เกิดใหม่ ไปให้สุด นิยาย บท 153

เรื่องนี้สำเร็จได้ด้วยคนธรรมดาเพียงคนเดียวได้อย่างไร?

“เธอทำได้ดีกับทางเลือกสุดท้ายของเธอ ปู่ของมิทช์เป็นคนที่มีเกียรติคนนึง เราติดค้างเขาเนื่องด้วยสิ่งต่าง ๆ ที่เกิดขึ้นในอดีต เราต้องปล่อยให้เขารักษาเกียรติของเขาไว้”

แซคคารีรู้สึกชื่นชมเป็นอย่างมากกับความจริงที่ว่าแจสเปอร์ไม่ได้กดดันให้มิทช์ไปถึงจุดที่สิ้นคิด แต่เลือกที่จะจบเรื่องนั้นด้วยเงินหนึ่ง 100 ดอลลาร์แทน

“แน่นอนว่า เธอไม่จำเป็นต้องช่วยตระกูลลอว์ชดใช้ในสิ่งที่เราติดค้างกับตระกูลแลงดอน อย่างไรก็ตาม ถ้าเธอต้องการตั้งหลักในเมืองฮาร์เบอร์ในอนาคต เธอควรรู้ไว้ว่าเราแตกต่างจากที่อื่น ๆ เพราะเราให้ความสำคัญกับเรื่องความสัมพันธ์เป็นอย่างมาก มันจะเป็นภัยต่อการเติบโตของเธอถ้าเธอบาดหมางกับตระกูลแลงดอน”

แจสเปอร์กล่าวอย่างใจเย็น “ผมไม่ได้คิดมากเท่าไหร่ครับ ศรัทธาต้องมาจากใจ ไม่ใช่บังคับ”

“ท่าทีของตระกูลแลงดอนไม่ได้กระทบผมมากเท่าไหร่ ผมคิดว่าแลกกับการคุกเข่าหนึ่งครั้งเป็นเงินหนึ่ง 100 ดอลลาร์มันคุ้มค่ากว่านั้นเอง”

แซคคารียิ้มและพูดว่า “เอาล่ะ ไม่เลวเลย ฉันไม่อาจล่วงรู้ได้เลยว่าจะมีความหยิ่งยโสในคนหนุ่มสาว โดยเฉพาะคนที่ประสบความสำเร็จอย่างเธอนั้นมากแค่ไหน คนที่ประสบความสำเร็จจำนวนมากนั้นหยิ่งยโสนะ แต่เธอไม่ได้เป็นแบบนั้น ฉันรู้สึกอยู่เสมอเหมือนฉันกำลังคุยกับคนรุ่นราวคราวเดียวกันในตอนที่คุยกับเธอ”

“ขอบคุณสำหรับความใจกว้างที่ให้เกียรติคนอย่างผมขนาดนี้ มิสเตอร์ลอว์” แจสเปอร์กล่าวขณะที่ยิ้ม

แซคคารีกล่าวอย่างขบขัน “ยังเรียกฉันว่ามิสเจอร์ลอว์อีกหรือ? ช่างเป็นทางการซะจริง”

“คุณลุงลอว์ ผมขอดื่มให้กับคุณ” แจสเปอร์ยิ้มขณะที่ยกแก้วขึ้น

“ฮาฮ่า ได้เลย” แซคคารีหัวเราะอย่างจริงใจขณะที่ชนแก้วกับแจสเปอร์

เฮนรี่รู้สึกเบื่อหน่ายที่เห็นแจสเปอร์และแซคคารีเอาแต่ยกยอกันไปมา เขาจึงขัดจังหวะพวกเขา

“พ่อครับ ไม่ใช่ว่าพ่อขอร้องให้เราแค่พาแจสเปอร์กลับบ้านตอนที่พ่อเกือบจะเสร็จการสืบสวนเรื่องของบริษัทบันเทิงหรอกเหรอ?”