โรงแรม

ครั้งนี้ แอนนาขับรถของเธอเอง

ปอร์เช่ 911 รุ่นล่าสุด

ในวงจรของเด็กบ้านรวยในเมืองฮาร์เบอร์ รถคันนี้ถือว่าธรรมดามากแล้ว

ขณะที่นั่งอยู่ในรถ แอนนาหันหลังไปถามแจสเปอร์ว่า “จะว่าอะไรไหม ถ้าฉันจะถามคุณหน่อย?”

“ว่ามาเลยครับ”

“คุณจะทำยังไงหากการลงทุนของคุณในวันนี้ล้มเหลว?” แอนนาถาม

แจสเปอร์ยิ้มและพูดว่า “ผมยังไม่ได้คิดเรื่องคำถามของคุณเลย จริง ๆ แล้ว ผมรู้อยู่แล้วว่าผมจะไม่พลาด”

“นั่นคือความมั่นใจหรือความอวดดีกันคะ?” แอนนาถามด้วยความสนใจเล็กน้อย

แจสเปอร์หัวเราะคิกคักและยักไหล่ แล้วพูดว่า “ถ้าผมชนะ มันก็คือความมั่นใจ แต่ถ้าแพ้ งั้นคงเป็นความอวดดีนั่นแหละครับ”

ณ โรงแรมแมนดาริน โอเรียนทอล

มันคือโรงแรมที่หรูหราที่สุดในเมืองฮาร์เบอร์ซึ่งมีความพิเศษในการต้อนรับบุคคลสำคัญต่างชาติ

ห้องสวีทที่หรูหราโอ่อ่าที่สุดของที่นี่มีราคากว่าหนึ่งล้านดอลลาร์ฮาร์เบอร์ต่อหนึ่งคืน

ในครั้งนี้ แจสเปอร์ได้พักอยู่ห้องสวีทที่โอ่อ่าดังที่กล่าวมานี้ และนั่นแสดงให้เห็นว่าตระกูลลอว์ให้ความสำคัญกับเขามากขนาดไหน

ตระกูลลอว์จองห้องนี้ให้แจสเปอร์เป็นเวลาครึ่งเดือน

แอนนาและแจสเปอร์เพิ่งจะถึงชั้นล่างของโรงแรมในตอนที่ได้ยินเสียงเบรกรถอย่างรุนแรง

แลมโบกินีคันนึงได้จอดขวางตรงกลางถนนพร้อมเปิดหน้าต่างลง ชายหนุ่มและใบหน้าอันหล่อเหลากำลังจ้องแจสเปอร์อย่างไร้ท่าที

“เจ้านี่มันเป็นใคร แอนนา?” ชายที่นั่งอยู่ในแลมโบกินีถามอย่างเย็นชา

“เพื่อนของฉันค่ะ” แอนนาขมวดคิ้ว แล้วเธอก็หันหลังและยิ้มให้แจสเปอร์ “ให้ฉันพาคุณไปข้างบนไหม?”

แจสเปอร์คงบอกได้ว่าแอนนาไม่ได้ต้องการทำอะไรสักอย่างกับชายหนุมคนนี้อย่างชัดเจนและกล่าวด้วยความเกรงใจ “ถ้างั้น รบกวนด้วยครับ”

แอนนาหัวเราะคิกคักและเดินเข้าไปในลอบบี้โรงแรมกับแจสเปอร์

ประตูรถเปิดขึ้น และเซน แลนแคสเตอร์ลงจากรถ รีบวิ่งเข้าไปในลอบบี้ด้วยท่าทางอับเฉาเพื่อจะไล่ตามเขาทั้งสองคน

“ฉันไม่สนหรอกนะว่าแกจะเป็นใคร แต่ฉันขอเตือนแกว่า อยู่ให้ห่างจากแอนนาซะ” เซนกล่าวอย่างเย็นชา จ้องเขม็งไปที่แจสเปอร์