เกิดใหม่ในสมัยราชวงศ์ นิยาย บท 10

ดวงตาที่เย็นชาของเซียวเชียนหานมองไปที่เซียวหงเหยียน ปู่ของเธอช่างมีความสามารถจริงๆ จากนั้นพูดด้วยสีหน้าเรียบเฉยว่า "ท่านปู่หมายความว่าวันหนึ่ง ถ้าข้าจะฆ่าเซียวหยูลั่วก็ไม่เป็นไรใช่ไหม ?"

มีเสียงหัวเราะเย้ยหยันดังขึ้น

สมองของเซียวเชียนหานผิดปกติไปแล้วงั้นหรือ? ถึงพูดเรื่องไร้สาระแบบนี้ได้เซียวหยูลั่วมีสายตาดูถูก

ราวกับว่าเซียวหงเหยียนได้ยินเรื่องน่าขัน แต่น่าเสียดายที่เขากลับหัวเราะไม่ออก ตลอดหลายปีมานี้ตระกูลเซียวของพวกเขาถูกผู้อื่นดูแคลนเพราะเรื่องของสองพ่อลูกคู่นี้ คิดไม่ถึงว่าเซียวเชียนหานในตอนนี้จะกล้าหยิ่งผยองมากขนาดนี้!

ภายใต้สายตาเย้ยหยันของผู้คนมากมาย เซียวเชียนหานมองไปที่มู่หรงเช่ออีกครั้ง "เรื่องถอนหมั้น ตั้งแต่ตอนที่รู้เรื่องการหมั้นหมายในครั้งนี้ ข้าก็คิดที่จะยกเลิกการหมั้นอยู่แล้ว วันนี้ต่อให้ไม่ใช่เจ้าที่อยากถอนหมั้น ก็เป็นข้าที่อยากยกเลิกการหมั้นครั้งนี้อยู่แล้ว เซียวหยูลั่ว ข้ายกองค์ชายเจ็ดให้เจ้า ไม่ต้องรู้สึกซาบซึ้งก็ได้นะ”

หลังจากพูดจบ ก็โยนขวดลายครามที่บรรจุยาเซิ่งหรงไปที่เท้าของมู่หรงเช่อ"นี่คือยาเซิ่งหรงที่ท่านพ่อให้ข้าวันนี้ ข้ากินมันไม่ลงจริงๆ เพราะมันสกปรก!"

ดวงตาของมู่หรงเช่อเบิกกว้าง ไม่อยากเชื่อว่าเซียวเชียนหานจะยอมถอนหมั้นอย่างง่ายดาย! อีกทั้งยังพูดราวกับว่าเป็นเธอเองที่ไม่ต้องการการหมั้นหมายครั้งนี้! ไม่ใช่ว่าเธออยากจะแต่งงานกับเขามาตลอดเหรอ? เธอบ้าไปแล้วรึไง แม้แต่ยาเซิ่งหรงที่จะช่วยคืนรูปลักษณ์ของเธอได้ เธอก็ยังไม่เอา

เซียวหยูลั่วเก็บซ่อนความโกรธเกลียดไว้  เธอเม้มริมฝีปากแดงอิ่มแน่น นังบ้าเซียวเชียนหาน! หลังจากเหตุการณ์ในวันนี้แพร่ออกไป ทุกคนในประเทศจื่อเยว่ก็จะคิดว่าเซียวเชียนหานเป็นฝ่ายขอถอนหมั้น  แม้ว่าเธอจะได้แต่งงานกับมู่หรงเช่ออย่างที่เธอต้องการ แต่ผู้คนก็ต้องมองว่าเธอแต่งงานกับคนที่เซียวเชียนหานไม่เอา!

น่าขยะแขยง!

เซียวเชียนหานหันกลับไปมองอย่างไม่ตั้งใจ เห็นชวีหยูม่านที่กลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่จึงพูดอย่างอ่อนโยนว่า "ท่านแม่ ข้ารู้สึกเหนื่อยนิดหน่อย เรากลับกันเถอะ" เธอจำความอัปยศในวันนี้ได้อย่างลึกซึ้ง! จะไม่ปล่อยให้ใครหนีได้! จะออกตามหาทีละคน!

"ได้สิ ได้ๆ" ชวีหยูม่านรีบเช็ดน้ำตาของเธอ และให้คนรับใช้ยกเก้าอี้ขึ้น

เซียวป๋ายฮ่าวก้มหน้าลง นอกจากเซียวเชียนหานแล้ว ไม่มีใครเห็นสีหน้าที่กำลังอดกลั้นความโกรธแค้นของเขาไว้ในตอนนี้ ถ้าเป็นเมื่อก่อน องค์ชายเจ็ดและเซียวหยูลั่วไม่มีทางที่จะมาหัวเราะเยาะลูกสาวของเขาได้ แต่ตอนนี้กลับ.... ดวงตาของเขาฉายแววเจ็บปวด