เกิดใหม่ ไปให้สุด นิยาย บท 170

แซคคารีส่ายหน้าและหัวเราะเสียงดัง

เขาขบขันเป็นที่สุด เขาจะไม่พลาดโอกาสที่จะเยาะเย้ยเคนเนดี้ แลงดอนนี้ไป

อย่างที่คาดไว้ เคนเนดี้มีท่าทีที่โกรธมาก

เหล่าผู้นำคนอื่น ๆ หัวเราะอย่างมีความสุขหลังจากที่จ้องตากันไปมา

สถานการณ์ของทั้งคู่เกิดขึ้นระหว่างการประมูลและพัวพันกับการประลองความร่ำรวย

แต่ถึงอย่างไร คนที่มีอำนาจเหนือกว่าระหว่างมิทช์และแจสเปอร์คงเห็นกันได้อย่างง่าย ๆ

“มิสเตอร์มิทช์ แลงดอน ได้ให้ราคาที่ 100 ล้านฮาร์เบอร์ดอลลาร์สำหรับถ้วยลายครามสีฟ้าและขาวใบนี้ นับหนึ่ง”

“นับสอง”

“นับสาม ปิดการประมูล! ยิน...ยินดีกับมิสเตอร์มิทช์ แลงดอนด้วยครับ” เจ้าภาพประกาศออกมาและไม่กล้าที่จะมองไปที่มิทช์ซึ่งมีสีหน้าที่สลักไปด้วยความดุร้าย เขาเริ่มการประมูลของชิ้นถัดไปหลังจากที่จบขั้นตอนประมูลของชิ้นก่อนหน้าอย่างเร่งรีบ

ของที่ถูกนำมาประมูลได้ลดลงทีละนิดทีละหน่อย แจสเปอร์ไม่ได้เข้าร่วมประมูลของชิ้นไหนเลยหลังจากนั้น

ด้วยท่าทีที่เหมือนจะฆ่าสลักบนใบหน้าของเขา มิทช์ยังคงโกรธหนัก แต่ถึงอย่างไร เซน แลนแคสเตอร์ ที่นั่งอยู่ข้าง ๆ มิทช์ เริ่มรู้สึกกังวล

เขารู้สึกกระวนกระวายใจเป็นอย่างมาก

เขาไม่ได้เข้าร่วมการประมูลเลยจนกระทั่งถึงตอนนี้

เมื่อมองเหตุการณ์ของมิทช์ก่อนหน้านี้ เขารู้ว่าแจสเปอร์คงไม่ปล่อยเขาไปแน่เมื่อเขาเริ่มประมูล

อย่างไรก็ตาม เขาตกอยู่ในสถานการณ์ที่บีบคั้น ถ้าเขายอมแพ้กับการประมูล คนอื่น ๆ คงจะเยาะเย้ยเขาว่าทำตัวขี้เหนียว พวกเขาส่วนมากคงคิดว่าเขากลัวแจสเปอร์

เขาจะถูกคนคนนี้ทำให้ขายหน้าไม่ได้

อีกทั้ง เขารู้ด้วยว่าเขาไม่สามารถทำให้พ่อของเขา บ๊อบ แลนแคสเตอร์ ขายหน้าได้

ขณะที่การประมูลค่อย ๆ เดินหน้าไปสู่จุดสิ้นสุด ภาพวาดแนวนอนของนักวาดที่มีชื่อเสียงภาพหนึ่งจากเมืองฮาร์เบอร์ถูกนำจัดแสดงต่อหน้าของผู้ชม เซนกัดฟันและตัดสินใจที่เริ่มประมูล

“1.1 ล้านฮาร์เบอร์ดอลลาร์”

เซนเพิ่งจะเสนอราคาประมูล เขาเหลือบตามองไปที่แจสเปอร์ตามสัญชาตญาณ เขาได้ตัดสินใจการจำกัดไว้แล้วที่สิบล้านฮาร์เบอร์ดอลลาร์ ถ้าแจสเปอร์เสนอราคาประมูลสูงกว่านั้น เขาคงปล่อยกลับไปที่แจสเปอร์โดยยอมแพ้ไป

วิธีนั้น เขาจะสามารถป้องกันการเสียสมบัติของตัวเองไปได้

คิดแบบนี้แล้ว เซนยิ้มด้วยมุมปาก