เกิดใหม่ทั้งที งั้นขอหย่าเลยแล้วกัน นิยาย บท 17

หัวเราะอยู่ดี ๆ น้ำตาของเฉียวสือเนี่ยนก็ไหลออกมา

ฉากที่ถูกทุบตี ดุด่า และถูกทรมานในตอนที่ป่วยทางจิตเมื่อชาติก่อน วาบผ่านอยู่ตรงหน้าอย่างไม่ขาดสาย

พยาบาลรับจ้างที่ดูแลเธอดูเหมือนจะแข็งแกร่ง จนสามารถดึงผมและลากเธออกไปได้

แล้วก็ยังสามารถคว่ำโจ๊กเพียงชามเดียวของเธอด้วยฝ่ามือเดียว

แถมตอนที่เธอปฏิเสธจะกินยา ก็บีบปากของเธออย่างรุนแรง บังคับยัดยาเข้าไปในลำคอของเธอ...

เฉียวสือเนี่ยนคิดมาตลอดว่าโรงพยาบาลจิตเวชตั้งใจให้พยาบาลรับจ้างทรมานเธอ เพื่อเอาใจฮั่วเยี่ยนฉือ

แต่เธอคิดไม่ถึงเลยว่า ผู้หญิงที่ราวกับปีศาจในชาติก่อนคนนั้น กลับกลายเป็นญาติของป๋ายอีอี!

ดังนั้น เมื่อชาติก่อนตอนที่เธออยู่โรงพยาบาลจิตเวชอย่างน่าเวทนาเช่นนั้น จึงล้วนแล้วแต่เป็นฝีมือของป๋ายอีอี

เมื่อนึกถึงตัวเองได้รับการกระทำที่โหดร้าย และทุกข์ทรมานจากมะเร็งกระเพาะอาหารเหล่านั้น เฉียวสือเนี่ยน แทบอยากจะบีบคอป๋ายอีอีให้ตายในทันที

ทำไมเธอถึงได้โหดเหี้ยมแบบนี้!

เห็นได้ชัดว่าฮั่วเยี่ยนฉือรักเธอขนาดนั้นแล้ว

เห็นได้ชัดว่าเพื่อเธอแล้ว ฮั่วเยี่ยนฉือถึงกับส่งเธอเข้าโรงพยาบาลจิตเวช

ทำไมป๋ายอีอีถึงยังไม่ยอมปล่อยเธอไป และต้องใช้วิธีการที่โหดร้ายทำร้ายเธอด้วย!

ฮั่วเยี่ยนฉือมองเฉียวสือเนี่ยนที่อยู่บนพื้น

แม้เธอเสนอให้ถือสายสนทนาไว้ แต่เขาก็ยังกังวลว่าจะเกิดเรื่องไม่ดีขึ้น จึงตามขึ้นมา

คิดไม่ถึงว่า พอออกมาจากลิฟท์ก็เห็นเข้ากับภาพที่เฉียวสือเนี่ยนบีบคอคนอยู่

เวลานี้เธอนอนอยู่ในกองผลไม้ที่กระจัดกระจาย ดวงตาแตกสลาย ร่างกายราวกับสูญเสียเรี่ยวแรงทั้งหมดไป และม้วนตัวขดเป็นวงกลม

เห็นได้ชัดว่าใบหน้ากำลังยิ้ม ทว่าน้ำตากลับไหลออกมาราวกับน้ำอย่างไม่ขาดสาย

ราวกับประสบกับเรื่องที่ทำให้ทุกข์ทรมาน ใบหน้าเล็กจึงมีร่องรอยของความเกลียดชังและอาฆาตแค้นอย่างไร้ที่สิ้นสุดอยู่

แปลกมาก ที่ในใจของฮั่วเยี่ยนฉือไม่ได้โกรธเพราะความบ้าคลั่งของเธอ แต่กลับเป็นความเจ็บปวดและโศกเศร้ามากกว่า

“เยี่ยนฉือ...”

ตอนฮั่วเยี่ยนฉือกำลังจะเข้าไปพยุงเฉียวสือเนี่ยน ก็ได้ยินป๋ายอีอีเรียกหาอย่างอ่อนแรง

เมื่อเห็นถึงศีรษะที่เต็มไปด้วยเลือดของป๋ายอีอี และลำคอที่ถูกเฉียวสือเนี่ยนบีบจนแดง ฮั่วเยี่ยนฉือก็ตะโกนเรียกผู้หญิงที่อยู่ด้านข้างอย่างตะลึงงันขึ้นมา “ไปเอากล่องปฐมพยาบาลมา!”

ผู้หญิงคนนั้นค้นหากล่องยาอย่างรีบร้อนใจ

ฮั่วเยี่ยนฉือพยุงป๋ายอีอีให้นั่งลง จากนั้นก็เดินมาตรงหน้าเฉียวสือเนี่ยน

เขาดึงแขนของเธอเล็กน้อย “ลุกขึ้นมา”

ร่างกายของเฉียวสือเนี่ยนอ่อนปวกเปียก ตอนที่เขาดึงแขนของเธอ ก็รู้สึกเหมือนกำลังจับตุ๊กตาที่ไร้ชีวิตอยู่

จู่ ๆ ฮั่วเยี่ยนฉือก็รู้สึกไม่สบายใจขึ้นมาเล็กน้อย

“เฉียวสือเนี่ยน ไม่ใช่ว่าเธอขึ้นมาเพื่อขอโทษเหรอ เป็นบ้าอะไรขึ้นมาอีก?” เขาขมวดคิ้วถาม

เวลานี้เมื่อเฉียวสือเนี่ยนได้ยินเสียงของเขาแล้ว ดวงตาของเธอก็เริ่มปรับโฟกัส และร่างกายก็ค่อย ๆ มีแรงขึ้นมา

น่าแปลก ที่ฮั่วเยี่ยนฉือรู้สึกโล่งใจ

“ฮั่วเยี่ยนฉือ หลังจากหย่าแล้ว คุณจะคบกับป๋ายอีอีเหรอ? ” เฉียวสือเนี่ยนถาม

เสียงของเธอแหบแห้ง ในน้ำเสียงก็ฟังไม่ออกถึงอารมณ์ใด ๆ

คิ้วเข้มของฮั่วเยี่ยนฉือขมวดเข้าหากันอีกครั้ง และถามกลับ “แค่เพราะเรื่องนี้ เธอถึงกับจะเอาชีวิตคนเขาเหรอ?”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน