เกิดใหม่ ไปให้สุด นิยาย บท 77

“ออกไปกับอยู่แม่ก่อน เดี๋ยวฉันก็จะออกไปแล้ว”

เขาเป็นห่วงแจสเปอร์เหมือนตอนที่เขายังเป็นเด็ก ในสายตาเขาแจสเปอร์ยังคงเป็นเด็กน้อยที่ไม่สามารถแก้ไขสถานการณ์ของผู้ใหญ่แบบนี้ได้

แจสเปอร์ส่ายหัว ไม่มีทางที่เขาจะออกไป

“คุณเอาเงินมาหรือเปล่า?” แจสเปอร์ถามเวนดี้

ตอนที่แจสเปอร์ขอให้เวนดี้มารับเขาที่สนามบิน แจสเปอร์ก็บอกให้เธอเอาเงินบางส่วนออกมาด้วย

เวนดี้พยักหน้าและดึงธนบัตรใหม่ 100 ดอลลาร์ออกมาสิบปึก

ในขณะที่ทุกคนในบ้านยังคงตะลึงในความงามที่ไร้ตัวตนของเวนดี้ พวกเขาเห็นเธอเอาเงินออกมา

ดวงตาของทุกคนเป็นประกาย เมื่อพวกเขามองไปที่แจสเปอร์อย่างไม่เชื่อสายตา

ครอบครัวของแจสเปอร์ขึ้นชื่อว่ายากจนมาก และในขณะที่ชาร์ลีทำทุกอย่างที่ทำได้เพื่อซื้อบ้านในเมือง การทำเช่นนั้นกลับทำให้สถานการณ์ของครอบครัวแย่ลง

ตอนนี้มีธนบัตร 100 ดอลลาร์หลายปึก แจสเปอร์เอาเงินมาจากไหน?

“นี่ 20,000 ผมจ่ายคืนคุณ 10,000 และผมใช้หนี้คุณคืนเป็นสองเท่า!”

จากนั้นแจสเปอร์ก็หยิบขึ้นมาสองปึก แล้วส่งให้หญิงวัยกลางคนด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา “ครอบครัวของผมไม่ติดหนี้อะไรคุณแล้ว หยุดใช้ 10,000 นั้นเป็นเครื่องมือต่อรองของคุณเสียที”

จากนั้นแจสเปอร์ก็ยื่นห่อสี่ปึกให้หัวหน้าหมู่บ้าน “เราติดหนี้ครอบครัวคุณ 20,000 ครั้งที่พ่อไปหาหมอ ผมจะจ่ายคืนให้คุณเดี๋ยวนี้เหมือนกัน นี่ 40,000 ดอกเบี้ยเป็นสองเท่าเหมือนกัน!”

หัวหน้าหมู่บ้านรับเงินด้วยความตกใจและถามว่า “นายไปหาเงินมาจากไหน แจสเปอร์?”

“คุณไม่เห็นเหรอว่าเขาได้เงินมาจากมือสาวสวยคนนั้น? ใครจะไปรู้ บางทีเขาอาจจะขายตัวเองให้ผู้หญิงที่ร่ำรวยในเมือง และได้ผู้หญิงสวยเป็นของตัวเอง”

ลูกชายของป้าแจสเปอร์ บาร์ด เป็นคนพาลของหมู่บ้านมาโดยตลอด ผู้คนในหมู่บ้านต่างกลัวเขา ชายผู้นั้นพูดอย่างอิจฉาเมื่อจ้องมองไปที่เวนดี้

คำพูดของเขากระตุ้นปฏิกิริยาของทุกคนที่นั่น

“ใช่ ฉันได้ยินมาว่าแจสเปอร์ทำตัวแย่ในช่วงนี้ ไม่มีทางที่เขาจะมีเงินมากมายขนาดนี้ บาร์ดพูดถูก เขาต้องขายตัวเองให้ใครซักคนแน่ ๆ”

“พระเจ้าช่างน่าละอายต่อตระกูลเลน เสียนี่กระไร! ครอบครัวของคุณทำความอับอายแบบนี้ได้ยังไง ชาร์ลี”

น้าของแจสเปอร์ชี้ไปที่ชาร์ลีและกล่าวหาเขา

การแสดงออกของชาร์ลีกลายเป็นความเกรี้ยวกราด สายตาของเขาเมื่อเขามองไปที่แจสเปอร์ มันเต็มไปด้วยความสงสัยและความโกรธ

หากเป็นเช่นนี้ ชาร์ลีก็คงไม่สามารถเงยหน้าขึ้นได้อีก

“ผมหาเงินเองได้ครับ” แจสเปอร์ตอบ

“เหลวไหล!”

บาร์ดเย้ยหยัน “อย่าคิดว่าเพียงเพราะเราเรียนมาน้อย แล้วจะหลอกเราได้ ฉันได้ยินมานานแล้วว่านายเป็นเศษขยะที่ต่ำต้อยที่สุดในเมืองนี้ นายกล้าขายตัวเองให้คนรวย แต่ทำไมนายถึงไม่กล้ายอมรับล่ะ?”

“นายนั่นแหละที่พูดเรื่องเหลวไหล”

แซลลี่ยืนขึ้น เธอทนไม่ได้ที่เห็นลูกชายถูกกล่าวหาแบบนี้

“นายเห็นกับตาหรือยังไง? อย่ากล่าวหาคนอื่นในสิ่งที่พวกเขาไม่ได้ทำ ในเมื่อนายไม่มีหลักฐาน!”

ป้าของแจสเปอร์เย้ยหยันและกำลังจะพูด ขณะนั้น ชาร์ลีลุกขึ้นยืน

“พอได้แล้ว! ถ้าแจสเปอร์บอกว่าเขาไม่ได้ทำ ก็คือเขาก็ไม่ได้ทำ ฉันเห็นเด็กคนนี้โตขึ้นมาเอง เธอคิดว่าฉันจะไม่รู้หรือไง ว่าเขากำลังโกหกฉัน หรือไม่โกหกฉัน?”

“เราชดใช้ให้คุณหมดแล้ว ดังนั้นหยุดใช้ข้อต่อรองกับฉันสักที” ด้วยเหตุนี้ ชาร์ลีจึงดึงแจสเปอร์ออกไป

“เดี๋ยวก่อนครับพ่อ ผมยังมีเรื่องที่อยากจะพูดอีก!”

แจสเปอร์โบกมือให้ชาร์ลีว่าไม่เป็นไร เขาก้าวสองก้าวไปยืนกลางลานบ้าน แจสเปอร์กวาดสายตามองไปยังทุกคนหน้าพูดอย่างเฉยเมยว่า “ครอบครัวของเรายากจน เรายอมรับว่าเรายืมเงินพวกคุณมาด้วยเหตุผลต่าง ๆ นานา”

“ไม่ว่าคุณจะว่าพ่อแม่ของผมยังไงเวลาเราไปยืมเงินพวกคุณ ความจริงตอนนี้คือ เราได้จ่ายคืนทั้งหมดแล้ว ผมได้ทำหน้าที่ของผมแล้ว คืนเงินที่ยืมมาพร้อมดอกเบี้ยให้ด้วย!”

“ดังนั้น ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ไม่ว่าจะเป็นแปลงที่ดินหรือสัญญาใด ๆ หรืออย่างอื่นที่ไม่ใช่ของเรา เราจะไม่เข้ายุ่ง แต่ถ้ามันเป็นของครอบครัวผม อย่าได้ฝันว่าจะเอาเปรียบครอบครัวผมได้อีก เพราะผมจะไม่ยอมอีกแน่!

“ผมไม่สนใจว่าตอนนี้พวกคุณทุกคนจะคิดยังไงกัน สิ่งสำคัญคือคุณจะทำอะไรกับมันในอนาคตต่างหาก เราทุกคนยังคงเป็นครอบครัวและเพื่อนที่ใกล้ชิดกันเสมอ แต่ถ้าคุณแยกเขี้ยวใส่พวกเราก่อนเมื่อไหร่ ผมจะตอบโต้พวกคุณอย่างไม่ให้ผิดหวังเหมือนกัน!!”