เกิดใหม่ ไปให้สุด นิยาย บท 78

แจสเปอร์ไม่ได้กล่าวเสียงดัง แต่ออร่าของเขาทำให้ฝูงชนตกตะลึง

แจสเปอร์แม้จะยังเยาว์วัย และความจริงที่ว่าเขายังคงเป็นเด็กที่อายุน้อยกว่าพวกเขา แต่ก็สามารถปิดปากเหล่าผู้สูงวัยในสวนด้วยคำพูดของเขาได้

แจสเปอร์กำลังจะออกไป แต่บาร์ดกลับทำอะไรที่ไม่ควรทำ

“โง่เง่า นายคิดว่าตอนนี้นายเป็นใหญ่โตมากจากไหนงั้นเหรอ ห้ะ? นายกำลังโชว์ให้ใครดู? นายต้องการให้ฉันหวดนายก่อนดีไหม?” บาร์ดเย้ยหยันขณะจ้องมองแจสเปอร์อย่างอิจฉา

หลังจากอดทนมามาเกินพอ ชาร์ลีผู้อารมณ์ร้อนมีโอกาสที่จะปล่อยเปลวเพลิงแห่งความโกรธในตัวเขาออกมา

หลังจากที่รู้สึกพอใจกับผลงานที่โดดเด่นของลูกชายในตอนนี้ เขาตะคอกกลับจากคำขู่ของบาร์ด “อย่าต้องให้ฉันพูดอีกครั้งนะ ไอ้โง่เง่า!”

ไม่ว่าบาร์ดจะอันธพาลแค่ไหน เขาก็ยังคงสั่นสะท้านต่อหน้าชาร์ลีซึ่งเป็นที่รู้จักในเรื่องอารมณ์รุนแรง เขาซ่อนตัวอยู่ข้างหลังพ่อแม่ของเขา เขาตะโกนว่า “อย่าภาคภูมิใจในตัวเองนักเลย คุณหาเลี้ยงชีพด้วยเงินที่ลูกชายได้มาจากการขายตัวของเขาไม่ใช่เหรอ?”

“ฉันจะฆ่าแก ไอ้เด็กเวร!”

ชาร์ลีคว้าจอบที่ประตูสวนแล้ววิ่งตามเขาไป

ไม่คิดว่าชาร์ลีจะปกป้องลูกชายของเขาได้ขนาดนี้ บาร์ดก็กรีดร้องและเดินโซเซไปข้างหลัง

ทันใดนั้น ผู้ใหญ่บ้านและคนอื่น ๆ ก็ล้อมพวกเขาไว้ เพื่อไล่ชาร์ลีออกไป

ป้าของแจสเปอร์ ตะโกน “คุณต้องการอะไรชาร์ลี คุณอยากมีเรื่องงั้นเหรอ?”

“ระวังปากของลูกชายเธอไว้นะ!”

ชาร์ลีเหวี่ยงจอบลงอย่างแรงและเตือน

ทันใดนั้น เวนดี้ก็ก้าวออกมา รูปลักษณ์และรูปร่างของเธอทำให้ฝูงชนตะลึงงัน และหันมาสนใจเธอ

“ฉันคิดว่ามีการเข้าใจผิดที่นี่นะคะ...”

เวนดี้เอามือทัดผมของเธอไว้หลังใบหู ความสง่างามทำให้พวกเขาต้องจ้องมองไปที่เธอ แม้แต่การกระทำเล็ก ๆ น้อย ๆ

“แจสพึ่งเปิดบริษัทเมื่อไม่นานนี้ค่ะ เขาซื้อบ้านใหม่ ซื้อรถใหม่ และเขาก็ยังมีเงินเหลือกินเหลือใช้อีกด้วยค่ะ”

“ฉันไม่ได้พูดเพื่อโอ้อวดแต่อย่างใด แต่ฉันต้องการให้คุณรู้ว่าเงินของเขานั้นสะอาดและหามาอย่างยากลำบาก

“อย่าตัดสินใครก็ตามด้วยทัศนคติแคบ ๆ ของคุณ หรืออย่างน้อย ก็อย่ามาตัดสินแจสแบบนั้นเลยค่ะ”

คำพูดของเวนดี้ทำให้ทั้งสวนเกิดความสับสนวุ่ยวาย

“เธอพูดจริงเหรอ?”

“แจสเปอร์เปิดบริษัทในเมือง เขายังซื้อบ้านและรถใหม่ด้วยเหรอ?”

“ว้าว เขามีชีวิตที่ดีจริง ๆ ถ้าเป็นแบบนั้น!”

“หุบปาก เราไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเธอพูดจริงหรือเปล่า”

ท่ามกลางผู้คนมากมาย ป้าของแจสเปอร์ดึงบาร์ดไปด้านข้างและเยาะเย้ย “เทอร์รี่ ญาติห่าง ๆ ของเราคนนั้นน่ะ โรงงานของครอบครัวเขาขายสินค้าสำเร็จรูปใช่ไหม? โทรไปถามเขาสิ ฉันต้องการดูว่าแจสเปอร์จะจัดการกับเรื่องนี้ยังไง ถ้ามันกลายเป็นเรื่องโกหก”

“แต่ถ้ามันเป็นเรื่องจริงล่ะ?” บาร์ดถามอย่างประหม่า

“งั้นแบบนี้ก็ดีกว่า!”

ดวงตาของแม่ของเขาเต็มไปด้วยความโลภ “ถูกต้องแล้วที่ครอบครัวของเขาจะให้เงินกับญาติและผู้ใหญ่ในครอบครัวมากขึ้น ในตอนที่พวกเขารวยขึ้นจริงๆ”

“พ่อของนายกับฉันวางแผนจะเลี้ยงดูพวกท่านก่อนที่พวกเราจะมีนาย เราต้องดูแลเขาสองสามเดือน”

“แล้วเราก็มีนาย และพ่อแม่ของนายละเลยหน้าที่ตรงนั้น ถึงแม้ว่าจะเป็นแบบนั้น แต่เรายังคงดูแลพวกท่านต่ออีกสองสามเดือน ดังนั้นนายต้องตอบแทนเรายังไงดีล่ะ”

บาร์ดจ้องมองและเขาก็รีบโทรไป

ไม่นานหลังจากนั้น บาร์ดก็กลับมาและกระซิบที่ข้างหูของแม่ด้วยท่าทางแปลก ๆ

เมื่อได้ยินคำพูดของบาร์ด ป้าของแจสเปอร์ก็เต็มไปด้วยความตื่นเต้นเร้าใจ

“อย่าพลาดโอกาสนี้ ตกลงไหม? แค่ทำตามที่ฉันบอก”

บาร์ดพยักหน้าอย่างจริงจังและตอบด้วยความยินดี “ไม่ต้องห่วง แม่ ผมได้ความฉลาดมาจากแม่”

ป้าของแจสเปอร์ผลักฝูงชนออกไปและมาตรงแจสเปอร์ และยิ้มแห้ง ๆ ทัศนคติของเธอเปลี่ยนไปจากหน้ามือเป็นหลังมือ

“เมื่อครู่ฉันกับบาร์ดทำตัวหุนหันพลันแล่นไปหน่อย แจสเปอร์ แต่เราทุกคนต่างก็เป็นครอบครัวเดียวกัน อย่าคิดมากไปเลย ตกลงไหม? ลืม ๆ เรื่องนี้ไปเถอะเนอะ”