เกิดใหม่ ไปให้สุด นิยาย บท 133

“ไอ้งั่งนั่นเป็นใคร?” เซนขมวดคิ้วขณะที่ถามเซย์เดน

เซย์เดนแสดงท่าทีเย้ยหยันและพูดว่า “ให้ตายเถอะ มันก็แค่พยายามหาเรื่องดิ้นรนกับทรัพย์สินของมันนั่นแหละ แป๊บนึงนะ ดูหน่อยซิว่ามันจะมาไม้ไหน”

หลังจากผ่านไปสักพัก ก็ได้ยินเสียงจอห์นที่กังวลเล็กน้อยว่า “เสร็จแล้วล่ะ บอกมาเลย หุ้นตัวไหน?”

“บริษัทเมแกน ตั้งราคาตลาดปัจจุบันเป็นราคาเป้าหมาย ซื้อหุ้นทุกตัวเต็มวงเงิน” แจสเปอร์สั่งอย่างใจเย็น

“บริษัทเมแกน? นายน้อยแลนแคสเตอร์ นั่นใช่สินทรัพย์ของครอบครัวคุณใช่ไหม?” เซย์เดนหันหลังด้วยรู้สึกสงสัย อย่างไรก็ตาม เขาพบว่าเซนกำลังยิ้มราวกับว่าเขากำลังจะเป็นบ้า

“ฮาฮ่าฮ่า น่าขำซะจริง กล้าดียังไงไอ้เหลือขอจากเมืองบ้านนอกที่ไม่เคยเห็นแม้แต่โลกอย่างนั้น คิดจะทำการใหญ่กับบริษัทเมแกนของฉันกันวะ? ได้เลย แสดงให้ฉันเห็นสักห้าพันล้านสิ ถ้าไม่ได้ หยุดทำให้ตัวเองขายหน้าเถอะ”

เซย์เดนกลับคืนสติและพูดพลางหัวเราะอย่างบ้าคลั่งว่า “แจสเปอร์ นี่แกโง่จริง ๆ ใช่ไหม? บริษัท เมแกนคือสินทรัพย์หลักของตระกูลแลแคสเตอร์ด้วยมูลค่าตลาดกว่าหนึ่งพันล้าน แกคิดจะซื้อบริษัทนี้งั้นเหรอ? แกเงินงั้นเหรอ?”

“ทำไมเราต้องมาสนใจไอ้คนพรรค์นี้กัน? น่าขำจริง ๆ”

นั่นเหมือนกับว่าแจสเปอร์ไม่ได้ยินคำเย้ยหยันจากเขาทั้งสองคน เขาพูดกับจอห์นอย่างใจเย็นว่า “แบ่งสินทรัพย์จากอสังหาริมทรัพย์เจดับเบิ้ลยูเข้าสู่ตลาด เมื่อฉันกลับไป ฉันจะจัดขั้นตอนโดยถามเวนดี้เพื่อมอบหมายงานให้กับนาย”

จอห์นได้ยินเสียงที่แจสเปอร์กล่าวผ่านทางโทรศัพท์ อย่างไรก็ตาม เขาไม่ตั้งคำถามมากไปกว่านี้และพูดไปโดยไตร่ตรองอีกครั้งว่า “มั่นใจได้เลย ฉันทำให้นายถึงขีดจำกัดสูงสุดที่สองพันล้าน”

เมื่อครั้งที่ฮิวจ์หลอกเขาเมื่อก่อนหน้านี้ เป็นแจสเปอร์ที่ช่วยเขากำจัดฮิวจ์ในทันที เขาได้ให้สัญญากับแจสเปอร์ว่าวันหนึ่งในอนาคต เขาจะช่วยแจสเปอร์ไม่ว่ายังไงก็ตาม!

อีกทั้ง จอห์นมั่นใจว่าแจสเปอร์ไม่มีทางหลอกเขา

‘ถ้านายจะเล่นเกมนี้ จงเล่นให้ใหญ่เข้าไว้!’

จอห์นใช้ขีดจำกัดสูงสุดในทันทีและจัดสรรสินเชื่อของอสังหาริมทรัพย์เจดับเบิ้ลยูใหม่ทั้งหมด จำนวนเบ็ดเสร็จสองพันล้านถูกโอนเข้าสู่บัญชีของแจสเปอร์ในทันที เพิ่มเข้าสู่บัญชีของแจสเปอร์ซึ่งมีเงินอยู่แต่แรกเข้าจำนวนสี่พันล้าน

‘หกพันล้าน!’

หกพันล้าน ภายหลังจากถูกดำเนินการโดยจอห์น ถูกจัดสรรเข้าสู่ตลาดหุ้นของบริษัท เมแกน

บูม! นั่นราวกับว่าหินขนาดมหึมาได้ตกลงบนหน้าบ่อ เป็นสาเหตุให้เกิดคลื่นอันน่าสะพรึงกลัว

มูลค่าหุ้นของบริษัทเมแกนขึ้นมาทันทีโดยไม่กี่จุด ปริมาณการแลกเปลี่ยนเป็นสิบเท่าในแค่ชั่วพริบตา

ข้อความการแลกเปลี่ยนสีแดงเริ่มใหม่อยู่เรื่อย ๆ บัญชีของแจสเปอร์และผู้ที่ถือหุ้นของบริษัทเมแกน พุ่งสูงขึ้นอย่างบ้าคลั่ง

ด้วยเหตุนั้น คณะกรรมการกำกับดูแลหลักทรัพย์เมืองฮาร์เบอร์ได้รับสารอย่างเป็นทางการทันทีโดยถูกปล่อยจากจอห์น ผู้ซึ่งทำหน้าที่เป็นผู้ช่วยของแจสเปอร์

[แจสเปอร์ เลน ในฐานะบุคคลธรรมดา จะขอเริ่มต้นการใช้กำลังจัดซื้ออย่างเป็นทางการกับบริษัทเมแกน!]

แค่การเคลื่อนไหวเดียวและทำให้เกิดความโกลาหล กองทุนเปลี่ยนไปในทันทีเมื่อข่าวถูกปล่อย แทบทุกความสนใจของทุกคนมุ่งไปที่หุ้นของบริษัทเมแกน

“แจส เปอร์เซ็นต์ของหุ้นที่นายกำลังถืออยู่ที่ประมาณ 37% ตอนนี้นายคือผู้ถือหุ้นรายใหญ่ที่สุดอันดับสองของบริษัทเมแกน”

“รอข่าวจากฉันนะ”

แจสเปอร์กล่าวและวางสายไป

ทันทีที่แจสเปอร์วางสายไป เสียงโทรศัพท์ของเซนก็ดังขึ้นทันที

เขาดึงโทรศัพท์ออกมาด้วยความพยายามอย่างหนัก เขารู้สึกตะลังงันไปเรียบร้อยและติดขัดในการกดปุ่มรับสาย รู้สึกชา

ในปลายสายของอีกคน มีเสียงโวยวายจากสายของชายวัยกลางคนซึ่งท่าท่างจะโกรธหนักมาก “ไอ้เด็กเหลือขอ! แกทะเลาะอยู่กับใครตรงนั้นวะ?! ทำไมถึงมีใครบางคนกำลังเคลื่อนไหวต่อต้านบริษัทของเรา?”

“ 37% ของหุ้นส่วนของบริษัทเมแกนถูกบังคับซื้อไปแล้ว! แกรู้ไหมว่าเจ้านั่นสามารถจัดประชุมบอร์ดผู้บริหารได้ตลอดเวลาและเรียกร้องให้ปรับโครงสร้างของบริษัททั้งหมดได้?!”

เซนบ่นพึมพำเมื่อได้ยินแบบนั้น เขาไม่มีทางเลือกแต่รู้สึกว่าบางอย่างได้หายไป แต่เขายังพูดออกไปไม่ได้ นั่นเป็นเพราะว่าเขาไม่ทันรู้ตัวถึงปัญหาเกี่ยวกับบริษัท!

บ๊อบก็ยังคงโวยวายในสายอย่างต่อเนื่อง

แจสเปอร์เดินไปหาเซนที่ตอนนี้ดูท่าท่างซีดเซียว เขาพูดอย่างใจเย็นว่า “แกหยุดคิดเรื่องนี้ก็ได้นะ ฉันคิดว่าตอนนี้ พ่อของแกคงมีความตั้งใจที่จะทุบแกให้ตายเลยล่ะ แกยังคิดว่าแกจะรอดอยู่ไหม?”