เกิดใหม่เป็นนางร้าย เอ๊ย! นางเอก นิยาย บท 122

“ท่านประธานเหลิง! ท่านประธานเหลิงครับ มันไม่ใช่อย่างนั้นนะครับ!” สติของผู้จัดการเฉินแทบจะหลุด

ตอนที่ผู้ช่วยเหมยก้มหน้าลง เขาก็รู้สึกเหมือนถูกทุบที่ศีรษะ จนเขามุนงงไปหมด

ทำไมถึงเป็นอย่างนี้ไปได้?

เธอไม่ใช่เป็นแค่ลูกค้าหรอกเหรอ?

แต่เธอกลับเป็นประธานคนใหม่ของบริษัท?

แล้วเมื่อตะกี้ตนเองพูดบ้าอะไรออกไป? ? ?

พอคิดถึงตนเองที่เพิ่งใช้สายตาลวนลามมองไปทางเหลิงหยุนฉีตั้งแต่ปลายเท้าไปจนถึงด้านบน ทันใดนั้นเอง ความกลัวก็คืบคลานตามกระดูกสันหลังไปทั่วร่างกายของเขา ผู้จัดการเฉินเริ่มสั่นเทาอย่างควบคุมไม่ได้

ฝ่ายกฎหมาย? ? ?

นี่คือจะส่งเขาเข้าคุกอย่างนั้นเหรอ? ? ?

พอนึกถึงยอดเงินที่เขาแอบยักยอกมาจากโครงการในเครืออาคารหัวตงเพียงที่เดียว ก็ได้มาไม่น้อยกว่าล้านแล้ว สีหน้าของผู้จัดการเฉินก็ซีดเผือดทันที!!!

เงินจำนวนนี้ ถึงเกณฑ์รับโทษอาชญากรรมเชิงพาณิชย์แล้ว ถ้าบริษัทจะฟ้องเขาจริง ๆ เขาจะต้องถูกจับเข้าคุกแน่ๆ

ขาของเขาอ่อนแรง สิ่งแรกที่คิดได้คือรีบไปขอความเมตตาจากเหลิงหยุนฉี แต่ถูกผู้ช่วยเหมยขวางไว้ แม้แต่เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยก็ถูกเรียกเข้ามาด้วย

เขาสู้แรงของเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยพวกนั้นไม่ได้ จึงเรียกชื่อเหลิงหยุนฉีซ้ำแล้วซ้ำเล่าด้วยความตื่นตระหนก แต่ก็ไม่มีการตอบสนอง

เหลิงหยุนฉีหันหลังและจากไปโดยไม่หันกลับมามอง เสียงรองเท้าส้นสูงกระทบพื้น เหมือนเคาะใส่สมองของเขา เธอคิดว่าเธอได้พูดในสิ่งที่ควรจะพูดไปแล้ว ถ้ายังอยู่ที่นี่ต่อ เธอคิดว่าคงจะทำร้ายดวงตาของเธอเอง

ผู้จัดการเฉินนึกถึงเหลิงหยุนฉีหลังจากที่พูดจบ แววตาเย็นชาในที่มองมาทางเขา ในวินาทีนี้ เขารู้สึกเย็นยะเยือกไปจนถึงกระดูก...

แต่ว่า เหลิงหยุนฉีไม่รู้ว่าตอนที่เธอเดินออกจากอาคารไป เธอได้ครอบครองหัวใจของสาวสวยหนุ่มหล่อทุกคนไปแล้ว

เพราะว่า อย่างที่รู้กันดี ที่ปรึกษาพนักงานขายส่วนใหญ่จะหน้าตาดีไม่มีคนไหนน่าเกลียด แต่ว่า ในเวลานี้ พอมองตามแผ่นหลังของเหลิงหยุนฉี สีหน้าของเขาเต็มไปด้วยความหมาย:

“โอ้โห!!! เท่มากเลย!!! ฉันรู้สึกเหมือนตัวเองจะเปลี่ยนรสนิยมทางเพศแล้ว!!!”

“ท่านประธานครับ ผมไม่อยากพยายามแล้ว!!! ได้โปรดมองมาที่ผมที!”

“ทำไมถึงได้เท่ขนาดนี้นะ!!! สุดยอดเกินไปแล้วนะ! ฉันอยากจะเป็นคนงานของเธอไปตลอดชีวิตเลย!!!”

ผู้ช่วยเหมยโทรหาผู้จัดการแผนกกฎหมายของบริษัท บอกอีกฝ่ายถึงสิ่งที่เกิดขึ้นอย่างรวบรัด จากนั้นก็สั่งให้เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยให้เฝ้าดูผู้จัดการเฉินไว้

อย่ามองผู้จัดการเฉินจะอยู่ในวัยสี่สิบปี ใส่สูทเนี๊ยบ ดูน่านับถือ แต่พอมาตกอยู่ในมือของเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัย เขาก็เป็นแค่พวกไก่อ่อน

พอถูกล็อกข้อมือไว้ด้านหลัง เขาไม่แม้แต่จะวิ่งหนีไปได้

เธอนึกว่าเธอจัดการเรื่องทุกอย่างใกล้จะจบแล้ว แต่พอหันกลับมา และได้ยินคำพูดเหล่านี้