เกิดใหม่เป็นนางร้าย เอ๊ย! นางเอก นิยาย บท 17

ซุนหยานเกิดมาในครอบครัวธรรมดา ทว่าใบหน้าเย้ายวนกลับทำให้เธอเป็นที่นิยมในหมู่ผู้ชาย ดังนั้น เธอจึงเข้าใจเรื่องหนึ่งมาตั้งแต่เด็ก ว่าถ้าอยากได้อะไร ก็ต้องไปคว้ามาด้วยตัวเอง

นับตั้งแต่ที่เธอเป็นเลขาของเซียวหราน เธอก็ยิ่งทำทุกวิถีทางเพื่อจะหลอมตัวเองเข้าไปในสังคมชนชั้นสูง และคุณหนูตระกูลไฮโซอย่างฉีหลัวซานที่มักจะมาคลุกตัวอยู่ในไนต์คลับบ่อยๆ ก็กลายเป้าหมายที่เธอพยายามจะสานสัมพันธ์ด้วย

เธอปากหวานประจบเก่ง พูดยอพวกคุณหนไฮโซเหล่านี้จนพวกเธอตัวลอยเป็นปกติ ผนวกกับความสัมพันธ์ของเธอที่ได้ใกล้ชิดกับเซียวหราน บางครั้งคนพวกนี้ก็จะชวนเธอไปเที่ยวไนต์คลับ เพราะสร้างความบันเทิงให้กับบรรยากาศได้ อีกอย่างคือ ตระกูลเซียวเองก็ค่อนข้างทรงอิทธิพลในวงการธุรกิจ บริษัทของครอบครัวพวกเธอก็ย่อมร่วมมือทำธุรกิจกับเซียวซื่อในบางครั้ง

คืนนี้ที่มารวมตัวกันที่นี่ ต่างเป็นเพื่อนฝูงที่ค่อนข้างสนิทกับฉีหลัวซาน ฐานะทางบ้านไม่ถือว่าแย่ อีกทั้งเพิ่งจะเรียนจบกันพอดี ทุกคนเองก็ไม่จำเป็นต้องเครียดเรื่องงาน ก็เลยนัดรวมตัวกันจองไนต์คลับ

ตอนที่กำลังไถดูโทรศัพท์ ฉีหลัวซานก็เห็นกระทู้ข่าวยอดนิยมนั่น เหล่าเนติเซนต่างพูดชมโฉมหน้าสะเทือนโลกของเหลิงหยุนฉีกันอย่างถล่มทลาย เมื่อเห็นดังนั้นเธอก็เผยสีหน้าถมึงทึงทันที

ตระกูลเหลิงเชิญตระกูลไฮโซทั่วทั้งเมืองหลวงมาร่วมงานวันเกิดของเหลิงหยุนฉี แต่กลับไม่ส่งบัตรเชิญมาให้บ้านเธอ

ตอนที่พ่อแม่เธอรู้ข่าว ทั้งคู่ต่างเผยสีหน้าถมึงทึง ซ้ำยังมาไถ่ถามเธอ ว่าเธอไปทำอะไรให้เหลิงหยุนฉีไม่พอใจหรือเปล่า

เหอะ!

ยัยโง่แบบนั้น ทำให้ไม่พอใจก็แล้วไงล่ะ! เธอกลัวยัยนั่นซะที่ไหน!

ฉะนั้นแวบแรกที่เธอเห็นอันดับเทรนด์ยอดนิยม เธอก็สบถคำว่า “นางแพศยา” ออกมาทันที!

ใครจะรู้ ว่าซุนหยานที่นั่งห่างไม่ไกลจากเธอจะได้ยิน หล่อนเอียงหัวมาดู พลันอุทานว่า “นี่ไม่ใช่คุณหนูเหลิงเหรอ?”

“เธอรู้จักยัยนี่เหรอ?” ซุนหยานไปข้องเกี่ยวกับเหลิงหยุนฉีได้ยังไง?

“แต่ก่อนเธอเคยจีบท่านประธานเรามาก่อนน่ะ แต่เสียดายที่ท่านประธานไม่แม้แต่จะชายตามองเธอด้วยซ้ำ” เธอพูด พลางเหลือบมองรูปถ่ายแวบหนึ่ง “หรือตอนนี้คุณหนูเหลิงจะยอมถอย และเปลี่ยนเป้าหมายแล้วงั้นเหรอ?”

อ้อ! จีบเซียวหรานไม่ติด ก็เลยเปลี่ยนเป้าหมายทันทีเลยสินะ กลับกลอกไม่จริงใจเลยสักนิด!

ฉีหลัวซานเห็นกลุ่มวีแชตพอดี เพื่อนในมหาวิทยาลัยต่างไล่ถามเหลิงหยุนฉีกัน แต่เธอกลับไม่ตอบสักที เห็นดังนั้นฉีหลัวซานก็ผุดยิ้มเสียดสี ก่อนจะพิมพ์ประโยคพวกนั้นออกไปทีเดียว