เกิดใหม่ ไปให้สุด นิยาย บท 231

ลิเลียน่าฮึดฮัดและพูดว่า “โอ้ อย่าภูมิใจตัวเองมากไปหน่อยเลย แกคิดแกเป็นใคร?”

ขณะที่เธอกล่าวนั้น ลิเลียน่าเหลือบไปเห็นนิตยสารในมือของแจสเปอร์และเย้ยหยันดูถูก “ดูแกสิ อ่านการเงินรายสัปดาห์ของเทอร์ร่าเหมือนกับเราเลย มีแค่บุคคลในเมืองฮาร์เบอร์และผู้มีอิทธิพลในโลกธุรกิจที่ให้ความสำคัญกับมัน ที่พวกบ้านนอกอย่างแกทำได้ก็แค่ดู”

“ลิเลียน่า เธอต้องเช็คตาเธอบ้างนะ” ควีนนี่กล่าวพลางถอนหายใจ

ลิเลียน่าขมวดคิ้วเมื่อได้ยินเรื่องนี้และพูดอย่างเยือกเย็นว่า “เธอหมายความว่าไง?”

ควีนนี่ดึงตัวก็อปปี้ของนิตยสารการเงินรายสัปดาห์ของเทอร์ร่าที่อยู่ด้านหน้าที่นั่งของเธอและโยนให้กับลิเลียน่า “ดูผู้ชายที่อยู่บนปกนั่นให้ดีสิ”

ลิเลียน่ามองดูและสังเกตเห็นความคล้ายคลึงของชายบนหน้าปกกับชาวแผ่นดินใหญ่ที่อยู่ต่อหน้าเธอ

ไม่ ไม่ใช่แค่ ‘คล้ายคลึง’ แต่มันคนเดียวกันนี่!

ลิเลียน่าถอยหลังไปอย่างกะทันหัน จากนั้นจึงหันหน้ามองด้วยท่าทีหวาดกลัวไปที่แจสเปอร์ หลังจากนั้นยืนยันครั้งแล้วครั้งเล่าก่อนที่จะตระหนักว่าพวกเขาเป็นชายคนเดียวกันแน่นอน

“คุณ...คุณเป็นใครกัน?” ลิเลียน่าอุทาน

“ควีนนี่คือศิลปินคนหนึ่งภายใต้แอดเวนท์ เอ็นเตอร์เทนเมนต์ กรุ๊ปและคุณคือเอเจนของเธอ ตอนนี้ที่บริษัทได้ปรับปรุงโครงสร้างแล้ว คุณควรจะทำแค่ในสิ่งที่คุณต้องทำในฐานะเอเจน ใช่มั้ย?” แจสเปอร์กล่าวเบา ๆ

“ตอนนี้ คุณถูกไล่ออกแล้ว”

ทันใดนั้น ลิเลียน่ารู้สึกเหมือนกับว่าถูกฟ้าผ่า เธอมองไปที่แจสเปอร์ด้วยใบหน้าซีดเผือด อ้าปากพูดตะกุกตะกักว่า “คุณ...คุณคือ...มิสเตอร์เลนงั้นเหรอ?!”

ควีนนี่ยืนขึ้น เหลือบมองไปที่ลิเลียน่าด้วยท่าทีที่ไม่แยแสเป็นอย่างมาก และพูดอย่างอ่อนโยนว่า “ขอบคุณที่ช่วยดูแลฉันในหลายปีมานี้นะ ลิเลียน่า ฉันขอให้เธอเดินทางปลอดภัยในอนาคตนะ”

ขณะที่พูด ควีนนี่มาที่ด้านข้างของแจสเปอร์และทักทายอย่างเคารพ “ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ มิสเตอร์เลน”

“ยินดีที่ได้รู้จักครับ”

แจสเปอร์พยักหน้า เขารับความรู้สึกที่เป็นกลางต่อควีนนี่ได้ ในความคิดของเขา ควีนนี่ก็เป็นแค่คนทำเงินคนหนึ่ง!

ควีนนี่ถามอย่างระมัดระวังว่า “ขอฉันนั่งข้างคุณได้ไหมคะ มิสเตอร์เลน?”

“ได้เลยครับ” แจสเปอร์กล่าวเบา ๆ

ดาราหญิงส่วนใหญ่ในวงการบันเทิงรู้ดีถึงการรับใช้เหล่าผู้บริหาร เวลาส่วนใหญ่ กฎต่าง ๆ ที่ไม่ได้บัญญัติไว้เกิดขึ้นจากความยินยอมพร้อมใจ และควีนนี่ก็ไม่มีการยกเว้นด้วยเช่นกัน

โดยเฉพาะเมื่อแจสเปอร์เป็นผู้บริหารของบริษัทด้วยแล้ว เขาแบกรับเรื่องหนักอึ้งมากกว่าใคร ๆ

ในตอนนี้ ฐานะของแจสเปอร์คงเรียกดาราหญิงของเมืองฮาร์เบอร์แปดในสิบให้เรียงแถวเข้ามาปรนนิบัติเขาได้ ถ้าเขาอยากจะทำ

แน่นอนว่า ควีนนี่มีความคิดนี้ด้วยเช่นกัน

แจสเปอร์ทั้งหนุ่ม หล่อ มีอิทธิพลและร่ำรวย

ถ้าเธออยากจะสร้างความคุ้นเคยกับเขาแบบนั้น แล้วเธอจะทำงานหนักเอามาก ๆ ไปทำไมกัน? เธอแค่เป็นนกน้อยในกรงทองของเขาโดยไม่ต้องกังวลเรื่องอื่นเลย

แต่น่าเสียดายสำหรับควีนนี่ ไม่ว่าเธอจะพยายามทำดีมากแค่ไหน หลังจากนั้น แจสเปอร์ก็ปฏิบัติกับเธอด้วยท่าทีเมินเฉย

ความเฉยเมยของเขาที่กั้นเธอไว้สุดแขนทำให้ควีนนี่ตระหนักรู้ว่าเธอไร้เดียงสามากแค่ไหน

เป็นไปได้อย่างไรที่ผู้ชายคนหนึ่งอย่างแจสเปอร์จะไม่ตกหลุมรักผู้หญิงอย่างเธอ?

“มิสเตอร์...มิสเตอร์เลนคะ ฉันผิดมากจริง ๆ ฉันไม่ควรพูดเรื่องพวกนั้น ฉันสมควรถูกลงโทษ ได้โปรดให้อภัยฉันเถอะ!”

ลิเลียน่าก้าวมาข้างหน้าและอ้อนวอน เธอกำลังร้องไห้

เธอรู้ดีกว่าใคร ๆ ว่าเอเจนแบบเธอคงทำให้คนอื่นไม่พอใจได้ แม้แต่ตัวดาราเองและเหล่าผู้สนับสนุน แต่ไม่ใช่ผู้บริหาร

ช่วงเวลาที่เธอทำให้บอสไม่พอใจ ทุกอย่างคงจบลงแล้ว

“เงียบเถอะครับ”

แจสเปอร์พูดเบา ๆ ว่า “ผมเป็นสุภาพบุรุษคนหนึ่ง ผมไม่อยากทำอะไรกับผู้หญิงที่โวยวายไร้เหตุผล”

“ฮึ...”

ควีนนี่ที่นั่งข้าง ๆ เขา ทนที่จะหัวเราะในใจไม่ได้หลังจากที่ได้ยินสิ่งที่แจสเปอร์กล่าว แจสเปอร์ไม่ใช่แค่หนุ่มและมีความสามารถ แต่เขายังค่อนข้างอารมณ์ขันอีกด้วย!