เกิดใหม่ ไปให้สุด นิยาย บท 194

ทั่วทั้งวิลล่าเงียบสงัด

ในตอนนี้ เหล่าเทรดเดอร์แทบอยากจะหยุดหายใจในทันที

พวกเขากลัวว่าเมื่อรายงานออกไป บ๊อบที่กำลังโกรธอยู่จะปลดปล่อยความโมโหนั้นใส่พวกเขา

ไม่มีใครกล้าพูดแม้แต่คำเดียว แต่ทุกคนไม่พอใจกับเรื่องนี้อยู่ในใจ

‘แกเป็นคนเดียวที่ออกคำสั่งนี้และก็เป็นคนเดียวตัดสินใจทุกอย่าง ตอนนี้ที่แกได้ติดกับดักของอีกฝ่ายเอง แกกำลังจะโทษคนที่กำลังทำงานให้แกงั้นเหรอ?’

บ๊อบสูดอากาศเสียงดัง และกำลังจ้องไปที่ตลาดอย่างเดือดดาลและหงุดหงิด เขากำลังกัดฟันกรอด ไม่มีใครรู้ได้ว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่

ในตอนนี้ โทรศัพท์ของเขาดังขึ้น

เขาคอตกเมื่อเห็นว่ามันเป็นสายจากเคนเนดี้ อย่างไรก็ตาม เขายังคงตัดสินใจที่จะรับสาย

“เกิดอะไรขึ้นกับนาย? ฉันมอบอำนาจในการออกคำสั่งพวกเขาให้กับนาย และนายก็ทำมันพัง! นายอยากจะให้ฉันอธิบายเรื่องนี้กับโรเจอร์ยังไง?” เสียงที่มืดมนของเคนเนดี้ดังมาจากปลายสาย

บ๊อบรู้สึกได้ถึงปีศาจไฟกำลังดิ้นพล่านในท้องของเขา แต่เนื่องจากเขาเกรงกลัวอำนาจและอิทธิพลของเคนเนดี้ เขาจึงข่มความไม่พอใจของเขาไว้อย่างหมดจด เขาพูดว่า “อีกฝ่ายมันเจ้าเล่ห์เกินไป ฉันไม่ได้คาดหวังให้เรื่องเกิดขึ้น”

“พอแค่นั้นเหละ หยุดพูดซะ!” เคนเนดี้ตัดบทของบ๊อบ

“เราเพิ่งจะได้คุยกันเรื่องนี้เมื่อกี้เองและเราอยู่ระหว่างทางไปรัฐบาลเมืองฮาร์เบอร์ เราวางแผนที่จะเป็นเจ้าภาพในการแถลงข่างร่วมกับรัฐบาลตอนเที่ยงนี้”

“สี่ตระกูลเศรษฐีจะถอนเงินคนละหนึ่งหมื่นล้าน ด้วยกองทุนกู้คืนตลาดจากทางรัฐบาลและบรรดาเศรษฐีคนอื่น ๆ เราอาจจะรวมรวมได้ถึง 1 แสนล้าน”

“1 แสนล้านจะถูกอัดฉีดเข้าสู่ตลาดหุ้นเพื่อกู้ตลาดคืนมาในบ่ายนี้ ฉันจะกลับไปพร้อมโรเจอร์ก่อนที่ตลาดจะเปิดขึ้นในตอนบ่าย หลังจากนี้อย่าทำตัวเป็นจุดสนใจล่ะ ถ้านายทำให้โรเจอร์คิดว่านายเป็นขยะไรค่า ฉันก็ช่วยอะไรนายไม่ได้ และฉันจะไม่ช่วยนายเลย!”

หลังจากที่บ๊อบได้ยินแบบนั้น เขารู้สึกกลัวและประหม่าในใจ เขาพูดว่า “1 แสนล้านงั้นเหรอ? แล้วเราจะเดินเกมนี้ยังไงหลังจากที่กองทุนนั้นเข้ามาแล้ว?”

เคนเนดี้เย้ยหยันและพูดว่า “กองทุนควอนตัมยังไม่เคลื่อนไหวเลย นายคิดว่าโรเจอร์และแก๊งของเขาอยู่ที่เมืองฮาร์เบอร์ทำไมกันล่ะ? เราแค่รอให้พวกมันอัดฉีดเงินทุนเข้าสู่ตลาด เมื่อนั่นเกิดขึ้นแล้ว เราคงไม่รู้ว่าพวกมันกำลังกู้ตลาดคืนมาหรือส่งตัวเองไปตายกันแน่ ฮึ ฮึ”

…

ระหว่างมื้อเที่ยง แจสเปอร์ แอนนาและเฮนรี่กำลังรับประทานอาหารขณะดูโทรทัศน์ไปด้วย

ที่กำลังฉายบนโทรทัศน์คือ รายงายสดจากงานแถลงข่าวของรัฐบาล

“สี่ตระกูลเศรษฐีร่วมกับรัฐบาลกำลังแถลงการณ์ว่า เศรษฐกิจของเมืองฮาร์เบอร์คือผลลัพธ์ของประชาชนทุกคนในเมืองฮาร์เบอร์ และพวกเขาจะไม่ปล่อยให้ใครหน้าไหนมาทำให้แปดเปื้อนเป็นอันขาด!”

“บ่ายนี้ บรรดาสี่ตระกูลเศรษฐี เศรษฐีในเมืองฮาร์เบอร์คนอื่น ๆ และรัฐบาลมีแผนโดยรวมที่จะเพิ่มเงิน 1 แสนล้านในกองทุนเพื่อกอบกู้ตลาดคืนมา!”

ข่าวชุดหนึ่งชี้ให้เห็นแล้วว่ารัฐบาลได้เริ่มทำบางอย่างแล้ว

เฮนรี่หันไปมองแจสเปอร์ เขาพูดว่า “นายนี่แม่นจริง ๆ นะ รัฐบาลเผยแพร่คำชี้แจงในตอนเที่ยงจริงด้วย แม้กระทั่งที่นายบอกว่า 1 แสนล้านก็ถูกอีก นายเป็นพระเจ้างั้นเหรอ?”

เมื่อเฮนรี่จำเรื่องที่แจสเปอร์ได้กล่าวว่ารัฐบาลจะเผยแพร่คำชี้แจงก่อนมื้อเที่ยงเกี่ยวกับการกู้คืนตลาดหุ้นด้วยเงินในกองทุน 1 แสนล้านและเรื่องที่เขาไม่ได้เชื่อคำพูดของแจสเปอร์ เขารู้สึกกระอักกระอ่วนเล็กน้อย

“พ่อของนายโทรมาบอกฉัน ฉันแค่กำลังพูดซ้ำในสิ่งที่พ่อของนายบอก เพราะงั้นฉันผิดตรงไหนเหรอ?” แจสเปอร์ยักไหล่ เขาไม่สนใจกับสายตาที่จ้องเขม็งของเฮนรี่หลังจากที่เขารู้สึกโกรธด้วยความอับอาย สักครู่ต่อมา เขาจ้องแจสเปอร์อย่างว่างเปล่า

“โธ่เว้ย! นายหลอกฉันหนิ!” เฮนรี่ตะโกนอย่างไม่พอใจ

หลังจากที่ใช้เวลาร่วมกับเขาสักพัก ท้ายที่สุดเฮนรี่ก็เดาอารมณ์ของแจสเปอร์ได้

เขาดูเป็นผู้ใหญ่และจริงจัง ไม่เหมือนใคร ๆ ที่อายุเท่ากับเขา แต่อย่างไรก็ตาม เขาเป็นคนง่าย ๆ และรับมุกตลกได้ด้วย

ความสัมพันธ์ของเขาทั้งสองดีขึ้นมากกว่าก่อนหน้านี้ อีกทั้งเฮนรี่ประทับใจในตัวแจสเปอร์มาก ดังนั้น ความรู้สึกที่เหนือกว่าในการเป็นลูกชายของเศรษฐีหมายเลขหนึ่งในเมืองฮาร์เบอร์ได้หายไปนานแล้ว