เกิดใหม่เป็นนางร้าย เอ๊ย! นางเอก นิยาย บท 37

เมื่อการแอบถ่ายของหวังเชียนถูกค้นพบ ทำให้เขาตกใจจนวิญญาณแทบออกจากร่าง เมื่อเงยหน้าขึ้น เมื่อเห็นสีหน้าไร้อารมณ์ของคุณชายเฉียวโทรศัพท์มือถือตกลงบนพื้นทันที

เหลิงหยุนฉีอดไม่ได้ที่จะเหลือบมองเขาจากด้านข้าง

เขาตกใจจนลุกลี้ลุกลน รีบเก็บโทรศัพท์มือถือ และกล่าวด้วยใบหน้าที่รู้สึกผิดว่า “ทุกคนในกลุ่มถามว่าพวกเราจะไปถึงเมื่อไหร่ และผมกำลังตอบพวกเขาอยู่”

เฉียวหยู่โม่มองท่าทางวัวสันหลังหวะของเขา และเกมบนคอมพิวเตอร์แสดงให้เห็นว่าเขาเล่นเกมติดต่อกันห้ารอบแล้ว แล้วเหลือบเหลิงหยุนฉี ที่นั่งอ่านหนังสืออยู่ข้างชั้นหนังสือ อดไม่ได้ที่จะถอนหายใจแทนตระกูลหวัง

ถ้านับอายุแล้ว หวังเชียนนั้นแก่กว่าเหลิงหยุนฉีหลายปี ทำไมเขาถึงไม่สุขุมและหนักแน่น?

“ฉันเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วก็จะไปทันที” มีห้องแต่งตัวอยู่ในห้องทำงาน เฉียวหยู่โม่ถอดดเนกไทออก แล้วกล่าว

หวังเชียนไม่สนใจ ตอนนี้เขากำลังคิดเกี่ยวกับการกระทำของตนเองเมื่อสักครู่

คนโรคจิต แอบถ่ายอย่างบ้าคลั่ง ถูกจับได้ในที่เกิดเหตุ!

เมื่อคนในกลุ่มวีแชตเห็นว่าเขาไม่ได้ส่งรูปถ่ายของเหลิงหยุนฉีมาอีก ทำให้พวกเขาแต่ละคนถามด้วยความสงสัย

เป็นอะไร??

เขาเกือบจะถูกมองว่าเป็นชู้ข้างบ้านแล้ว และพี่เฉียวทำให้เขาตกใจแทบแย่! ! !

ความปรารถนาที่จะเอาชีวิตรอด ทำให้เขารู้สึกว่าเมื่อสักครู่ตอนที่ผลักประตูเข้ามานั้น เฉียวหยู่โม่อารมณ์ไม่ดี และเกรงว่าคุณชายเฉียวจะคิดว่าเขาชอบพี่สะใภ้ หวังเชียนจึงย่อตัวหลบหลังหน้าจอคอมพิวเตอร์ และไม่กล้าพูดอะไรสักคำ

มีความเงียบแปลก ๆ ไปทั่วห้อง

หลังจากผ่านไปสองวินาที เหลิงหยุนฉีเงยหน้ามองผู้ชายที่กำลังถอดเสื้อสูท

เมื่อเนกไทคลายออก เผยให้เห็นถึงลูกระเดือกที่ขยับเล็กน้อย ภายใต้พระอาทิตย์ตกดิน เหมือนนายแบบเดินออกมาจากโปสเตอร์ แตกต่างจากความเย็นชาในเวลาปกติ ซึ่งทำให้คนรู้สึกลุ่มหลง

ลักษณะใบหน้าลึกลับจนทำให้เกิดความสงสัยว่าเขามีเชื้อสายยุโรปหรือไม่ โดยเฉพาะเวลาตอนที่แสงอาทิตย์ตกกระทบเขา ซึ่งมีเสน่ห์ความร้อนแรงและน่าดึงดูด ทำให้รู้สึกเพลิดเพลินไปกับภาพที่งดงามที่อยู่ตรงหน้า!

เมื่อเห็นว่าไม่มีใครตอบสนองต่อสิ่งที่ตนเองพูด เฉียวหยู่โม่ก็หันไปมองเธอ

เหลิงหยุนฉีถึงได้มีปฏิกิริยาตอบสนอง และตระหนักว่าประโยคเมื่อสักครู่นั้น เขาไม่ได้พูดกับหวังเชียนแต่พูดกับเธอ คิดว่าเธอรอเขานานแล้ว ทำให้เขารู้สึกกังวลเล็กน้อย ดังนั้นเธอจึงพยักหน้าอย่างเงียบ ๆ และยิ้มตอบเขา “โอเค”

อาจเป็นเพราะว่าตอนบ่ายเธออ่านหนังสือนานเกินไป ไม่ได้พูดเลย และตอนที่เธอกล่าวคำพูดนั้นออกมา เสียงสะท้อนแผ่วเบา เสียงเหมือนใบไม้ร่วงหล่นบนหนังสือ

เฉียวหยู่โม่หยุดชะงักฝีเท้าเล็กน้อย วินาทีนั้น คิ้วของเขาขยับเพราะเสียงนี้

เหลิงหยุนฉีไม่ได้สังเกตเห็นความผิดปกติของเขา เธอเก็บหนังสือไว้บนชั้นหนังสือทันที