เกิดใหม่ ไปให้สุด นิยาย บท 126

“เขาเป็นเพื่อนของฉัน เซน ให้เกียรติกันบ้าง!”

ใบหน้าของแอนนาดูเย็นชาขณะที่ยืนข้างแจสเปอร์และตะเพิดเซนไปอย่างไม่ลังเล

เซนใช้นิ้วป้ายปลายจมูก ทำท่าไม่สนใจคำพูดของแอนนา

เมื่อกวาดสายตามองไปที่กระเป๋าของแจสเปอร์ที่ติดป้ายขนส่งสินค้าทางอากาศ ท่าทางของเขาเปลี่ยนไปเล็กน้อย

“แกมาจากแผ่นดินใหญ่งั้นเหรอ?” เซนแสยะยิ้ม

“แปลว่าแกมาจากแผ่นดินใหญ่สินะ ไม่ต้องสนสัยเลยว่าทำไมฉันไม่เคยเห็นแกแถมนี้เลย ทำไมเหรอ? แกมาที่นี่เพื่อหาขุมทรัพย์เหรอ? ถ้าแกต้องการเงิน เราให้แกได้นะ แต่แกต้องรู้ที่ของตัวเอง เมืองฮาร์เบอร์ไม่ได้ยากจนเหมือนกับแผ่นกินใหญ่ของแกนะ ฟังอยู่ไหม?”

“ฉันคิดว่าคนหนุ่มสาวส่วนใหญ่ในเมืองฮาร์เบอร์ฉลาด มีระดับและมีพรสวรรค์อย่างแอนนา แต่กลายเป็นว่าไม่ใช่แบบนั้น” แจสเปอร์กล่าวด้วยเสียงแผ่วเบา

แม้ว่าในปี 2020 ยังมีคนหลงตัวเองอีกมากที่คิดว่าพวกเขาเองเหนือกว่าและเหยียดหยามชาวแผ่นดินใหญ่เพียงเพราะว่าพวกเขาเป็นคนจากเมืองฮาร์เบอร์

เซนแสดงความโกรธออกมาอย่างเห็นได้ชัด “เฮ้ ไอ้คนแผ่นดินใหญ่ แกกำลังเรียกใครว่าโง่และไม่มีระดับ? กล้าดียังไงไอ้คนจากแผ่นดินใหญ่มาบอกว่าฉันไม่มีระดับ?

“ฉันกำลังหมายถึงคนที่โกรธเพราะเรื่องนี้ตะหาก” แจสเปอร์ยักไหล่

หลังจากพูดออกไปแบบนั้น แจสเปอร์หันไปพูดกับแอนนาว่า “ไปข้างบนกันเถอะครับ ไม่จำเป็นต้องไปเสียเวลากับผู้ชายแบบนี้”

เซนจ้องไปที่แจสเปอร์ด้วยสายตาเย็นชาและยิ้มด้วยความโกรธออกมา “แกคิดว่าจะทำอะไรก็ได้เพราะว่าแกเป็นเพื่อนของแอนนางั้นเหรอ? ฉันจะกระทืบไอ้คนแผ่นดินใหญ่อย่างแกให้ตายได้ง่าย ๆ”

ขณะที่เซนกล่าวแบบนั้น เขามองไปที่แอนนาและพูดว่า “แอนนา เธอเป็นคนของตระกูลลอว์ ตระกูลชั้นสูงของเมืองฮาร์เบอร์ เที่ยวกับไอ้คนแผ่นดินใหญ่แบบนั้นจะทำให้เธอดูด้อยค่าซะเปล่า”

แอนนาชำเลืองสายตาไปที่เซนและพูดว่า “ฉันคิดว่าฉันจะดูด้อยค่าถ้าไปกับคนอย่างนายมากกว่า”

หลังจากกล่าวจบ แอนนายิ้มให้กับแจสเปอร์และพูดว่า “ไปข้างบนกันเถอะค่ะ อย่าไปสนใจเขาเลย”

เขามองอย่างบูดบึ้งขณะที่ทั้งสองคนหายไปในลิฟท์ เซนกำหมัดแน่นและค่อย ๆ คลาย เห็นได้ชัดว่าเขากำลังโกรธอย่างหนัก

หลังจากนั้นไม่นาน เขาได้ยินใครบางคนสบถด้านนอกประตู

“ไอ้เวรเอ้ย รถของใครวะมาจอดขวางกลางทาง? ไอ้งั่งนี่อยากตายรึไงวะ?

เซนหันหลังและรีบออกไปด้านนอกซึ่งเขาเองก็เดือดพล่านอยู่แล้ว

เมื่อเดินออกไปด้านนอกของโรงแรม เขาเห็นชายหนุ่มคนหนึ่งกำลังทุบกระจกรถแลมโบกินีของเขาด้วยชะแลงอยู่

แม้ว่าเห็นหน้าของชายคนนั้นแล้ว เขารีบปรามความโกรธของเขาทันที

“นายน้อยลอว์เองเหรอ?!”

เมื่อเฮนรี่ได้ยินชื่อของเขา เขาหันหลังและมองด้วยท่าทีบึ้งตึง เมื่อเขาเห็นเซน เขาชี้ไปที่รถแลมโบกินีและถามว่า “นี่รถแกใช่ไหม?”

เซนพยักหน้า เขาชำเลืองมองไปที่เฟอรารี่ เอฟ 12 ของเฮนรี่ที่เพิ่งจอดตรงกลางทางเพราะแลมโบกินี่ของเขาขวางอยู่ เขารู้สึกเขินเล็กน้อยในทันที

“ฉันทุบมันแล้ว แกมีอะไรจะพูดไหม?” เฮนรี่พูดด้วยยิ้มมุมปาก

เซนยิ้มแห้งออกมา “คุณช่างอ่อนโยนเหลือเกิน นายน้อยลอว์”

เมื่อเห็นความฉลาดของเซน เฮนรี่แตะไปที่บ่าของเขาและพูดว่า “ฉันไม่รู้ว่ารถคันนี้เป็นของนาย บวกกับฉันอารมณ์เสียมากในวันนี้ ฉันจะเลี้ยงข้าวเย็นนายทีหลังนะ”

อารมณ์เสียมาก?

เซนมองไปที่โรงแรมแมนดาริน โอเรียนทอล ก่อนที่เขาจะถามว่า “นี่คุณอารมณ์เสียเพราะชายคนที่อยู่กับน้องสาวคุณใช่ไหม?

ท่าทางของเฮนรี่ดูท้อแท้ทันทีที่ได้ยินสิ่งที่เขากล่าว

เขาได้รับสายของแซคคารีก่อนหน้านี้ แซคคารีต้องการให้เขาติดตามแจสเปอร์และเรียนรู้จากเขา!?

เฮนรี่โกรธขึ้นมาทันที

อย่างไรก็ตาม แซคคารีไม่ยอมใจอ่อน เขาบอกว่านี่เป็นความคิดของผู้อาวุโสลอว์ด้วยเหมือนกัน